• Οι παραλίες είναι δημόσιο αγαθό και όχι «δημόσια περιουσία». Οποιουδήποτε είδους οικονομική αξιοποίησή τους οφείλει να αναγνωρίζει την συνταγματική τους υπόσταση ως δημόσιου αγαθού προς προστασία και όχι να τις αντιλαμβάνεται ως μέσο προσοδοφορίας. Η πρόσβαση των πολιτών στις παραλίες πρέπει να είναι ελεύθερη, χωρίς περιορισμούς για όλους. Οι παραλίες αποτελούν επίσης ζωτικά οικοσυστήματα και προστατεύονται ως τέτοια από το σύνταγμα. Οι τοπικές κοινωνίες έχουν δικαίωμα να προστατεύουν τις παραλίες τους, ως δημόσια αγαθά του τόπου τους. Άμεσοι θεσμικοί εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, με γνώση των τοπικών χαρακτηριστικών και δυνατότητα άμεσης εποπτείας και παρέμβασης, είναι οι Δήμοι και οι τοπικές κοινότητες. Διαφωνούμε με το Άρθρο 7 και την μετάθεση αποφάσεων και υποχρεώσεων στην Κτηματική Υπηρεσία και στην Εταιρεία Ακινήτων του Δημοσίου. Εκτός της κεντρικής δημοπράτησης από την Κτηματική Υπηρεσία, ο καθορισμός των παραλιών και των “τεμαχίων” προς μίσθωση πρέπει να γίνει μετά από την εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών και μελετών φέρουσας ικανότητας, σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες από τους Δήμους, ως αυτοδιοίκηση των πολιτών, υπεύθυνοι και κατάλληλοι για τη διαχείριση των παραλιών τους. Μόνο έτσι διασφαλίζουμε το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα των νησιών, μόνο έτσι διασφαλίζουμε ότι ο παραδοσιακός χαρακτήρας των μικρών κοινοτήτων δεν θα πνιγεί από τον υπερτουρισμό που μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει σε ζημιά χωρίς γυρισμό για τις τοπικές κοινωνίες, τις τοπικές οικονομίες και τις αντοχές τους.