1. Οι παράγραφοι 1, 2 και 3 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, αντικαθίστανται ως εξής:
«1. Τα πρόσωπα, που είναι εκτελεστικοί πρόεδροι, διευθυντές, γενικοί διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στη διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για την πληρωμή του φόρου εισοδήματος, παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων, που οφείλονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους, ως και για τους τόκους, πρόστιμα, προσαυξήσεις και οποιεσδήποτε διοικητικές χρηματικές κυρώσεις επιβάλλονται επ’ αυτών, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι κατωτέρω προϋποθέσεις:
α. τα ανωτέρω πρόσωπα είχαν μια από τις ανωτέρω ιδιότητες είτε κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου είτε κατά τον χρόνο λύσης, διάλυσης ή συγχώνευσής του,
β. οι οφειλές αυτές γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους υπό κάποια εκ των ανωτέρω ιδιοτήτων και
γ. οι υπό παρ. 1 οφειλές δεν καταβλήθηκαν ή δεν αποδόθηκαν στο Δημόσιο από υπαιτιότητα των ανωτέρω προσώπων.
Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων δύνανται να ορίζονται μαχητά τεκμήριο έλλειψης υπαιτιότητας.
2. Στα νομικά πρόσωπα που συγχωνεύονται, ευθύνεται αλληλεγγύως με τα υπό παρ. 1 πρόσωπα για την πληρωμή των οφειλομένων φόρου εισοδήματος, παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων και των επ’ αυτών τόκων, προστίμων, προσαυξήσεων και οποιωνδήποτε χρηματικών κυρώσεων του διαλυόμενου νομικού προσώπου και εκείνο που το απορρόφησε ή το νέο νομικό πρόσωπο που συστήθηκε, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους.
3. Οφειλές, που κατά την θέση σε ισχύ του παρόντος έχουν βεβαιωθεί σε βάρος προσώπων ως αλληλεγγύως και προσωπικά ευθυνομένων για οφειλές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων κατ’ εφαρμογή του άρθρου 50 παρ. 1 και 2, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή του από την παρ. 1 του παρόντος, παύουν να βαραίνουν τα αλληλεγγύως ευθυνόμενα πρόσωπα, εφόσον τα τελευταία δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, που τίθενται με τις διατάξεις της παρ. 1 του παρόντος άρθρου για τη θεμελίωση της αλληλέγγυας ευθύνης.
Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, υποβάλλεται αίτηση στην αρχή που προέβη στις σχετικές ενέργειες αναζήτησης της ευθύνης του οικείου προσώπου εντός προθεσμίας τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος. Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών υπό την έννοια του Άρθρου 72 παρ.50 του Ν. 4174/2013, όπως ισχύει.
2. Οι παρ. 4, 5 και 8 του Άρθρου 50 του ν. 4174/2013 καταργούνται και οι παράγραφοι 6, 7 και 9 αναριθμούνται σε παρ. 4, 5 και 6 αντίστοιχα.
1)Πριν από τις προτεινόμενες για αντικατάσταση διατάξεις του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, ίσχυαν οι όμοιες του άρθρου 115 του Ν.2238/1994. Με τη παράγραφο 22 του άρθρου 72 Ν.4172/2013 (Νέος Κ.Φ.Ε.), η οποία προστέθηκε με το άρθρο 26 αρ.11 Ν.4223/2013, ΦΕΚ Α 287/31.12.2013, ορίζεται ότι: «22. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α` 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ` εξουσιοδότηση αυτού του νόμου.».
2)Τα περισσότερα προβλήματα υπάρχουν και σχετίζονται με την ευθύνη των συνυπόχρεων φυσικών προσώπων, τα οποία δημιουργήθηκαν υπό την ισχύ των διατάξεων του ως άνω άρθρου 115.Συνεπώς είναι ορθό να γίνεται μνεία στο άρθρο 28 του προτεινόμενου νομοσχεδίου ότι συμπεριλαμβάνονται στη σχετική ρύθμιση και οι οφειλές, για τις οποίες εκκρεμούν υποθέσεις ενώπιον των διοικητικών ή άλλων αρμοδίων αρχών ή δικαστηρίων, σε οποιαδήποτε φάση και βαθμό κι αν βρίσκονται αυτές, μέχρι το χρόνο δημοσίευσης του νόμου, κατ’ εφαρμογη, κατ’ εφαρμογή και των, ήδη καταργηθεισών διατάξεων του άρθρου 115 του ν.2238/1994 και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότησή του, μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4174/2013.
