Αρχική Ενίσχυση του εισοδήματος των μισθωτών, των νέων και της οικογένειαςΆρθρο 44 – Μείωση Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων επί ασφαλισμένων οικοδομών – Προσθήκη παρ. 7Ζ στο άρθρο 3 του ν. 4223/2013Σχόλιο του χρήστη ΝΙΚΟΣ ΚΕΧΑΓΙΑΟΓΛΟΥ | 16 Ιουλίου 2023, 00:25
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΝΙΚΟΣ ΚΕΧΑΓΙΑΟΓΛΟΥ' | 16 Ιουλίου 2023, 00:25

    Μέτρο αναμφίβολα προς στην σωστή κατεύθυνση το οποίο χρήζει βελτιώσεων. Οι δικές μου παρατηρήσεις επί του κειμένου του άρθρου 44 • Επειδή μεγάλο πλήθος ακινήτων είναι κατασκευασμένα προ του 1960 δεν μπορούν να πάρουν την κάλυψη του σεισμού παρά μόνο αν προσκομίσουν μελέτη στατικής επάρκειας. Όσα λοιπόν ασφαλιστούν χωρίς την κάλυψη του σεισμού να λαμβάνουν έκπτωση 5% ενώ όσα καταφέρουν να ασφαλιστούν προσκομίζοντας την μελέτη να λαμβάνουν ολόκληρη την έκπτωση • Το 100% της αξίας του ακινήτου όπως διατυπώνεται θα πρέπει να αντικατασταθεί με μια πιο σαφή ρήτρα η οποία θα αναφέρεται στο κατασκευαστικό κόστος, βάσει του οποίου αποζημιώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Προτείνεται ‘’εφόσον το ακίνητο ασφαλίζεται τουλάχιστον με 1200€/τμ κύριων χώρων…..’’ Πρόταση Η προοπτική θα πρέπει να είναι η καθολική ασφάλιση κτηρίων η οποία θα επιφέρει τεράστια οφέλη στην κοινωνία, την εθνική οικονομία και στην καλλιέργεια ασφαλιστικής κουλτούρας στους πολίτες. Σήμερα το Μάτι για παράδειγμα θα αποτελούσε μοντέλο σύγχρονης πολιτείας αν όλα τα σπίτια ήταν ασφαλισμένα. Το κράτος θα μπορούσε να αναλάβει την υποχρέωση της κάλυψης της απαλλαγής του σεισμού 2% την οποία επιβάλλουν οι αντασφαλιστικές εταιρείες και αυτό μόνον εφόσον η ζημιά υπερβεί κάποιο προκαθορισμένο όριο. (πχ 10000€) και όχι την κάλυψη μικροζημιών. Ταυτόχρονα θα πρέπει να θεσπιστούν αντικίνητρα για όσους δεν ασφαλίζονται δηλαδή να μην λαμβάνουν καμία κρατική αρωγή εφόσον συμβεί κάποια φυσική καταστροφή. Η καθολική ασφάλιση θα μειώσει πολύ για όλους τους πολίτες το κόστος των ασφαλίστρων, το κράτος θα εισπράττει κάθε χρόνο τεράστια ποσά από τον φόρο ασφαλίστρων (ο οποίος από 15% θα μπορούσε να μειωθεί στο 5%) αλλά και από τους φόρους επί των κερδών των ασφαλιστικών εταιρειών, ενώ μετά από κάποια φυσική καταστροφή (οι οποίες δυστυχώς επιτείνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής) θα υπήρχε άμεση ανοικοδόμηση των πληγέντων ακινήτων και περιοχών αφού οι ασφαλιστικές εταιρείες θα αποζημίωναν άμεσα και χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες τους ασφαλισμένους πολίτες. Η εισροή εσόδων στα ταμεία του κράτους μετά από καταστροφές λοιπόν θα είναι μεγάλη λόγω των εργοδοτικών εισφορών και του ΦΠΑ που θα εισπράξει από την ανοικοδόμηση των περιοχών, σε αντιδιαστολή με την σημερινή κατάσταση όπου το κράτος επιδοτεί τον κάθε κατεστραμμένο πολίτη μετά από κάθε φυσική καταστροφή. Είναι απολύτως λογικό λοιπόν και το κόστος των ασφαλίστρων να εκπίπτει του φόρου λόγω της ανταποδοτικότητας που προσφέρει η ασφάλιση γενικότερα όπως προαναφέρθηκε.