• Σχόλιο του χρήστη 'Άνθια Κορέλα' | 10 Σεπτεμβρίου 2020, 10:14

    Ιδίως τα τελευταία έτη, από τον καιρό της κρίσης κι εντεύθεν, έχουν σημειώσει εκθετική αύξηση οι ποινικές διώξεις των οφειλετών του δημοσίου, βασιζόμενες κυρίως στο άρθρο 25 του Ν. 1882/1990. Στο πλαίσιο των πολλαπλών και διάφορων εργαλείων ρύθμισης οφειλών προς το δημόσιο που έχουν εισφερθεί στη σύγχρονη ελληνική νομική πραγματικότητα κατά καιρούς, όπως, μεταξύ άλλων, οι περιοδικές ρυθμίσεις των 120 δόσεων ή η πλατφόρμα του εξωδικαστικού μηχανισμού, όπου είχαν πρόσβαση οι εν λόγω οφειλέτες, δημιουργούνταν το αξιοπερίεργο θέαμα οι οφειλέτες να προσέρχονται στα δικαστήρια με εκτυπώσεις από τις εν λόγω πλατφόρμες-ρυθμίσεις, ώστε να αποδείξουν στον ποινικό δικαστή ότι βρίσκονται σε διαδικασία ρύθμισης, σε διάφορες φάσεις αυτής μάλιστα, δημιουργώντας σύγχυση συχνά στον ίδιο τον δικαστή, που, ανεξαρτήτως του αξιώματος ότι iura novit curia, βρισκόταν περιπεπλεγμένος, όχι εν αντιθέσει με τον υπόλοιπο νομικό κόσμο, ενώπιον των διαφόρων και συχνά πολύπλοκων νομικών εργαλείων ρύθμισης οφειλών, που περιέπλεκε περαιτέρω το καθεστώς της οφειλής ως τέτοιας και της ποινικής της αντιμετώπισης. Το συνηθέστερο αποτέλεσμα είναι να δίδονται αναβολές στις δικασίμους, ώστε να μπορέσει ο οφειλέτης να επιστρέψει αργότερα, με μία νέα εκτύπωση της κατάστασης ρύθμισης της οφειλής του, για να αποδείξει ότι αυτή συνεχίζεται ή ότι περατώθηκε (ή και ότι δυστυχώς απέτυχε). Συνέβη δε άλλοτε να καταδικαστεί ο οφειλέτης και στο Εφετείο να προσκομίσει τα αντίστοιχα έγγραφα για να απαλλαχθεί από την ποινή του στο δεύτερο βαθμό. Όλη αυτή η διαδικασία όμως απάδει της χρηστής εικόνας για την ποινική δικαιοσύνη, μιας και δημιουργούνταν όχι μόνον ένα μακροχρόνιο καθεστώς αβεβαιότητας, άγχους, πίεσης και ψυχολογικής φθοράς του οφειλέτη, που έπρεπε να περιμένει ακόμη και μήνες για την τακτοποίηση των οφειλών του και για τον παράλληλο κίνδυνο της αμαύρωσης του ποινικού του μητρώου, αλλά και μία διάχυτη αμηχανία στους δικαστές που εκ των πραγμάτων δυσκολεύονταν να παρακολουθήσουν την πορεία των ηλεκτρονικών αιτήσεων ρυθμίσεων, των σταδίων και των φάσεών τους κ.ο.κ. Σημειώνεται δε ότι η ποινική δίωξη εκκινεί κατόπιν αίτησης Προϊσταμένων των κατά τόπον αρμόδιων Δ.Ο.Υ., των Ελεγκτικών Κέντρων ή των κατά τόπους Τελωνείων, τουτέστιν εκκινεί από πρόσφατες, μηχανογραφημένες εγγραφές των οφειλετών. Η απόπειρα διακανονισμού των οφειλών όμως αυτών θα μπορούσε επίσης να μηχανογραφηθεί και να φαίνεται με τον επισημότερο δυνατό τρόπο στις ίδιες τις εγγραφές των οφειλετών, το οποίο θα μπορούσε είτε να εμποδίσει την εξ αρχής δίωξη του οφειλέτη μεσούσης της διαδικασίας ρύθμισης είτε να αναστείλει μία ήδη αρχθείσα δίωξη είτε σε κάθε περίπτωση να παρέχει στον οφειλέτη και τον δικαστή επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για το καθεστώς της ρύθμισης της οφειλής. Στη σύγχρονη ψηφιακή πραγματικότητα, την οποία ούτως ή άλλως ρητώς αξιοποιεί ο νέος πτωχευτικός κώδικας, μία τέτοια «τακτοποίηση» δεν φαντάζει μόνον επαρκής, αλλά και αναγκαία. Μολονότι είναι εξαιρετικά απίθανο να παύσει ο νομοθέτης να αξιοποιεί ως φόβητρο για τους οφειλέτες του δημοσίου την ποινική τους δίωξη για τον λόγο ακριβώς αυτό, ο νέος πτωχευτικός κώδικας που επιχειρείται να εισαχθεί στην ελληνική νομική πραγματικότητα θα μπορούσε να συμβάλλει τόσο στην αποσυμφόρηση όσο και στην διευκόλυνση των ποινικών δικαστηρίων, παρεμποδίζοντας, μέσω της σωστής μηχανογράφησης, την έναρξη ποινικών διώξεων οφειλετών που ρυθμίζουν τις οφειλές τους, ενώ για τις ήδη εκκινηθείσες διώξεις, να προβλέπει αναστολή ή έστω να παρέχει επαρκή στοιχεία για την αναστολή ή την παύση της ποινικής δίωξης στον οφειλέτη και στον δικαστή. Το επιπρόσθετο όφελος είναι η ψυχική ηρεμία των οφειλετών, η δε πρόταση του γραφείου μας, που θυμίζει δυστυχώς ευχή, έρχεται σε μία χρονική συγκυρία όπου, λόγω και πάλι αντικειμενικών αιτιών, ήτοι της πανδημίας του Covid-19 που πλήττει μέχρι σήμερα τη Χώρα μας, είναι σχεδόν βέβαιη η δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού οφειλετών δημοσίου, η ποινική δίωξη των οποίων, παρά τις όποιες εξαγγελίες γίνονται κατά καιρούς, θα επικρέμαται ως δαμόκλειος σπάθη, είτε ρυθμίζουν είτε όχι.