3)Θα πρέπει να προβλεφθεί ανάλογη εφαρμογή της νέας διάταξης και για την καταβολή των προς τον ΕΦΚΑ οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, δεδομένου ότι υπάρχει σχετική η (ισχύουσα) σχετική διάταξη του άρθρ. 4 παρ. 4 του Ν 2556/1997 ΦΕΚ Α’270/24-12-97 «Μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής, διασφάλιση εσόδων Ι.Κ.Α και άλλα θέματα», όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 άρθρ.69 Ν.2676/1999 Α 1/1.5.1999, η οποία όμως αναφέρεται ακόμη στην αναλογική εφαρμογή του ως άνω καταργηθέντος άρθρου 115.
4) Επιβάλλεται να διατυπωθούν στη σχετική διάταξη κάποιες γενικές αρχές και κριτήρια βάσει των οποίων θα προσδιορίζεται από τη διοίκηση η έλλειψη υπαιτιότητας των συνυπόχρεων προσώπων.Π.Χ. εάν κάποιος ήταν διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία, υπόγραψε υποβληθείσα δήλωση ΦΠΑ για τη διαχειριστική περίοδο 1999, που ετοίμασε το λογιστήριό της, αποδόθηκε με βάση τη δήλωση ο αναλογών φόρος και το 2004 έληξε η θητεία του εν λόγω εκπροσώπου, ο οποίος έκτοτε αποχώρησε από την εταιρία. Το 2005 γίνεται τακτικός φορολογικός έλεγχος ο οποίος δεν αναγνωρίζει τα δηλωθέντα τιμολόγια για τυπικές ελλείψεις λόγω μη αναγραφής συγκεκριμένης διατύπωσης και επιβάλλει φόρο ανακρίβειας και τις έκτοτε προσαυξήσεις.Ποια μπορεί να είναι η υπαιτιότητα του ως άνω συνυπόχρεου προσώπου, μη έχοντος σχετικές γνώσεις, όταν εκ των υστέρων καλείται να πληρώσει τυπικές παραλείψεις λογιστηρίων και όταν επιπροσθέτως δεν δόθηκε στο πρώτο η δυνατότητα να αντιμετωπίσει το θέμα εντός της θητείας του και οι ορκωτοί λογιστές για την ως άνω χρήση βεβαίωσαν ότι όλα έχουν καλώς?
5) Ακόμη, να προσδιορισθεί στη διάταξη και διάρκεια χρόνου εντός του οποίου η διοίκηση επιβάλλεται να απαντήσει στην αίτηση του συνυπόχρεου προσώπου για να βεβαιωθεί ότι δεν έχει υπαιτιότητα για τη φορολογική παράβαση, καθώς και ότι, για όσο χρόνο η διοίκηση παρελκύει την απάντηση, θα αναστέλλεται οποιαδήποτε άλλη διαδικασία εκκρεμεί κατά του συνυπόχρεου, ενώπιον των διοικητικών ή άλλων αρμοδίων αρχών ή δικαστηρίων, σε οποιαδήποτε φάση και βαθμό κι αν βρίσκεται αυτή.Τέλος, αν η απάντηση της διοίκησης δεν είναι αποδεκτή από τον αιτούντα, δεν πρέπει να προβλεφθεί η παραπέρα διαδικασία για άσκηση ενδίκου μέσου ή βοηθήματος?
1)Πριν από τις προτεινόμενες για αντικατάσταση διατάξεις του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, ίσχυαν οι όμοιες του άρθρου 115 του Ν.2238/1994. Με τη παράγραφο 22 του άρθρου 72 Ν.4172/2013 (Νέος Κ.Φ.Ε.), η οποία προστέθηκε με το άρθρο 26 αρ.11 Ν.4223/2013, ΦΕΚ Α 287/31.12.2013, ορίζεται ότι: «22. Από την έναρξη ισχύος του ν. 4172/2013 παύουν να ισχύουν οι διατάξεις του ν. 2238/1994 (Α` 151), συμπεριλαμβανομένων και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που έχουν εκδοθεί κατ` εξουσιοδότηση αυτού του νόμου.».
