• Σχόλιο του χρήστη 'Χατζηθεοδώρου Ιάσονας' | 13 Νοεμβρίου 2019, 13:39

    Το άρθρο είναι εξ’ αρχής λάθος θεωρημένο: η τιμωρητική του διάθεση δεν είναι τόσο να επεκτείνει τα ηλεκτρονικά μέσα πληρωμής, ή να ωθήσει επαγγελματίες στην φορολογική τους συμμόρφωση, αλλά να εισπράξει αδήλωτο φόρο ελεύθερων επαγγελματιών και εταιριών από την πλευρά της ζήτησης αντισταθμίζοντας τις ευνοϊκές διατάζεις του άρθρου 6 του παρόντος. Η τόνωση της καταναλωτικής πίστης όμως δεν εκβιάζεται, ενθαρρύνεται. Πρέπει να συμπεριληφθούν θετικά κίνητρα (διευρυμένη φορολοταρία, έκπτωση φόρου, επιστροφή φόρου, επέκταση αφορολογήτου, κλπ.), διαφορετικά θα προκύψει καταναλωτική συμπεριφορά όπου φορολογούμενοι θα επισπεύουν την κατανάλωσή τους ώστε να πιάσουν το απαιτούμενο όριο, και κατόπιν απότομα θα την διακόπτουν. Παρ. 6α) Οπωσδήποτε πρέπει να συμπεριληφθεί η έκδοση εργοσήμου, πρόβλεψη η οποία θα δώσει κίνητρο για την χρήση του θα και τονώσει την εισφοροδοτική ικανότητα της περιστασιακής εργασίας. Διαφορετικά, πολλοί άνθρωποι θα αποκλειστούν πλήρως από την εργασία με καταστροφικές συνέπειες. Παρ. 6β) Το 30% είναι υπερβολικό, και καταχρηστικά κανονικοποιεί την καταναλωτική συμπεριφορά έναντι της αποταμίευσης, ενώ είναι αδύνατο να επιτευχθεί σε χαμηλά εισοδήματα και ειδικές περιπτώσεις. Ο περιορισμός του ποσοστού σε 20% είναι πιο λογικός, και το αντίστοιχο ποσοστό στο εδάφιο στ) πρέπει να περιοριστεί στο 10%. Παρ. 6δ) Πέραν των ενοικίων, το εδάφιο δεν προβλέπει καμμία εξαίρεση. Υπάρχει κίνδυνος να προκύψουν εικονικές υπηρεσίες από εταιρίες φαντάσματα εντός ΕΕ που θα εκμεταλλεύονται το περιθώριο του 22%.