Αρχική ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗΣΜΕΡΟΣ Α΄ ΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Άρθρο 1 ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ | 27 Νοεμβρίου 2023, 21:34
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ' | 27 Νοεμβρίου 2023, 21:34

    Κύριε Πρωθυπουργέ, Αξιότιμοι Κυρίες-Κύριοι, σχετικά με το προς ψήφιση νομοσχέδιο που έρχεται αιφνιδιαστικά εκ μέρους σας, με αναδρομική ισχύ μάλιστα. Δυσκολεύτηκα να βάλω σε τάξη όσα θέλω να υποβάλω ως σχόλιο. Γιατί αναπόφευκτα μέσα στις αντικειμενικές διαπιστώσεις και ενστάσεις ενός πολίτη που τον αφορά ως επαγγελματία το νομοσχέδιο, εμπλέκεται το συναίσθημα μιας γυναίκας παραγωγικής ηλικίας, συζύγου αλλά κυρίως μητέρας, κάποτε φοιτήτριας που οραματιζόταν να μπορεί να ζει αξιοπρεπώς ασκώντας ένα αντικείμενο στο οποίο ξόδεψε χρόνο και κόπο (και οι γονείς μου χρήματα), νυν ανθρώπου που επιβιώνει από κρίση σε κρίση και από φορολογική/ασφαλιστική έμπνευση σε έμπνευση (με κάθε κυβέρνηση τελικά, ατέρμονα!). ---------- Είμαι πολιτικός μηχανικός, απόφοιτη ΕΜΠ με master υψηλής εξειδίκευσης στον τομέα των Σηράγγων, κάτοικος μικρής επαρχιακής πρωτεύουσας των 16.000 κατοίκων. Είμαι αυτοασφαλιζόμενη 19 ΕΤΗ ως μηχανικός. Έχω εργαστεί τόσο ως υπάλληλος με μπλοκάκι σε τεχνικό γραφείο, όσο και σε ΝΠΙΔ σχετικό με προγράμματα ανάπτυξης, καθώς και ως συμβασιούχος στο Δημόσιο, για μικρό διάστημα. Μετά το 2009 είμαι σταθερά ελεύθερος επαγγελματίας και σε παλιότερα έτη είχα ενασχόληση και με μικρές μελέτες του Δημοσίου. Από το 2011 και μετά (*μόλις 6 χρόνια μετά την έναρξη επαγγέλματος*) η κατάσταση άλλαξε άρδην. Ξαφνικά η αγορά στην περιοχή μου πάγωσε απολύτως. Η αρχή της μνημονιακής ιστορίας της Χώρας, βρήκε τον κλάδο μου και δη μηχανικούς ετών 30 τότε, σε αεργία. Ευτυχώς υπήρχε έως τότε δουλειά και όντως είχαμε κάποιες αποταμιεύσεις ως ζευγάρι με τον σύζυγο -ναι φορολογημένες, νόμιμες-νομιμότατες- που επίσης ήταν του χώρου. Ήταν μια πρώτη σανίδα επιβίωσης αλλά σύντομα και σταθερά αυτές εξανεμίστηκαν, χάρη στα τεκμήρια διαβίωσης, το τέλος επιτηδεύματος, την εξάλειψη του αφορολόγητου για τους ελεύθερους επαγγελματίες καθώς και κάθε άλλης έκπτωσης που ίσχυε έως τότε συν τους έμμεσους φόρους που βέβαια αφορούν όλους. Κι όλα αυτά τη στιγμή που παράλληλα το αναλούμενο εισόδημα δεν αναπληρωνόταν από νέα έσοδα. Ήρθαν και τα μνημόνια Τσίπρα, τα capital controls και βεβαίως η χαριστική βολή, η κορωνίδα της αφαίμαξης με τις εμπνεύσεις Κατρούγκαλου στον ΕΦΚΑ, τα νέα ταμεία (ΕΤΕΑΕΠ) που εμφάνισε