2)Τα περισσότερα προβλήματα υπάρχουν και σχετίζονται με την ευθύνη των συνυπόχρεων φυσικών προσώπων, τα οποία δημιουργήθηκαν υπό την ισχύ των διατάξεων του ως άνω άρθρου 115.Συνεπώς είναι ορθό να γίνεται μνεία στο άρθρο 28 του προτεινόμενου νομοσχεδίου ότι συμπεριλαμβάνονται στη σχετική ρύθμιση και οι οφειλές, για τις οποίες εκκρεμούν υποθέσεις ενώπιον των διοικητικών ή άλλων αρμοδίων αρχών ή δικαστηρίων, σε οποιαδήποτε φάση και βαθμό κι αν βρίσκονται αυτές, μέχρι το χρόνο δημοσίευσης του νόμου, κατ’ εφαρμογη, κατ’ εφαρμογή και των, ήδη καταργηθεισών διατάξεων του άρθρου 115 του ν.2238/1994 και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότησή του, μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4174/2013.
3)Θα πρέπει να προβλεφθεί ανάλογη εφαρμογή της νέας διάταξης και για την καταβολή των προς τον ΕΦΚΑ οφειλόμενων ασφαλιστικών εισφορών, δεδομένου ότι υπάρχει σχετική η (ισχύουσα) σχετική διάταξη του άρθρ. 4 παρ. 4 του Ν 2556/1997 ΦΕΚ Α’270/24-12-97 «Μέτρα κατά της εισφοροδιαφυγής, διασφάλιση εσόδων Ι.Κ.Α και άλλα θέματα», όπως αυτή αντικαταστάθηκε με την παρ. 2 άρθρ.69 Ν.2676/1999 Α 1/1.5.1999, η οποία όμως αναφέρεται ακόμη στην αναλογική εφαρμογή του ως άνω καταργηθέντος άρθρου 115.
4) Επιβάλλεται να διατυπωθούν στη σχετική διάταξη κάποιες γενικές αρχές και κριτήρια βάσει των οποίων θα προσδιορίζεται από τη διοίκηση η έλλειψη υπαιτιότητας των συνυπόχρεων προσώπων.Π.Χ. εάν κάποιος ήταν διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία, υπόγραψε υποβληθείσα δήλωση ΦΠΑ για τη διαχειριστική περίοδο 1999, που ετοίμασε το λογιστήριό της, αποδόθηκε με βάση τη δήλωση ο αναλογών φόρος και το 2004 έληξε η θητεία του εν λόγω εκπροσώπου, ο οποίος έκτοτε αποχώρησε από την εταιρία. Το 2005 γίνεται τακτικός φορολογικός έλεγχος ο οποίος δεν αναγνωρίζει τα δηλωθέντα τιμολόγια για τυπικές ελλείψεις λόγω μη αναγραφής συγκεκριμένης διατύπωσης και επιβάλλει φόρο ανακρίβειας και τις έκτοτε προσαυξήσεις.Ποια μπορεί να είναι η υπαιτιότητα του ως άνω συνυπόχρεου προσώπου, μη έχοντος σχετικές γνώσεις, όταν εκ των υστέρων καλείται να πληρώσει τυπικές παραλείψεις λογιστηρίων και όταν επιπροσθέτως δεν δόθηκε στο πρώτο η δυνατότητα να αντιμετωπίσει το θέμα εντός της θητείας του και οι ορκωτοί λογιστές για την ως άνω χρήση βεβαίωσαν ότι όλα έχουν καλώς?
5) Ακόμη, να προσδιορισθεί στη διάταξη και διάρκεια χρόνου εντός του οποίου η διοίκηση επιβάλλεται να απαντήσει στην αίτηση του συνυπόχρεου προσώπου για να βεβαιωθεί ότι δεν έχει υπαιτιότητα για τη φορολογική παράβαση, καθώς και ότι, για όσο χρόνο η διοίκηση παρελκύει την απάντηση, θα αναστέλλεται οποιαδήποτε άλλη διαδικασία εκκρεμεί κατά του συνυπόχρεου, ενώπιον των διοικητικών ή άλλων αρμοδίων αρχών ή δικαστηρίων, σε οποιαδήποτε φάση και βαθμό κι αν βρίσκεται αυτή.Τέλος, αν η απάντηση της διοίκησης δεν είναι αποδεκτή από τον αιτούντα, δεν πρέπει να προβλεφθεί η παραπέρα διαδικασία για άσκηση ενδίκου μέσου ή βοηθήματος?
