• Σχόλιο του χρήστη 'Maria' | 25 Νοεμβρίου 2020, 15:23

    Η μη απόδοση προσωπικής διαφοράς σε νέους υπαλλήλους εγείρει θέματα με την αρχή της ισότητας, καθώς το αντικείμενο εργασίας με τους παλαιότερους υπαλλήλους είναι το ίδιο, η δε αμοιβή διαφορετική. Προφανώς πρόκειται για ανόμοια μεταχείριση ομοίων καταστάσεων, η οποία δε συνάδει με ούτε με την ως άνω αρχή ουτε φυσικά με το πνεύμα της χρήστης διοίκησης, καθώς η τελευταία θα αποτελείται από ετερόκλητες μισθολογικά ομάδες δυο ταχυτήτων, οι οποίες αμφίβολο είναι κατά ποσό μπορούν να αποδώσουν το ίδιο εν όψει του ζητήματος αυτού. Πέραν των ανωτέρω ο ίδιος ο θεσμός της μονιμότητας, θεσπίστηκε ως μέσο για την επίτευξη της εύρυθμης λειτουργίας της διοίκησης αλλά και ως ασφαλιστική δικλείδα για τον ίδιο τον υπάλληλο.Η απεξάρτηση της Διοίκησης από το κομματικό καθεστώς της εκάστοτε κυβέρνησης καθώς και η δημιουργία ενός κλίματος ασφάλειας στους δημοσίους υπαλλήλους με απώτερο σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητάς τους αποτελούν το σκοπό του θεσμού. Η μονιμότητα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αντικειμενικούς κανόνες που ορίζουν τα προσόντα των υπαλλήλων που θα γίνονται δεκτοί στο σώμα της Διοίκησης, σύμφωνα με τις αρχές της ισότητας, της αξιοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, με σύστημα σταδιοδρομίας, κατά το οποίο ο υπάλληλος εισάγεται σε έναν εισαγωγικό κλάδο και έπειτα εξελίσσεται στους ανώτερους. Αναγκαία συνέπεια των ως άνω είναι η διατήρηση των αρχών αυτών και μετα την εισαγωγή στο σώμα καθώς σε αντίθετη περίπτωση θα οδηγούμασταν στο άτοπο να εισάγεται ένας υπάλληλος στο σώμα της διοίκησης βάσει της αρχής της ισότητας και να εξελίσσεται κατά παράβαση της!