σε μια νύχτα και μας είπε ότι χρωστούσαμε αναδρομικά για 3 ετή πίσω (!), και ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΙΒΙΩΝΩ πέρασα για 1η φορά ΣΤΟ ΧΡΩΣΤΑΩ (στο μεταξύ ο σύζυγος είχε με προκήρυξη του ΑΣΕΠ εισέλθει στο Δημόσιο-ευτυχώς). Είχαμε ήδη το 2015 αποκτήσει παιδί και κλήθηκα να βγω εκτός εργασίας πρακτικά, χωρίς βέβαια κανένα δικαίωμα ως μητέρα (όπως οι μισθωτοί που μας συγκρίνετε). Μια πενιχρή έκπτωση έκανε το ΤΣΜΕΔΕ στις εισφορές και αυτό ήταν όλο. Θεωρείτο ότι «εργάζομαι» . Άλλωστε αν διέκοπτα την ιδιότητα της μηχανικού και έκλεινα τα βιβλία, θα διακοπτόταν και η ασφαλιστική μου ικανότητα, ενώ είχα και εκκρεμείς υποθέσεις που δεν θα έφερναν μεν νέα έσοδα, αλλά απαιτούσαν τη δυνατότητα τροποποιήσεων εκ μέρους μου. Το παιδί είχε αλλεργίες, έπρεπε να θηλάζει, χρειαζόταν κάποιον με γνώση του τι τρώει και τι όχι, δίπλα του. Δεν κρύβω και ούτε θα ντραπώ βέβαια να πω ότι ΚΑΙ ΕΓΩ ΗΘΕΛΑ να ζήσω αυτά τα πρώτα σημαντικά χρόνια του δίνοντας προτεραιότητα στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξή του. Δεν είναι βέβαιο ότι αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα του παιδιού, από το Ελληνικό Κράτος. Στην πράξη αφορά λίγους προνομιούχους υπαλλήλους ή πραγματικά οικονομικά αποκατεστημένους ανθρώπους… Με συναπόφαση πάντως, είπαμε ως γονείς ότι θα πιεστούμε πολύ αλλά θα του κάνουμε αυτό το δώρο. Έτσι εγώ επισήμως έπεσα σε έσοδα πολύ χαμηλά που δεν έφταναν ποτέ να οδηγήσουν σε αποταμίευση. Το 2019 , ενόψει της πολιτικής αλλαγής, φάνηκε η αγορά να βλέπει αισιόδοξα ξανά τα πράγματα και κάτι πήγε να κινηθεί. Κι εκεί επάνω ήρθε η πανδημία! Το κλείσιμο! Κολλάω και covid στην αρχή της πανδημίας και σε 2 μήνες αρχίζει το δράμα της υγείας μου. Να λέω κάτι έχω και να μη βρίσκει κανείς άκρη. Να τρέχω στα επείγοντα, στον καρδιολόγο, να μην είμαι πια εγώ, να είναι δύσκολο να βγάλω τη μέρα, να μιλήσω μερικές φορές απλώς ή να βαδίσω χωρίς να νιώσω ότι θα σταματήσει η καρδιά μου! Longcovid (με παρακολουθούν ανά μήνες, στον Ευαγγελισμό) αλλά χωρίς έγγραφη διάγνωση, αφού δεν υπάρχει κωδικός ασθένειας στη Χώρα μας (…). Δύο χρόνια χαμένα, πάνω που θα έμπαινα πάλι στη δουλειά. Με τεράστια έξοδα σε γιατρούς σημαντικό μέρος από τα οποία αναπόφευκτα κάλυψαν οικονομικά οι γονείς μου. Μέσα σε όλα αυτά όμως, το οικονομικό επιτελείο της περιόδου 2019-2023 φάνηκε να έχει ένα ανακουφιστικό σχέδιο για το πώς να βγούμε όλοι σε ξέφωτο μέσα σε τόσες κρίσεις, όλα τα μέτρα που πάρθηκαν, ακόμα και οι εκπτώσεις για λίγο διάστημα στον ΕΦΚΑ και οι επιστρεπτέες