Η προτεινόμενη διάταξη του νέου φορολογικού νομοσχεδίου η οποία είναι απολύτως ορθή, επιβάλλεται για λόγους ίσης μεταχείρισης και δικαιοσύνης, να παρέχει τη δυνατότητα να υπαχθούν στη ρύθμιση και οι αλληλεγγύως και προσωπικώς συμμετασχόντες στις Διοικήσεις νομικών προσώπων για τις πάσης φύσεως οφειλές τους προς το Δημόσιο,σε βάρος των οποίων είχαν βεβαιωθεί τα χρέη των νομικών προσώπων, κατ’ εφαρμογήν των διατάξεων του άρθρου 115 του ν. 2238/1994. Ετσι, η ρύθμιση θα είναι και πλήρης.
Πράγματι στο νέο νομοσχέδιο,που προσδίδει αναπτυξιακή διάσταση στην Ελλάδα του αύριο, πρέπει να περιληφθεί η δυνατότητα υπαγωγής στην νέα ρύθμιση και σ’εκείνα τα φυσικά πρόσωπα τα οποία είχαν συμμετάσχει στις διοικήσεις νομικών προσώπων για τα χρέη των οποίων βεβαιώθηκαν σε βάρός τους ως αλληλεγγύως και προσωπικά ευθυνόμενα με βάσει τις διατάξεις του άρθρου 115 του ν. 2238/1994. Ετσι θα υπάρχει στο εξής ενιαία ρύθμιση για το θέμα της αλληλέγγυας ευθύνης, η οποία θα είναι δίκαιη, θα ανταποκρίνεται στις αρχές της ίσης μεταχείρισης και θα παύσει να αποτελεί τροχοπέδη για όποιον επιθυμεί να μετάσχει στη διοίκηση οποιασδήποτε εταιρικής μορφής επιχειρηματική επένδυση.
Με τη διάταξη του αρ. 28 του νομοσχεδίου εισάγονται τροποποιήσεις στο πλαίσιο της αλληλέγγυας ευθύνης των διοικούντων. Αφ’ ενός μεν κρίνεται απαραίτητη η εισαγωγή μεταβατικής ρύθμισης και για τα ευθυνόμενα πρόσωπα δυνάμει του αρ. 115 του Ν. 2238/1994 και αφ’ ετέρου πρέπει να διευκρινιστεί ο όρος «υπαιτιότητα» και τα κριτήρια προσδιορισμού αυτής
Η ΠΟΒΑΚΩ επιθυμώντας να συμβάλλει στη βελτίωση του οικονομικού κλίματος και της αγοράς του κοσμήματος και ωρολογίου, συμμετέχει στην δημόσια διαβούλευση, επί του σχεδίου νόμου ««φορολογική μεταρρύθμιση με αναπτυξιακή διάσταση για την Ελλάδα του αύριο».
Πρέπει να αποσυνδεθεί η προσωπική ευθύνη των προέδρων των επαγγελματικών οργανώσεων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Το ενδεχόμενο προσωπικής ευθύνης για μία σειρά ζητημάτων αποτελεί τροχοπέδη για οποιονδήποτε επιλέξει να ασχοληθεί με τα κοινά.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Πέτρος Καλπακίδης
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Τριαντάφυλλος Παπαθανασίου
Εύγε.Η ρύθμιση αυτή έπρεπε να έχει γίνει ήδη προ πολλών ετών. Και για να αντιμετωπίζει ενιαία το θέμα πρέπει να περιλάβει και τις περιπτώσεις του άρθρου 115 του ν. 2238/1994.
Πρέπει πράγματι να υπαχθούν στην ρύθμιση όχι μόνο οι περιπτώσεις του ν.4174/13 αλλά και του άρθρου 115 του ν. 2238/1994 και να ρυθμιστεί ενιαία η αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές στο Δημόσιο των Διοικούντων νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες για λόγους δικαιοσύνης και ίσης μεταχείρησης.
