• Σχόλιο: Η θεσμοθέτηση της ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί στις τουριστικές επιχειρήσεις με τις διαδικασίες και τις διοικητικές κυρώσεις που προβλέπονται οριζόντια για όλες τις κατηγορίες επιχειρήσεων όλων των κλάδων. Στις τουριστικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα στις ξενοδοχειακές, πρακτορειακές, επίγειας εξυπηρέτησης αεροδρομίων και τουριστικών λεωφορείων, το πέρας του ωραρίου απασχόλησης δεν συνοδεύεται απαραίτητα και από την αποχώρηση του εργαζόμενου. Αυτό το χαρακτηριστικό είναι ιδιαίτερα έντονο στις τουριστικές επιχειρήσεις διακοπών όπου υπάρχει μεγάλη κτηριακή διασπορά και σε εκτάσεις αρκετά μεγάλες αλλά και με ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι σε μεγάλο αριθμό από αυτές τις επιχειρήσεις το προσωπικό, μετά το πέρας της εργασίες του, σιτίζεται στο εστιατόριο προσωπικού και αποχωρεί κατά την ελεύθερη βούλησή του. Άρα παρατηρείται εικονική υπέρβαση του ωραρίου που προφανώς δεν μπορεί να ανιχνευτεί από κανέναν έλεγχο όπως επίσης και καμία επιχείρηση αυτής της κατηγορίας δεν μπορεί να παρακολουθεί πότε αποφασίζει ο κάθε εργαζόμενος να τελειώσει το γεύμα του. Σε άλλες περιπτώσεις όπως αυτές των πρακτορείων και των τουριστικών λεωφορείων συμβαίνει συχνότατα, τόσο η έναρξη όσο και η λήξη της απασχόλησης να γίνονται σε διάφορα σημεία εκτός της έδρας της επιχείρησης αλλά και εκτός ελέγχου του εργοδότη. Προφανώς ένα μεγάλο μέρος των τουριστικών επιχειρήσεων θα επιθυμεί να επωφεληθεί της έκπτωσης που προβλέπεται στο Άρθρο 26 αλλά θα πρέπει αντίστοιχα και να είναι ελεγχόμενη σε ρεαλιστική βάση που να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητες λειτουργίας αυτών των επιχειρήσεων. Ως γενικό σχόλιο για το συγκεκριμένο άρθρο οφείλουμε να προσθέσουμε ότι πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι η εφαρμογή αυτού του μέτρου πρέπει να είναι προαιρετική αφού εκτός των αδυναμιών που προαναφέρθηκαν όταν πρόκειται για τουριστική επιχείρηση, είναι άκαιρη η θεσμοθέτηση τέτοιων μέτρων σε περίοδο οξύτατης κρίσης, κεφαλαιακής ανεπάρκειας των επιχειρήσεων και υψηλής και αυξανόμενης ανεργίας.