βεβαίως, μου έδωσαν το χρόνο να ξεχρεώσω αυτά που είχα σωρεύσει στο ΚΕΑΟ και να νιώσω αξιοπρεπής ξανά, να νιώσω ισότιμος πολίτης. Η ψηφιοποίηση μάλιστα του κράτους, μας έδωσε ευκολίες σημαντικές ως επαγγελματίες και την αισιοδοξία ότι ήμασταν κοντά στο να νιώθουμε και με το Νόμο τίμιοι, όταν θεωρητικά θα εφαρμόζονταν οι έλεγχοι εσόδων και εξόδων και θα αξιοποιούνταν προς το δίκαιο όλων, τα ψηφιακά εργαλεία ελέγχου. Αυτό που όλα αυτά τα χρόνια μας είχε στερηθεί όσων έχουμε φορολογική συνείδηση και είμαστε πραγματικά «μικροί» επαγγελματίες. Και ανανεώνεται η κυβερνητική θητεία και είμαστε αίφνης μπροστά σε ένα χιλιοπαιγμένο έργο!!! Από την πρώτη μέρα της ανακοίνωσης του νομοσχεδίου και της συνέντευξης του Υπουργού Στο Κέντρο στο ERTNews, αδυνατώ ως σκεπτόμενος πολίτης να βρω τη συνάφεια αυτού του στρεβλού σχεδίου, με ό,τι είχε προηγηθεί ως είδος πολιτικής, μα κυρίως με την προσέγγιση του ίδιου του Πρωθυπουργού απέναντι στους ανθρώπους, όπως τουλάχιστον εγώ είχα αφεθεί να την αντιληφθώ! ΑΔΥΝΑΤΩ επίσης να αποδεχθώ, ή μάλλον ακόμα χειρότερα, ΝΑ ΑΝΕΧΘΩ τις δηλώσεις α-λα-Μαρία Αντουανέτα του Υπουργού, που μίλησε εξ αρχής για ανίκανους που δεν μπορούν να βγάλουν τον ελάχιστο μισθό, που δεν έχουν ποτέ πληρώσει τίποτε, και άλλα εχθροπαθή συναφή όπως το πηγαίνετε να γίνετε υπάλληλοι, περισσότερα θα βγάζετε! Ωσάν οι ζωές μας να μην υπήρξαν, οι δυσκολίες καθενός να πετιούνται στον κάλαθο της επικοινωνιακής διαχείρισης. Ασυγχώρητη ΠΡΟΣΒΟΛΗ κύριοι! (Αν διαβάσατε ήδη όσα έγραψα μέχρι εδώ, ως περιληπτικό ιστορικό αλλά πραγματικό case reference ενός πολίτη, σας ευχαριστώ. Θα αναφέρω αμέσως, πιο ειδικά, τις παρατηρήσεις μου επί του νομοσχεδίου. Που σχετίζονται με το προηγηθέν ιστορικό, την εμπειρία μου δηλαδή.) ---------- Γιατί θεωρώ στρεβλό και άδικο το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο: 1. Δεν αντιμετωπίζει καθόλου τη φοροδιαφυγή. Αντίθετα της κλείνει κανονικότατα το μάτι. Λέει σε οποιονδήποτε εισπράττει μαύρα χρήματα, συνέχισε, δε μπορώ να σε βρω, απλά δώσε μου κάτι παραπάνω και είμαστε εντάξει. Κάτι σαν την πάλαι ποτέ Φορολογική Περαίωση. Ένα είδος μαφιόζικης συναλλαγής. Ταυτόχρονα δεν δίνει κανένα κίνητρο σε αυτόν που καταβάλει την αμοιβή, να θελήσει να λάβει απόδειξη. Και γιατί το ΦΠΑ είναι στα ύψη και συμφέρει να μην το επιβαρυνθείς (όταν έρθει πχ ο τεχνίτης σπίτι σου ή κάνεις ανακαίνιση) και γιατί ακόμα κι αν το καταβάλεις δεν έχεις λαμβάνειν κάποια πραγματική έκπτωση εσύ. Η ύλη που δε φορολογείται παραμένει, παρά το επικοινωνιακό βάπτισμα του Νόμου ως δίκαιου που καταπολεμά τη φοροδιαφυγή. 