Επιβάλλεται να υπαχθούν στην ρύθμιση και οι οφειλές φυσικών προσώπψν που είχαν συμμετοχή στη διοίκηση νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, υπό το καθεστώς του άρθρου 115 του ν.2238/1994, διαφορετικά θα έχουμε άνιση μεταχείριση και «δύο μέτρα δύο σταθμά» για την ρύθμιση της ίδιας περιπτώσεως.Ο νέος νόμος που θα ισχύει εφεξής πρέπει να είναι δίκαιος και να ρυθμιίζει ενιαία όλες αυτές τις περιπτώσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη πρόσφατες αποφάσεις του Σ.Τ.Ε., τροποποιείται το άρθρο 50 του Κ.Φ.Δ. και τίθενται προϋποθέσεις για την αλληλέγγυα ευθύνη των διοικούντων νομικά πρόσωπα.
Για λόγους ίσης μεταχείρισης η νέα παράγραφος 3 του άρθρου 50 ΚΦΔ θα πρέπει να εφαρμόζεται και σε οφειλές που βεβαιώθηκαν σε βάρος συνυπόχρεων προσώπων κατ’ εφαρμογή του άρθρου 115 ν. 2238/94.
Πρόταση προσθήκης ΣΤΟ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΝΕΟ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ
Προτείνω την κατωτέρω ενσωματούμενη προσθήκη στο τέλος της προτεινόμενης από το Υπουργείο Οικονομικών τροπολογίας, με την αιτιολογία που παραθέτω μετά το άρθρο που στην ανάρτηση του Υπουργείου φέρει τον αριθμό άρθρο 28 με τίτλο τροποποίηση άρθρου 50 του ΚΦΔ, το οποίο δέον να διαμορφωθεί ως ακολούθως:
«Άρθρο 28 Τροποποίηση άρθρου 50 ΚΦΔ
1. Οι παράγραφοι 1, 2 και 3 του άρθρου 50 του ν. 4174/2013, αντικαθίστανται ως εξής:
«1. Τα πρόσωπα, που είναι εκτελεστικοί πρόεδροι, διευθυντές, γενικοί διευθυντές, διαχειριστές, διευθύνοντες σύμβουλοι, εντεταλμένοι στη διοίκηση και εκκαθαριστές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για την πληρωμή του φόρου εισοδήματος, παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων, που οφείλονται από αυτά τα νομικά πρόσωπα και τις νομικές οντότητες, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους, ως και για τους τόκους, πρόστιμα, προσαυξήσεις και οποιεσδήποτε διοικητικές χρηματικές κυρώσεις επιβάλλονται επ’ αυτών, εφόσον συντρέχουν σωρευτικά οι κατωτέρω προϋποθέσεις:
α. τα ανωτέρω πρόσωπα είχαν μια από τις ανωτέρω ιδιότητες είτε κατά τη διάρκεια λειτουργίας του νομικού προσώπου είτε κατά τον χρόνο λύσης, διάλυσης ή συγχώνευσής του,
β. οι οφειλές αυτές γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της θητείας τους υπό κάποια εκ των ανωτέρω ιδιοτήτων-και
γ. οι υπό παρ. 1 οφειλές δεν καταβλήθηκαν ή δεν αποδόθηκαν στο Δημόσιο από υπαιτιότητα των ανωτέρω προσώπων.
Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Διοικητή της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων δύνανται να ορίζονται μαχητά τεκμήριο έλλειψης υπαιτιότητας.
2.Στα νομικά πρόσωπα που συγχωνεύονται, ευθύνεται αλληλεγγύως με τα υπό παρ. 1 πρόσωπα για την πληρωμή των οφειλομένων φόρου εισοδήματος, παρακρατούμενου φόρου, κάθε επιρριπτόμενου φόρου, Φόρου Προστιθέμενης Αξίας και του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων και των επ’ αυτών τόκων, προστίμων, προσαυξήσεων και οποιωνδήποτε χρηματικών κυρώσεων του διαλυόμενου νομικού προσώπου και εκείνο που το απορρόφησε ή το νέο νομικό πρόσωπο που συστήθηκε, ανεξάρτητα από τον χρόνο βεβαίωσής τους.
