Αρχική Διάλογος για ένα Δίκαιο και Aποτελεσματικό φορολογικό σύστημαΓενικότερα ποιες προτάσεις ή σχόλια πέραν των ανωτέρω θα θέλατε να υποβάλλετε ώστε να ληφθούν υπόψη κατά τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος;Σχόλιο του χρήστη Γεωργόπουλος Νίκος | 27 Δεκεμβρίου 2009, 20:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γεωργόπουλος Νίκος' | 27 Δεκεμβρίου 2009, 20:11

    Όπως είναι γνωστό η Ελλάδα από την εποχή του σχεδίου Μάρσαλ μετά τον εμφύλιο, στηρίχθηκε στην οικοδομική δραστηριότητα με όποιες παθογένειες και αν εμφανίστηκαν κατά την διάρκεια όλων αυτών των χρόνων μέχρι σήμερα ( μη ύπαρξη μητρώου κατασκευαστών ιδιωτικών έργων με αποτέλεσμα όποιος ήθελε έκανε τον κατασκευαστή, μικρή ιδιοκτησία, αδόκιμες έως και παράνομες διαδικασίες έκδοσης οικοδομικών αδειών που σε κανένα αναπτυγμένο κράτος δεν υφίστανται , τεράστια γραφειοκρατία σε όλες τις διαδικασίες με τις διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου, δημιουργία Καρτέλ από τις μεγάλες εταιρείες παραγωγής τσιμέντου-σιδήρου-και άλλων υλικών κυρίως μετά την πώληση της ΑΓΕΤ Ηρακλής από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, και την αλόγιστη και ύποπτη συμμετοχή των τραπεζών σε όλο αυτό το παιχνίδι του Real estate ). Άσχετα με αυτές τις επισημάνσεις, αρκετός κόσμος κατάφερε να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία μέσα από όλη αυτή την διαδικασία και πιστεύω πως τούτο είναι καλό. Επίσης πρέπει να σημειωθεί ότι 800 επαγγέλματα απασχολούνται στην οικοδομή με το αντίστοιχο εργατικό δυναμικό και άρα μεγάλο βάρος του ΙΚΑ καλύπτεται από την οικοδομική δραστηριότητα . Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι η βαριά βιομηχανία της χώρας, θέλουμε δεν θέλουμε, είναι η οικοδομή όπου όλες οι διαδικασίες αυτής γίνονται στο εσωτερικό της χώρας, σε αντίθεση με τη ναυτιλία όπου τα περισσότερα καράβια είναι με ξένη σημαία, μετά είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία. Επίσης, ας πούμε και την αλήθεια, ένας κατασκευαστής είναι εύκολα διαχειρήσιμος και ελέγξιμος σε αντίθεση με έναν εφοπλιστή που καμία κυβέρνηση δεν έχει την δύναμη να τον ελέγξει. . Άρα το καλύτερο εσωτερικό εργαλείο της εκάστοτε κυβέρνησης προκειμένου να κινήσει την αγορά είναι η οικοδομική δραστηριότητα, που άλλωστε υπάρχει πάρα πολύ καλή εμπειρία και τεχνογνωσία σε παγκόσμιο επίπεδο και πιστεύω ότι είναι κρίμα να μην προσπαθούμε να την στηρίξουμε με προϋποθέσεις φυσικά που ήδη αναφέρθηκαν πιο πάνω ως παθογένειες του κλάδου. Τι πρέπει λοιπόν να γίνει προκειμένου η βαριά βιομηχανία της χώρας να δώσει αυτό που πραγματικά αξίζει στην χώρα , την ανάπτυξη και την ευημερία; Αρχικά θα πρέπει να εξασφαλιστεί το «ακίνητο» με την κατάργηση, με νόμο, των κατασχέσεων των ακινήτων, είτε είναι διαμέρισμα είτε