2. Δεν διαχωρίζει τα επαγγέλματα ούτε ανάλογα με τις λειτουργικές τους απαιτήσεις ούτε βάσει των ιδιαιτεροτήτων τους. (α) Δεν είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες ένα πράγμα ενιαίο. Ο δικός μου κλάδος πχ έχει υποχρεωτικά κάποια έδρα, χρησιμοποιεί ψηφιακό εξοπλισμό και περιφερειακά μηχανήματα, πληρώνει συντήρηση αυτών ή προμήθεια νέων, έχει αναλώσιμα γραφείου ενώ πολλοί έχουν πάγιες δαπάνες για την ίδια την έδρα (ενοίκια ή ΕΝΦΙΑ, λογαριασμούς, κοινόχρηστα κλπ). Ακόμα και εντός του ίδιου κλάδου υπάρχουν σοβαρές διαφοροποιήσεις. Για παράδειγμα δεν ασκούν όλοι οι μηχανικοί το ίδιο αντικείμενο, γεγονός που επηρεάζει τόσο το ύψος των εισοδημάτων τους όσο και την πιθανότητα «μαύρης» αμοιβής. Άλλοι ασχολούνται με νέες οικοδομές ή και ανακαινίσεις και άλλοι με μελέτες για άλλους συναδέλφους ή consulting σε έργα. Μια συντριπτική πλειοψηφία «μικρών ψαριών» διατηρούν γραφείο για συνήθεις υποθέσεις (ενστάσεις σε Δασαρχείο και Κτηματολόγιο, τοπογραφικές αποτυπώσεις περιουσιών προς μεταβίβαση και αποδοχή κληρονομιάς, τακτοποιήσεις αυθαιρέτων, ταυτότητα κτηρίου και ενεργειακά πιστοποιητικά, σύμβουλοι έργου στο Εξοικονομώ, έκδοση αδειών μικρής κλίμακας και άλλα συναφή). Για τη δεύτερη αυτή κατηγορία αντικειμένου (στην οποία ανήκω κι εγώ), απαιτείται η ψηφιακή υπογραφή μας και η ανάρτηση σε ποικίλες πλατφόρμες. Υπάρχει δηλαδή ψηφιακό ίχνος που μπορεί να επιβεβαιώσει πόσες υποθέσεις χειρίζεται κανείς και τι εισπράττει. (β) Δεν εργάζονται όλοι οι επαγγελματίες σε περιοχές ίσων ευκαιριών από πλευράς εσόδων. Η δική μου περιοχή πχ είναι επαρχιακή και μικρή και οι αμοιβές ανά είδος υπόθεσης, δεν μπορούν να ξεπεράσουν ένα ύψος που αν και δεν είναι επιβεβλημένο από κάπου ακολουθεί τη ρύθμιση της αγοράς τοπικά. Κι αυτό παρότι μιλάμε για πόλη. Απλά θα χάσεις τη δουλειά αναζητώντας περισσότερα. Ίσως σε τουριστικές θέσεις η κατάσταση να διαφοροποιείται αν ο τοπικός πληθυσμός-πελάτες έχουν άλλα έσοδα. Αντίθετα αν μιλάμε για χωριά και επαγγελματίες πχ της εστίασης ή του λιανεμπορίου τα έσοδα είναι κάπως συγκεκριμένα. Επομένως η σύνδεση των εσόδων με τον ΚΑΔ και τα χρόνια λειτουργίας της επιχείρησης/γραφείου είναι απλουστευτική και παραβιαστική καθώς ΔΕΝ υπάρχει το μέγεθος «έχει καθιερωθεί στην αγορά λόγω των ετών». 