3. Οφειλές, που κατά την θέση σε ισχύ του παρόντος έχουν βεβαιωθεί σε βάρος προσώπων ως αλληλεγγύως και προσωπικά ευθυνομένων για οφειλές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων κατ’ εφαρμογή του άρθρου 50 παρ. 1 και 2, όπως ίσχυε πριν την τροποποίησή του από την παρ. 1 του παρόντος, παύουν να βαραίνουν τα αλληλεγγύως ευθυνόμενα πρόσωπα, εφόσον τα τελευταία δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις, που τίθενται με τις διατάξεις της παρ. 1 του παρόντος άρθρου για τη θεμελίωση της αλληλέγγυας ευθύνης.
Για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, υποβάλλεται αίτηση στην αρχή που προέβη στις σχετικές ενέργειες αναζήτησης της ευθύνης του οικείου προσώπου εντός προθεσμίας τριών (3) μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος. Η αίτηση μπορεί να υποβληθεί και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών υπό την έννοια του Άρθρου 72 παρ.50 του Ν. 4174/2013, όπως ισχύει, «καθώς και για εκκρεμείς υποθέσεις οφειλών σε βάρος προσώπων ως αλληλεγγύως και προσωπικώς ευθυνομένων για οφειλές των νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 115 του ν.2238/1994 και όλων των κανονιστικών πράξεων και εγκυκλίων που είχαν εκδοθεί κατ’ εξουσιοδότησή του, μέχρι την έναρξη ισχύος του ν. 4174/2013, εφ’ όσον συμμετείχαν στη διοίκηση εταιρειών ή νομικών οντοτήτων, οι οποίες έχουν υπαχθεί ή τελούν υπό την ειδική εκκαθάριση των νόμων 1386/1983,1892/1990 και 2000/1991».****
2. Οι παρ. 4, 5 και 8 του Άρθρου 50 του ν. 4174/2013 καταργούνται και οι παράγραφοι 6, 7 και 9 αναριθμούνται σε παρ. 4, 5 και 6 αντίστοιχα.»
****ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ : Η προτεινόμενη στο τεθέν σε δημόσια διαβούλευση ως άνω προσθήκη με έντονη γραφή, στο τέλος της προτεινομένης τροπολογίας (1.3 αυτής), καθιστά την προτεινόμενη ρύθμιση πληρέστερη, αποκαθιστά την συνταγματική αρχή ισότητας, δικαιοσύνης και ίσης μεταχείρισης του Νόμου, ενισχύει την αίσθηση ενότητας και ασφαλείας του Δικαίου, αποσαφηνίζει και ρυθμίζει ενιαία και διαχρονικά την αλληλέγγυο ευθύνη των διοικούντων νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, είτε αυτή προσδιορίζεται με βάση τον Νόμο 2238/1994, είτε με βάσει το Νόμο 4174/2013 και ταυτόχρονα ευθυγραμμίζεται με τις αντίστοιχες διατάξεις των αναπτυξιακών Νόμων 1386/1983, 1892/1990 και 2000/1991. Επί πλέον εξυπηρετεί την καταπολέμηση φαινομένων φοροδιαφυγής και την διασφάλιση των δημοσίων εσόδων και επίσης εξυπηρετεί αποτελεσματικότερα την αληθινή βούληση του Νομοθέτη, με γνώμονα τις βασικές αρχές της χρηστής διοίκησης και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του φορολογουμένου.
