• Σχόλιο του χρήστη 'Δώρης Κυριαζής' | 15 Νοεμβρίου 2019, 00:14

    Ποιο είναι το σκεπτικό και η φιλοσοφία που οδήγησε στο σχεδιαζόμενο μέτρο για κατανάλωση 30% του πραγματικού εισοδήματος από αγορές με κάρτα και πρόστιμο 22% για όσους δεν τα καταφέρουν; Κατ’ αρχάς, γιατί επί του πραγματικού εισοδήματος και όχι επί του καθαρού, αυτού δηλαδή που απομένει με την αφαίρεση των φόρων και άλλων εισφορών; Δικαιούται το κράτος να ορίζει πώς θα ζήσει ο καθένας μας και το πώς θα διαχειριστεί τα χρήματά του, την ώρα που είναι εντάξει με τις φορολογικές του υποχρεώσεις; Είναι αυτό συνταγματικό και συνάδει με το σεβασμό της ατομικής ελευθερίας του πολίτη; Μαζί με τη σύζυγό μου είμαστε μισθωτοί κι αυτό σημαίνει πως και να θέλαμε να κρύψουμε εισόδημα δεν θα μπορούσαμε. Άλλοι θα το πράξουν διότι θα βρούνε τον τρόπο. Μοιάζει με την περίπτωση του υψηλού ΦΠΑ που απέφερε λιγότερα έσοδα απ’ ό,τι όταν ήταν χαμηλός. Να γίνω πιο συγκεκριμένος. Πρώτον, η γυναίκα μου κι εγώ από μικρά παιδιά ανατραφήκαμε να κάνουμε μια κανονική ζωή αλλά και να είμαστε φειδωλοί στα έξοδα. Ξεφύγαμε από τα όρια της λιτότητας χωρίς να καταλήξουμε σε άκρατο καταναλωτισμό.. Φοβάμαι ότι δεν πρόκειται να αλλάξουμε συνήθειες τώρα. Άρα είναι σίγουρο ότι δεν θα το πιάσουμε το 30% και επομένως θα πληρώσουμε κι άλλο, έμμεσο, φόρο. ΚΙ ΑΛΛΟ; ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ 45% ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΕΙΣΦΟΡΕΣ; Δεύτερο, εξυπηρετούμε δυο δάνεια, το ένα στεγαστικό και το άλλο για αγορά αυτοκινήτου. Γιατί αυτά να μην συνυπολογίζονται και να οδηγήσουν, εκεί που υπάρχει ανάγκη, στη μείωση του 30%; Γιατί το δάνειο για αγορά αυτοκινήτου να μην εξυπηρετείται από πιστωτική κάρτα και να μετράει για το χτίσιμο του 30%; Δεν είναι κατανάλωση αυτή; Τρίτο, έχουμε δυο παιδιά και ως καλοί και παραδοσιακοί γονείς σκεφτόμαστε τα του γάμου τους αλλά και τα της επαγγελματικής τους αποκατάστασης. Που σημαίνει ότι επιβάλλεται να κάνουμε οικονομίες για να τα υποστηρίξουμε. Τέταρτο, σε λίγους μήνες κλείνω τα εξήντα και εκεί κοντά βρίσκεται και η σύζυγός μου. Εργαστήκαμε σκληρά με αποτέλεσμα ήδη να έχουμε προβλήματα υγείας, η αντιμετώπιση των οποίων δεν γίνεται χωρίς γερό κομπόδεμα. Πριν από τρία χρόνια είχα μια μικρή περιπέτεια με την υγεία μου και ο γιατρός μου εξήγησε ότι, σε περίπτωση επέμβασης, θα έπρεπε να πληρώσω πάνω από 3.000. Και, πέμπτον, πλησιάζουμε σε ηλικία σύνταξης, με το συνταξιοδοτικό σύστημά μας να μην μας κάνει ιδιαίτερα αισιόδοξους ως προς το ύψος των συντάξεων που θα παίρνουμε. Τι μας προτείνει το ΥΠΟΙΚ; Να ξοδεύουμε το 30% του ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ εισοδήματος σαν να μην υπάρχουν τα όσα αράδιασα παραπάνω; ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΑΒΕΒΑΙΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ; ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΟ ΥΠΟΙΚ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΒΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΥΠΟΨΗ ΤΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ ΑΥΤΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΒΕΙ ΣΤΗ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ 30% ΘΕΤΟΝΤΑΣ ΠΙΟ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΟΛΟΓΙΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΎ.