• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Μάτσος' | 26 Νοεμβρίου 2023, 16:52

    Τρεις είναι οι σημαντικές παραλείψεις αυτού του άρθρου περί κάλυψης του τεκμηρίου από άλλα εισοδήματα. Η πρώτη είναι η αντικείμενη σε κάθε λογική, απαγόρευση κάλυψης του τεκμηρίου από άλλα εισοδήματα, όπως μισθώματα, τόκοι, μερίσματα ή αφορολόγητα έσοδα. Παραδείγματος χάρη: Δικηγόρος παρέχει υπηρεσίες σε διεθνή οργανισμό με έσοδα που τυγχάνουν φορολογικής απαλλαγής στην Ελλάδα. Αν υποθέσουμε ότι αυτό (οι υπηρεσίες προς διεθνή οργανισμό) είναι το κύριο εισόδημά του, αλλά έχει και λίγα εισοδήματα από τη δικηγορία, τότε θα κληθεί εκ του μη όντος να καταβάλει ελάχιστο τεκμαιρόμενο εισόδημα, ενώ έχει υψηλό άλλο εισόδημα, που νομίμως απαλλάσσεται. Παραδείγματος χάρη: Μηχανικός συμμετέχει σε εταιρία με την οποία ασκεί δραστηριότητα άλλη από την ατομική του. Λαμβάνει από την εταιρία αυτή μερίσματα, που αποτελούν το κύριο εισόδημά του. Έχει όμως και μια ατομική έναρξη με περιορισμένη, διαφορετική δραστηριότητα. Ο μηχανικός του παραδείγματος θα κληθεί να πληρώσει ελάχιστο τεκμαιρόμενο εισόδημα. Παραδείγματος χάρη: Γιατρός είναι κληρονόμος μεγάλης ακίνητης περιουσίας και ασκεί και λιγάκι την ιατρική, ως χόμπι, ενώ ζει από τα μερίσματα. Ο άνθρωπος αυτός θα κληθεί να πληρώσει ελάχιστο τεκμαιρόμενο εισόδημα. Σε καμία από τις τρεις αυτές περιπτώσεις δεν δικαιολογείται η παραβίαση της αρχής της φοροδοτικής ικανότητας ότι τάχα "ο πλούσιος" της εκάστοτε περίπτωσης, ας πληρώσει και κάτι παραπάνω, δήθεν "δεν πειράζει". Δεν δημιουργείται έτσι δίκαιο φορολογικό σύστημα. Η δεύτερη σοβαρή παράλειψη είναι η ακόμη σοβαρότερη απαγόρευσης κάλυψης του τεκμηρίου από εισοδήματα του ή της συζύγου. Η παράλειψη αυτή δημιουργεί σοβαρές αδικίες και αντινομίες εις βάρος ιδίως γυναικών που είναι μητέρες και που διατηρούν ανοικτή την έναρξή τους, ώστε να διατηρούν στοιχειώδη επαφή με το επάγγελμά τους, όσο ανατρέφουν τα παιδιά τους, έχοντας παράλληλα συνταξιοδοτική και λοιπή ασφαλιστική κάλυψη, αλλά αισθανόμενες την αξιοπρέπεια που πολλές γυναίκες επιζητούν για να μην αισθάνονται απόλυτα εξαρτημένες, υλικά, από τον σύζυγό τους. Αλλά ακόμη περισσότερο, μια μειωμένη δραστηριότητα του ή της συζύγου μπορεί να αντανακλά μια εσωτερική κατανομή αρμοδιοτήτων μέσα στο σπίτι. Αν κάποιος από τους συζύγους είναι πιο επιτυχημένος στο επάγγελμά του, να δίδει αυτός ή αυτή έμφαση στον βιοπορισμό, ενώ ο άλλος σύζυγος ασχολείται περισσότερο με τα του οίκου, διατηρώντας όμως μια επαφή και με το επάγγελμά του, είτε για λόγους αξιοπρέπειας, είτε για λόγους συνταξιοδοτικούς, είτε διότι απλά έτσι του αρέσει. Το νομοσχέδιο πλήττει σοβαρά αυτές τις κατηγορίες επαγγελματιών, χωρίς εμφανή λόγο. Η απάντηση στο ερώτημα "πώς μπορείτε να ζείτε με λιγότερα από χι ποσό", που απετέλεσε τη μείζονα δικαιολογητική βάση του νομοσχεδίου, στις περισσότερες