είναι οικόπεδο, είτε είναι πρώτη κατοικία είτε είναι η δέκατη. Θα πρέπει μεταξύ τράπεζας και δανειολήπτη να υπάρχει συνεργασία και όχι πολεμική. Ένα προσημειωμένο ακίνητο το οποίο δεν μπορεί να καλύψει τις υποχρεώσεις του θα πρέπει η τράπεζα σε συνεργασία με τον δανειολήπτη να το πουλάει προκειμένου η τράπεζα να εξασφαλίσει τα χρήματα που χρειάζεται ώστε να ελευθερωθεί ο υπόχρεος από τις εκκρεμότητές του αλλά και ο ιδιοκτήτης να έχει τη δυνατότητα να εισπράξει κάποια χρήματα προκειμένου να μην είναι εντελώς χαμένος και κατεστραμμένος. Θα μπορούσε επίσης η τράπεζα πριν προχωρήσει σ΄ αυτή την κίνηση και με συνεννόηση με τον εκάστοτε ιδιοκτήτη να επαναδιαπραγματευθεί τη δυνατότητα χαμηλότερης δόσης αυξάνοντας το χρόνο αποπληρωμής και εάν αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί να καταλήγουν στην πιο πάνω λύση. Αν τώρα οι τράπεζες δεν δεχθούν να ενταχθούν σε αυτό το καινοτόμο σχέδιο διάσωσης της αγοράς θα μπορούσαν οι δημόσιες τράπεζες να αναλάβουν αυτό το ρόλο καθιστώντας έτσι ένα μέσο πίεσης για τις υπόλοιπες. Αυτός ο σχεδιασμός θα επιφέρει ασφάλεια στην αγορά και μάλιστα με άμεσα αποτελέσματα γιατί όπως είναι γνωστό η αγορά ακινήτου μέχρι σήμερα ήταν και ένας τρόπος να καταφέρουν να εισαχθούν στην αγορά και χρήματα που δεν έχουν τη δυνατότητα να δικαιολογηθούν. Το πιο σημαντικό βέβαια είναι ότι θα πάψει να υφίσταται το καθεστώς που διευκολύνει την ύπαρξη υποκόσμου κατά διαδικασία των πλειστηριασμών, να σημειωθεί ότι τα καλά ακίνητα δεν βγαίνουν ποτέ σε δημόσιο πλειστηριασμό γιατί επιλέγονται από μεγάλα στελέχη των τραπεζών και όχι μόνο ενώ όποια δεν έχουν την αξία των πιο πάνω ολοκληρώνουν την θεσμοθετημένη διαδικασία των πλειστηριασμών, στους οποίους δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, μπράβοι και διάφοροι άλλοι ονομαζόμενοι «κοράκια» αισχροκερδούν εις βάρος του άτυχου δανειολήπτη που αδυνατεί για διάφορους λόγους να είναι συνεπής. Σε φορολογικό επίπεδο δεν γίνεται αντιληπτό τι θα αποφέρει σε μια πεθαμένη αγορά που δεν μπορεί να κινηθεί με τις υφιστάμενες αντικειμενικές αξίες η αύξηση αυτών. Εκτός και εάν είναι πολιτική στάση της κυβέρνησης η κατάρρευση της αγοράς ακινήτου. Είναι προφανές ότι και η υφιστάμενη φορολογική διαδικασία έχει οδηγήσει στην κατάρρευση της μόνης παραγωγικής διαδικασίας που έχουμε, καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα. Υπάρχει ανάγκη στήριξης του ακινήτου με την απλοποίηση της φορολογίας αυτού. Η Φόρος Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας σίγουρα είναι βαρύ ως μέτρο αλλά σίγουρα είναι καλύτερο μέτρο από το υπάρχον και πρέπει να ακολουθηθεί με κλιμακωτή αύξηση με βάση τις αντικειμενικές αξίες και την περιοχή που βρίσκεται το ακίνητο, τηρώντας όμως παράλληλα και τις ακόλουθες προτάσεις για την αξιοποίηση