• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΑΒΑΛΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ' | 20 Ιουλίου 2011, 13:15

    α.Οι ασφαλίσεις ζωής και οι ασφαλισεις συνδεδεμένες με επενδύσεις καλύπτουν συνδιαστικά ή μεμονομένα ανάγκες αποταμίευσεις (ή σύνταξης) και απώλεια ζωής. Είναι συνήθως ασφαλίστρου 800 εως 1200 ευρώ ετησίως. Για την σύναψη τέτοιας ασφάλισης θεωρώ αδύνατο το σύνολο των υποψηφίων πελατών να προσκομίζουν πληροφορίες για τα εισοδήματα τους και τα περουσιακά στοιχεία τους. Τέτοιες πληροφορίες δεν ζητούνται σήμερα ούτε από ΑΕΔΑΚ για πωλήσεις μεριδίων ΑΚ μεγάλου ποσού.Εκτιμώ ότι η συλλογή τέτοιων πληροφοριών θα ήταν αναγκαία για συμβόλαια u/l εφ΄απαξ ασφαλίστρου η περιδικού ασφαλίστρου άνω των 3000 ευρώ ετησίως και μόνο αν δεν προβλέπουν παροχές θανάτου ή άλλες παροχές κινδύνου (σε σημαντικό ποσοστό) β.Επειδή τα έξοδα πρόσκτησης αφορούν την συνολική διάρκεια του συμβολαίου πιστεύω ότι η αναφορά τους πρέπει να είναι ως ποσοστό των συνολικών καταβληθέντων ασφαλίστρων, γιατί αλλιώς (ως συνολικό ποσό) δεν θα είναι εύκολα κατανοητή από τον καταναλωτή και μπορεί να λειτουργήσει ως αντικίνητρο. Π.χ. Για ένα συνταξιοδοτικό συμβόλαιο διάρκειας 30 ετών και ετήσιου ασφαλίστρου 1,000 ευρώ με έξοδα πρόσκτησης 1,200 ευρώ, η είκονα που θα αποτυπωθεί δίνει την αίσθηση υψηλού κόστους, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τα έξοδα αποτελούν το 4% των συνολικών ασφαλίστρων που θα καταβληθούν σταδιακά σε διάστημα 30 ετών. Μια επίσης εναλλακτική θα ήταν να γίνεται αναφορά αυτού του ποσοστού και για τα πρώτα 10 χρόνια ισχύος (θα είναι προφανώς μεγαλύτερο) οπότε θα είναι ξεκάθαρο στον καταναλωτή ότι το συμφέρον του είναι η διατήρησει του συμβολαίου μέχρι την λήξη.