• Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Καρλής' | 4 Σεπτεμβρίου 2020, 21:30

    Η παρ.2 εισάγει διάκριση έναντι των λοιπών πιστωτών που δεν δικαιολογείται. Η γενική απαγόρευση για την άσκηση αναγνωριστικών ή καταψηφιστικών αγωγών, την συνέχιση των δικών επ` αυτών, την άσκηση ή εκδίκαση ένδικων μέσων είναι δυνατόν να αποβεί σε βάρος της πτωχευτικής περιουσίας ή να θίγει δικαιώματα τρίτων κατά περίπτωση. Είναι κατανοητή η απαγόρευση των ενεργειών αυτών για τους πιστωτές. Αλλά αν ο οφειλέτης έχει απαίτηση κατά τρίτου η απαγόρευση είναι σε βάρος της πτωχευτικής περιουσίας. Αν τρίτος διεκδικεί περιουσιακό στοιχείο για λόγους που δεν εμπίπτουν στην πτώχευση (πχ διεκδίκηση ακινήτου εντός των χρονικών ορίων της χρησικτησίας λόγω ελλείψεως τίτλου ή λόγω χρησικτησίας) αυτός χωρίς να είναι πιστωτής στερείται την δικαστική προστασία λόγω της πτώχευσης. Παράδειγμα: διεκδικεί τρίτος ακίνητο λόγω έκτακτης χρησικτησίας και έχει ασκήσει αγωγή μετά την συμπλήρωση των 20 ετών αλλά πριν την συζήτηση υποβάλλεται αίτηση πτώχευσης. Ο τρίτος δεν είναι πιστωτής, αλλά δεν μπορεί πλέον να διεκδικήσει το ακίνητο; Επίσης πως εφαρμόζεται η διάταξη στις περιπτώσεις κατά τις οποίες ισχύει το σύστημα της κατάθεσης προτάσεων εντός 100 ημερών και η συζήτηση προσδιορίζεται αργότερα; Πως ενημερώνεται το δικαστήριο για την κήρυξη της πτώχευσης;