• Σχόλιο του χρήστη 'ΗΛΙΑΣ ΚΥΡΙΟΠΟΥΛΟΣ' | 30 Μαρτίου 2011, 19:07

    Η παράγραφος 5 του άρθρου 41 αδικεί κατάφωρα τους ασφαλισμένους του πρώην ΤΕΒΕ. Συγκεκριμένα σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1 του Π.Δ. 116/1988 (Κανονισμός Παροχών πρώην ΤΕΒΕ) ο χρόνος ασφάλισης στο Ταμείο, με βάση τον οποίο θεμελιώνεται το συνταξιοδοτικό δικαίωμα και προσδιορίζεται το ποσό της σύνταξης διακρίνεται σε χρόνο πραγματικό και χρόνο από αναγνώριση. Θεωρείται, εκτός των άλλων, και ο χρόνος της άσκησης επαγγέλματος που ασφαλίζεται στο ΤΕΒΕ υποχρεωτικά εφόσον έχει διανυθεί στην τελευταία δεκαετία πριν από την εγγραφή στα μητρώα ασφαλισμένων του Ταμείου. Ο εν λόγω χρόνος δε μπορούσε να υπερβαίνει τα 7,5 έτη και θεωρείται χρόνος πραγματικός, από τον οποίο τα 5 έτη λαμβάνονται υπόψη τόσο για την θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος όσο και για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης, ενώ τα υπόλοιπα 2,5 έτη μόνο για την θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Η αναγνώριση χρόνου προ εγγραφής μπορούσε να γίνει έως την 1/1/2007. Το θέμα επανήλθε με την ψήφιση του νέου ασφαλιστικού νόμου παρ. 18 του άρθρου 10 του Ν. 3863/10) σύμφωνα με τον οποίο κάποιος ασφαλισμένος του ΟΑΕΕ θα μπορεί να αναγνωρίσει έως 5 χρόνια προ εγγραφής. Το διάστημα αυτό θεωρείται πλέον πλασματικός χρόνος, (όπως ο χρόνος σπουδών, ανεργίας κ.α) και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να συγχέεται με τον πραγματικό χρόνο που αναγνώρισαν οι ασφαλισμένοι του πρώην ΤΕΒΕ έως την 1/1/2007. Mε αυτή την ρύθμιση (παράγραφος 5, του άρθρου 41 του νομοσχεδίου)οι ενδιαφερόμενοι αποστερούνται, πρακτικά, το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν πλασματικά χρόνια (σπουδές, ανεργία παιδιά κλπ).