3. Δεν λαμβάνει καθόλου υπόψη τις συνθήκες εργασίας των μητέρων ούτε υποστηρίζει τη μητρότητα και την ανατροφή των παιδιών (γονεϊκότητα εν γένει). Και μάλιστα σε εποχές έξαρσης της νεανικής βίας που θα έλεγε κανείς ότι έχουμε ανάγκη να υποστηριχθούν τα παιδιά σε ένα πλαίσιο ασφάλειας κι όχι παρκαρισμένα δώθε κείθε σε δραστηριότητες, παιδοφύλαξη και ολοήμερη απουσία από το σπίτι. Πάμπολλες γυναίκες επαγγελματίες ή μονογονείς ή και άντρες που έχουν αναλάβει την ανατροφή του παιδιού, αναγκαστικά θα περικόψουν το χρόνο ενασχόλησης τους με το επάγγελμα και μάλιστα όσο πιο μικρό είναι το παιδί αυτό αφορά πολλές ώρες καθημερινά, ενίοτε και τη μισή μέρα. Στις δε ασθένειες η κατάσταση ξεφεύγει. Το νομοσχέδιο θέλει να μας εξισώσει εισοδηματικά με μισθωτούς ώστε να αυξήσει όσα πληρώνουμε χωρίς να ομολογεί ότι δεν έχουμε καμία ισότητα για θέματα αδειών μητρότητας, επιδομάτων, αδειών ανατροφής και ότι η δική μας απουσία από την εργασία σημαίνει μηδέν έσοδα. Μιλώντας ως μητέρα, καλύπτω την ασφάλειά μου με όσες υποθέσεις αντέχω να αναλάβω (για τις οποίες αποδίδω ΦΠΑ ή προκαταβάλω φόρο) και δεν επιβαρύνω το κράτος με επίδομα ανεργίας. Κι αν το σύνολο των εσόδων μου μείον τις εισφορές είναι κατώτερο αυτού που φαντάζεται ο νομοθέτης γιατί αποκαλούμαι κλέφτρα και άχρηστη; Από πού καλούμαι να καλύψω τον υπερβάλλοντα, άδικο φόρο; Γιατί πρέπει να οδηγηθούμε σε μία νέα εποχή χρεών; (το αυτό ισχύει και για συναδέλφους κοντά στη σύνταξη που κρατούν ανοιχτό το γραφείο ώστε να συμπληρώσουν τα συντάξιμα χρόνια) 4. Αντιμετωπίζει τις ψηφιακές υποχρεώσεις που έχουμε ή θα προστεθούν, ως πεδίο ποινολογίου. Ατελείωτη λίστα προστίμων για κάθε τι, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει καν ενιαία, σαφής, προσβάσιμη πληροφορία για το τι καλείται καθένας μας να εκπληρώσει. Μπορεί αυτός ο όγκος στοιχείων να εξυπηρετηθεί από τον προσωπικό λογιστή; Και πώς θα πληρωθεί ως παροχή υπηρεσίας αν μιλάμε για επαγγελματίες που βγάζουν λίγα μόνο χρήματα; Η ψηφιακή προσαρμογή μας δεν αξιοποιείται ώστε να εντοπιστεί το πραγματικό εισόδημα αλλά ώστε να αυξηθούν οι εισπράξεις των ταμείων… 5. Δεν αναγνωρίζει τη ζημιά ως απότοκο ανατροπών σε προσωπική κλίμακα (πχ εγώ πάσχω από longcovid αλλά δεν μπορώ να αποδείξω την αδυναμία μου ούτε να επικαλεστώ αναπηρία) ή ως αποτέλεσμα ετών που έχουν πραγματοποιηθεί πολλές δαπάνες ανανέωσης εξοπλισμού και βελτίωσης της επιχείρησης. Δεν εξετάζει επίσης το πραγματικό σενάριο του επαγγελματία που έχει έδρα την κατοικία του, έχει χαμηλά έσοδα και ελάχιστα ή ανύπαρκτα λοιπά έξοδα που εκπίπτει (πλην του ΕΦΚΑ). Πώς άραγε στοιχειοθετείται ότι αυτός ο άνθρωπος φοροδιαφεύγει όταν όλο το προφίλ του φορολογικά είναι συνεπές με την οικονομική κατάσταση που δηλώνει; 6. Έρχεται αιφνιδιαστικά με