• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Ιατρού' | 30 Δεκεμβρίου 2009, 18:51

    Ως πιθανή λύση για την βελτίωση των προερχόμενων από την ημεδαπή χρηματαγορά δημόσιων εσόδων, προκρίνεται η παροχή κινήτρων για την αύξηση των συναλλαγών και όχι το αντίθετο. Σε αυτή τη λογική, η όποια μείωση των φόρων επί των συναλλαγών ενδεχομένως οδηγούσε σε πολλαπλάσια αύξηση του τζίρου και κατ'επέκταση στην επίτευξη του επιδιωκόμενου αποτελέσματος. Η πρόσθετη φορολόγηση των υπεραξιών είναι σε μεγάλο βαθμό αθέμιτη καθώς δεν λαμβάνει υπόψη: 1. τις τυχόν παρελθούσες ζημιογόνες χρήσεις (λ.χ.1999) 2. τα λειτουργικά κόστη του επενδυτή (συνδρομές, εξοπλισμός κ.λπ) 3. το αναληφθέν εκ μέρους του ρίσκο (τα ποσοστά επιτυχίας μεσοπρόθεσμα είναι σαφώς αποθαρρυντικά) 4. τον πλούτο που παράγει από αυτήν του την δραστηριότητά σε τρίτους (χρηματιστηριακές, εταιρείες λογισμικού, τηλεπικοινωνίες, ηλεκτρονικό κι έντυπο τύπο, διαφημιστικές εταιρείες και αγγελιόσημα, και πλήθος "δορυφόρων") 5. το φορολογικό καθεστώς των αλλοδαπών στην ημεδαπή 6. το φορολογικό καθεστώς των ημεδαπών στην αλλοδαπή αντίστοιχα 7. το κόστος ευκαιρίας (προθεσμιακές καταθέσεις ελληνικών ιδρυμάτων σε χώρες των βαλκανίων) κ.ο.κ. Παράλληλα, τοποθετεί το κράτος -εκ του ασφαλούς- στον ρόλο του συνέταιρου σε μελλοντικά κέρδη και μάλιστα με αναλογία σχεδόν 50-50. Λύσεις υπάρχουν περισσότερες της μίας. Ας επιλεγεί η δικαιότερη. Η φορολόγιση της υπεραξίας (όπως προτείνεται) πάσχει.. Ευχαριστώ για το βήμα και τον χρόνο σας