• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Παασκευόπουλος' | 25 Δεκεμβρίου 2009, 12:38

    Αναρωτιέμαι το τι νόημα έχει να προσπαθούμε να σκεφτόμαστε περιπτώσεις επί περιπτώσεων, με αποτέλεσμα όπως και στο παρελθόν, από τη μια να κάνουμε δύσχρηστους νόμους και από την άλλη να μη πετυχαίνει η πολιτεία το στόχο της, δηλαδή τη συλλογή των φόρων ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΟΣ. Πιστεύω ότι αν κινηθείτε στο τρίπτυχο, απλότητα, έλεγχος και απόδοση ευθυνών σε ελέγχοντες και ελεγχόμενους θα πετύχετε το ζητούμενο. Ο καθένας δηλώνει τα εισοδήματα του και φορολογείται με ενιαίο τρόπο. Ασφαλώς όταν λέω ενιαίο, εννοώ ενιαίο κατά κατηγορία επιτηδεύματος. Αλλιώς οι μισθωτοί, αλλιώς οι επιχειρηματίες, κλπ. Η πολιτεία ελέγχει με κάποια μέθοδο που θα επιλέξει τις δηλώσεις και όπου βρει παρατυπίες επιβάλει αυστηρές ποινές. Τέλος ελέγχει και τους ελέγχοντες και αν παρανομήσουν ομοίως τους επιβάλει αυστηρές ποινές, όχι χάδια. Η Φοροδιαφυγή και η Εισφοροδιαφυγή μήπως πρέπει να γίνουν κακουργήματα; Στο κάτω - κάτω της γραφής είναι κακουργήματα. Τέλος θα ήθελα να σημειώσω ότι τα τεκμήρια τα θεωρώ χρήσιμα στον έλεγχο, όχι για να προσδιορίσουν εισόδημα, που κατά κανόνα σε αρκετές περιπτώσεις θα είναι πολύ μικρότερο από το πραγματικό. Ουσιαστικά η φορολόγηση βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, είναι η απόδειξη της ανικανότητας του φορολογικού μηχανισμού.