εφαρμογή ήδη για το τρέχον έτος 2023 και μάλιστα λίγο πριν αυτό λήξει, χωρίς να υπάρχει χρόνος διαχείρισης και προγραμματισμού του κόστους που θα προκύψει εις βάρος των πραγματικά χαμηλού εισοδήματος ελεύθερων επαγγελματιών, επηρεάζοντας τον οικογενειακό προγραμματισμό τους. Για όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο εισάγει προφανείς αδικίες και στρεβλώσεις, σε μια φάση μάλιστα όπου όλοι μας εξερχόμαστε από μία μακροχρόνια οικονομική κρίση που ακολουθήθηκε από μία απροσδόκητη υγειονομική. Την ώρα που η κοινωνία είναι ώριμη για αλλαγές στο φορολογικό πλαίσιο μεν, επί το δικαιότερο δε. Με αλλαγές ουσίας, που καλλιεργούν τη φορολογική συνείδηση και βασίζονται σε αδιάβλητες διαδικασίες επί των πραγματικών καθαρών εσόδων και ιδιαίτερων αναγκών καθενός. Σας καλώ και εγώ, αν πραγματικά θέλετε να μας δείτε ως πολίτες και όχι ως αριθμούς, να παγώσετε το σχεδιασμό σας μέχρι το νομοσχέδιο να επανασχεδιαστεί. Δείτε παρακαλώ: 1. Τη δυνατότητα να γίνει υποχρεωτική η δήλωση της προμήθειας υλικών για νέα και υπό ανακαίνιση ακίνητα μέσα από ψηφιακή πλατφόρμα. Τα δηλούμενα υλικά θα πρέπει να ταυτίζονται με προγραμματισμένες εργασίες και αυτές να δηλώνονται υπό ποιου τεχνίτη ή οικοδόμου το όνομα θα εκτελεστούν. «Αφανείς» εργασίες θα αποκαλυφθούν. Η υπόθεση θα κλείνει (όπως και στο Εξοικονομώ) μόνο όταν ανεβαίνουν και οι αποδείξεις των στεγασμένων και μη στεγασμένων επαγγελματιών που ανέλαβαν τις εργασίες. 2. Την αλλαγή του τρόπου φορολόγησης όλων (και των μισθωτών) με έναν χαμηλό ενιαίο φόρο της τάξης του 15% . Κάτι που εφαρμόσατε και στα μερίσματα και απέφερε αύξηση εσόδων (και αποτέλεσε προεκλογική ρεκλάμα σας). Με ύπαρξη αφορολόγητου ορίου για όλους και κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος. Όπου το φορολογητέο προκύπτει από τη διαφορά εσόδων-εξόδων. Αυτό θα δώσει μέγα κίνητρο για αποδείξεις πάσης φύσεως αφού το συμφέρον όλων θα είναι να έχουν φανερό το έξοδο που έκαναν. 3. Τη δυνατότητα μείωσης του ΦΠΑ στην παροχή υπηρεσιών ξανά στο προ-μνημονιακό 18%. 4. Την αναγνώριση του δικαιώματος των παιδιών να έχουν διαθέσιμη τη μητέρα τους όχι μόνο κατά τους πρώτους μήνες από τη γέννηση αλλά όσο είναι στην παιδική ηλικία. Χωρίς να θεωρείται αυτή ένοχη φοροδιαφυγής. 5. Την αποδοχή της ζημιάς ως πραγματικής κατάστασης και όχι ομολογίας φοροκλοπής. 6. Οποιοδήποτε πρόσφορο κίνητρο ώστε να ζητά ο κόσμος αποδείξεις από τον πάροχο. 7. Την πλήρη απόσυρση του τεκμαρτού τρόπου ως άδικου και εν δυνάμει βοηθητικού για τα «μεγάλα ψάρια». Ευχαριστώ για το χρόνο σας