• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Καρλής' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 20:47

    Επανερχόμενος στο προηγούμενο σχόλιο μου θέλω να προσθέσω ότι η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 2 σχετικά με την δυνατότητα πτώχευσης του θανόντος προέρχεται μεν από την παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 3588/2007, αλλά τα λάθη του παρελθόντος δεν είναι απαραίτητο να επαναλαμβάνονται. Από την ημερομηνία θανάτου ο οφειλέτης δεν είναι υποκείμενο δικαιωμάτων και υποχρεώσεων. Η αναδρομική κατά πλάσμα νόμου πτώχευση του ανατρέπει συνέπειες του κληρονομικού δικαίου. Κλήτευση του οφειλέτη, όπως προβλέπουν τα άρθρα 4 και 57 δεν είναι δυνατή. Οι κληρονόμοι εάν υπεισήλθαν στην κληρονομία υπόκεινται ενδεχομένως αυτοτελώς ο κάθε ένας σε πτώχευση. Σε περίπτωση αποποιήσεως της κληρονομίας από όλους τους κληρονόμους περίπτωση βέβαιη σε περίπτωση θανάτου προσώπου που πληροί τα υποκειμενικά και αντικειμενικά κριτήρια της πτώχευσης κηρύσσεται η κληρονομία σχολάζουσα και λογικά αν κηρυχθεί πτώχευση θα πρέπει να λήγει η εξουσία του κηδεμόνα σχολάζουσας κληρονομίας, αλλά δεν υπάρχει σχετική διάταξη. Και σε κάθε περίπτωση, εάν δεν υπάρχουν κληρονόμοι ή όλοι έχουν αποποιηθεί, στην τελευταία τάξη κληρονομικής διαδοχής κληρονόμος είναι το Δημόσιο, το οποίο αναλαμβάνει τα χρέη του θανόντος. Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, δεν έχω υπόψη μου περίπτωση κατά την οποία να κηρύχθηκε πτώχευση μετά τον θάνατο του οφειλέτη.