ίσως περιπτώσεις απαντιέται με την κάλυψη των βιοτικών αναγκών από έτερο μέλος της οικογένειας. Η μείζων αυτή αδικία δεν μπορεί να εξηγηθεί και να αιτιολογηθεί με κανέναν τρόπο. Το μόνο που μπορούμε να σκεφτούμε οι πολίτες ότι συμβαίνει είναι, ότι εάν καλυπτόταν το τεκμήριο από τον ή την σύζυγο, θα αποτύγχανε η εισπρακτική στόχευση του νομοσχεδίου, διότι προφανώς από τα στοιχεία της ΑΑΔΕ μπορούσαν στο ΥπΟικ να διαπιστώσουν, πόσοι από αυτούς που τάχα "δεν μπορούν να ζουν με χι ποσό", ζουν στην πραγματικότητα από τα εισοδήματα του ή της συζύγου. Τρίτη μεγάλη παράλειψη είναι η αδυναμία κάλυψης του τεκμηρίου αυτού με τους τρόπους που προβλέπονται για την καλυψη των λοιπών τεκμηρίων διαβίωσης ή πόθεν έσχες. Ενδεικτικά: Πώληση περιουσιακού στοιχείου, εισοδήματα παρελθόντων ετών, δανειοδότηση. Έτσι, κάποιος που πλησιάζει τα 67 του χρόνια και θέλει να συμπληρώσει απλώς ένσημα για πλήρη σύνταξη, αλλά έχει βγάλει ήδη αρκετά στο παρελθόν και δεν θέλει να δουλέψει πάρα πολύ άλλο, θα πρέπει να πληρώσει ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα, καθώς τα εισοδήματα παρελθόντων ετών δεν μπορούν να τον καλύψουν. Κάποιος που δεν πήγαν καλά οι δουλειές του και αναγκάστηκε να πουλήσει περιουσία ή να πάρει κάποιο δάνειο για να τα βγάλει πέρα, όχι μόνον δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τα χρήματα αυτά για την κάλυψη του τεκμηρίου, αλλά θα πρέπει να πληρώσει και ελάχιστο τεκμαιρόμενο εισόδημα για την αναποδιά του! Γενικά, θεωρώ ότι η ύπαρξη των τεκμηρίων διαβίωσης - που μάλιστα εφαρμόζονται με ελάχιστο όριο ούτως ή άλλως τις 3.000 ευρώ, που προσαυξάνεται σημαντικά μόνο και μόνο αν ζεις σε κάποιο σπίτι και δεν είσαι άστεγος, δηλαδή σχεδόν πάντοτε (αφού και φιλοξενούμενος εάν είσαι, η τεκμαρτή δαπάνη πάλι βαρύνει τον φιλοξενούντα) - απαντούσε ήδη στο ερώτημα "πώς γίνεται να ζεις με χι ποσό". Όλοι οι φορολογούμενοι είτε το κάλυπταν κάπως, είτε, αν δεν το κάλυπταν, καλούνταν να φορολογηθούν με βάση το τεκμήριο. Συνεπώς, ήδη τα υφιστάμενα τεκμήρια απαντούσαν και απαντούν επαρκώς στο ερώτημα "πώς γίνεται και ζεις έτσι ή αλλιώς" και μάλιστα στηριζόμενα σε υπαρκτές παραμέτρους εξωτερικής, έστω, φοροδοτικής ικανότητας. Το παρόν νομοσχέδιο, αντιθέτως, όχι μόνον δεν στηρίζεται σε παραμέτρους εξωτερικής φοροδοτικής ικανότητας, παρά μόνον λαμβάνει υπόψη του άσχετες και αυθαίρετες παραμέτρους - με κορυφαία τον χαμηλότερο μέσο όρο εσόδων που δηλώνουν... άλλοι! - παραγνωρίζοντας σχεδόν ΚΑΘΕ πηγή που μπορεί να δώσει επαρκή απάντηση στο ερώτημα "πώς ζεις", εκτός από μισθό, σύνταξη και αγροτική δραστηριότητα. Αν η παράλειψη αυτή δεν οφείλεται σε απλή παραδρομή, πρόκειται για εισαγωγή μείζονας στρέβλωσης, για κατάχρηση του καταφανούς εισπρακτικού σκοπού του νομοσχεδίου, αλλά και για αποκάλυψη αλλότριων στοχεύσεων, όπως η βίαιη μείωση του αριθμού των ελευθέρων επαγγελματιών.