Ο προτείνων
ΝΙΚΟΛΑΟΣ Θ. ΣΑΜΑΡΑΣ
Όπως είναι διατυπωμένη η διάταξη καθιστά ουσιαστικά τους διοικούντες μίας επιχείρησης ομήρους του Δημοσίου αφού είναι υπεύθυνοι για κάθε μη αποδοθέντα φόρο, δηλωθέντα ή μη. Η ευθύνη των διοικούντων μία επιχείρηση για μη απόδοση φόρων, κλπ. στο Δημόσιο πρέπει να περιορίζεται στους φόρους που έχουν δηλωθεί και όχι σε φόρους που επιβάλλονται μετά από φορολογικό έλεγχο και μόνον σε συνδυασμό με αντίστοιχη συν-ευθύνη των υπευθύνων των λογιστηρίων των επιχειρήσεων και των ορκωτών ελεγκτών. Δεν μπορεί π.χ. να είναι υπεύθυνος ένας Διευθύνων Σύμβουλος για λάθη ή παραλήψεις των λογιστών της επιχείρησης ή/και πλημμελούς ελέγχου από πλευράς των ορκωτών ελεγκτών. Ας προβλεφθεί διάταξη με την οποία θα απαλλάσσονται της ευθύνης οι Διοικούντες για μη απόδωση φόρων που προκύπτουν από τις υποβληθείσες φορολογικές δηλώσεις εφόσον αυτές έχουν ελεγχθεί από ορκωτούς ελεγκτές. Ας υποχρεούται μία επιχείρηση να δηλώνει στο ΓΕΜΗ/ΦΕΚ ποιοι είναι οι διευθύνοντες το λογιστήριό της και ποιοι είναι οι ορκωτοί ελεγκτές της. Τέλος τα προβλεπόμενα μαχητά τεκμήρια να νομοθετηθούν στα πλαίσια του παρόντος νόμου και να μην αφεθούν στους εκάστοτε υπουργούς να τα προσδιορίζουν. Οι επενδυτές χρειάζονται ασφάλεια δικαίου για να δραστηριοποιηθούν. Αλλοιώς, μην περιμένουμε επενδύσεις.
Αναγκαία η αποσύνδεση της προσωπικής ευθύνης των προέδρων των επαγγελματικών οργανώσεων μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.
Η τιμωρητική κίνηση να δεσμεύονται οι προσωπικοί λογαριασμοί επιχειρηματία που παράλληλα είναι πρόεδρος νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων, μόνο αρνητικά αποτελέσματα έχει για τον ίδιο.
Επιπλέον το ενδεχόμενο προσωπικής ευθύνης για μία σειρά θεμάτων, που μπορεί να προκύψουν, αποτελεί τροχοπέδη για οποιονδήποτε επιλέξει να ασχοληθεί με τα κοινά.
Οι επιχειρήσεις με την παρακράτηση των φόρων και την απόδοσή τους στο Ελληνικό Δημόσιο λειτουργούν ως «εισπράκτορες» του κράτους. Αυτοί που διοικούν τα νομικά πρόσωπα και αποφασίζουν για τις πράξεις του νομικού προσώπου (αφού το ίδιο το νομικό πρόσωπο δεν μπορεί να πράξει κάτι τέτοιο μιας και δεν έχει μυαλό και χέρια), πρέπει να ευθύνονται έναντι του κράτους για τη μη απόδοση τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων που η επιχείρηση έχει εισπράξει από τους πελάτες της και οφείλει να αποδώσει στο Ελληνικό Δημόσιο. Η μη ευθύνη ή η «χαλαρή» ευθύνη αυτών που διοικούν τα νομικά πρόσωπα, σχετικά με την απόδοση στο κράτος τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων, στην πράξη σημαίνει πως το κράτος δίνει άδεια σε μια επιχείρηση να εισπράττει φόρους υπέρ αυτού, αλλά ταυτόχρονα δεν θωρακίζει το σύστημα που εξασφαλίζει πως τα ποσά θα καταλήξουν στα ταμεία του.
Επιπλέον η μη θωράκιση και πλήρης διασφάλιση της απόδοσης στο κράτος τουλάχιστον των παρακρατούμενων και επιρριπτόμενων φόρων, δημιουργεί συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού στην αγορά μεταξύ αυτών που παρακρατούν και αποδίδουν και αυτών που παρακρατούν και δεν αποδίδουν, αφού οι τελευταίοι λειτουργούν με μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους.
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΒΛΗΘΕΙ Η ΑΠΟΔΟΘΕΙ ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΥΠΑΙΤΙΟΤΗΤΑ? ΓΙΑΤΙ ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΕΥΘΥΝΗ? ΕΛΑΤΕ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΓΚΤΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΕΤΡΑ. ΥΠΟ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΕΥΘΥΝΟΜΕΝΟΥΣ ΟΠΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΕΤΡΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ. Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ ΕΥΘΥΝΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΟ. ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΜΗΝ ΕΜΠΛΕΚΕΤΑΙ.
Και ποιος θα ευθύνεται π.χ για το ΦΠΑ δηλαδή κατά την διάρκεια λειτουργίας της επιχείρησης; Κανένας; Άντε, τα 104 δις ευρώ να γίνουν 204…