των ακινήτων. Ο ΦΠΑ για τις νεόδμητες οικοδομές θα πρέπει να είναι 9% όπως είναι και στην Ιταλία και όχι 19%. Επίσης χρειάζεται αλλαγή ο τρόπος προσδιορισμού αξίας της οικοδομής για την καταβολή του ΦΠΑ. Το υφιστάμενο πλαίσιο είναι δαιδαλώδες και άκρως παράλογο προσπαθώντας να συνδέσει τρεις διαφορετικούς συντελεστές για τον υπολογισμό της αξίας της οικοδομής. Απλά εάν το ΕΚΚΟ των οικοδομών, το οποίο υπολογίζεται κατά την έκδοση της οικοδομικής άδειας, διπλασιαζόταν ή τριπλασιαζόταν σίγουρα τα έσοδα θα ήταν εξασφαλισμένα με τον καλύτερο τρόπο, χωρίς την ύπαρξη του προϋπολογιστικού και του απολογιστικού κόστους . Σίγουρα με το υφιστάμενο φορολογικό καθεστώς πολλές αποδείξεις κόβονται μικρότερες και πολλοί εργάτες – υπεργολάβοι αμείβονται με πολλά περισσότερα από όσα αμείβονταν με το προηγούμενο καθεστώς του ΕΚΚΟ. Οι αντικειμενικές αξίες θα πρέπει να αλλάξουν και στις ακριβές περιοχές εκεί που εμφανίζονται οι μεταβιβάσεις σε εξωχώριες εταιρείες(Κηφισιά, Εκάλη, Κολωνάκι, Ψυχικό, Ν. Ψυχικό, Γλυφάδα, κλπ) να αυξηθούν τόσο ώστε να φθάσουν σε πολύ υψηλά επίπεδα ίσως να πρέπει να τριπλασιαστούν, ενώ αντίθετα στις περιοχές που είναι λαϊκές να μειωθούν προκειμένου να ελαφρύνει το φορολογικό βάρος των χαμηλότερων εισοδημάτων. Φόρος μεταβίβασης (γονική, κ.α.)δεν πρέπει να ξεπερνάει το 8% ανεξαρτήτως ηλικίας του ακινήτου. Επίσης δεν πρέπει να υπάρχουν απαλλαγές για κανένα φορέα ή σωματείο ή εκκλησιαστικό ίδρυμα. Τα ακίνητα τα οποία μεταβιβάστηκαν σε εξωχώριες εταιρείες θα πρέπει να φορολογηθούν με πολύ αυξημένο συντελεστή, δίνοντας περίοδο χάριτος έξι μηνών, προκειμένου να επαναπατρισθούν τα εν λόγω ακίνητα. Πρέπει να υπολογιστεί ότι, όταν κάποιος θελήσει να συγκρίνει μετά την συγκεκριμένη αύξηση των αντικειμενικών αξιών, το κόστος για το φόρο του ακινήτου, θα πρέπει να πληρώνει περισσότερα κρατώντας το ακίνητο σε εξωχώρια εταιρεία. Τα ακίνητα προς εκμετάλλευση πρέπει να αντιμετωπίζονται με ενιαίο τρόπο φορολόγησης και αυτός δεν πρέπει να είναι περισσότερο από ότι σήμερα καταβάλουν οι εταιρείες ενοικίασης ακινήτων, που είναι μικρότερος από αυτόν που πληρώνει ένας ιδιώτης ιδιοκτήτης ακινήτου. Στηρίζοντας την βαριά βιομηχανία της χώρας, διορθώνοντας τις παθογένειες που αναφέρθηκαν αρχικά, οι επενδύσεις στην Ελλάδα και στο Real Estate θα επιφέρουν σημαντικά κέρδη με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Τα ακίνητα στην Ελλάδα δεν ήταν και δεν είναι φούσκα με βάση το κόστος της παρεχόμενης υπηρεσίας από τον εκάστοτε κατασκευαστή. Η επένδυση στη γη υπήρξε ανέκαθεν το μόνο σοβαρό επενδυτικό προϊόν της χώρας, η μόνη παραγωγική διαδικασία με οφέλη προς όλους τους ενδιαφερόμενους και σημειωτέον η χώρα μπορεί να παρέχει υψηλού επιπέδου καταλύματα στα νησιά απ΄ όπου μπορεί να εισρεύσει συνάλλαγμα για την χώρα.