• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΚΠΟΙΖΩ' | 30 Ιουλίου 2011, 20:49

    Άρθρο 19 - Το 2ο εδάφιο της παρ. 2 πρέπει να τροποποιηθεί ως εξής: «Η τηλεφωνική επικοινωνία με τον οφειλέτη επιτρέπεται να πραγματοποιείται από τις 9.00 έως 20.00, με εξαίρεση τις ώρες κοινής ησυχίας και μόνο τις εργάσιμες ημέρες.» Αιτιολόγηση Η ΕΚΠΟΙΖΩ λαμβάνει διαρκώς καταγγελίες από οφειλέτες για ενοχλήσεις κατά τις ώρες κοινής ησυχίας. Οι ενοχλήσεις αυτές παραβιάζουν τα συνταγματικά δικαιώματα της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας και του ιδιωτικού ασύλου. Η ανάπαυση του οφειλέτη είναι υποχρεωτικό να απολαμβάνει το σεβασμό κάθε δανειστή ή εκπροσώπου του. - Το 4ο εδάφιο της παρ. 2 πρέπει να αντικατασταθεί ως εξής: «Απαγορεύεται η επικοινωνία στο χώρο εργασίας του οφειλέτη, ακόμα και αν έχει δηλωθεί ο συγκεκριμένος τηλεφωνικός αριθμός ως μοναδικός αριθμός επικοινωνίας. Δεν επιτρέπεται η επικοινωνία των Εταιριών με τους οφειλέτες μετά την έναρξη δικαστικών πράξεων της αναγκαστικής εκτέλεσης.» Αιτιολόγηση Έχει παρατηρηθεί ότι ακόμα και στις περιπτώσεις που ο οφειλέτης έχει δηλώσει ως μοναδικό αριθμό επικοινωνίας το τηλέφωνο της εργασίας του, η κατάχρηση που γίνεται από τις Εταιρίες οδηγεί στα αντίστροφα αποτελέσματα από αυτά που ήθελε να αποφύγει, δηλαδή τις διαρκείς ενοχλήσεις στην οικία του. Η διατύπωση ότι «η επικοινωνία πραγματοποιείται κατά τρόπο που δεν επιτρέπει τη γνώση τρίτων για το σκοπό ή το περιεχόμενο της επικοινωνίας» δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής και πρέπει να απαλειφθεί. Η κλήση σε εργασιακό χώρο από Εταιρία ή πιστωτικό ίδρυμα, όταν απαντά τρίτος συνάδελφος ή συνεργάτης ή ακόμα και εργοδότης, οδηγεί αβίαστα στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για ληξιπρόθεσμη οφειλή και μειώνει την αξιοπιστία του υπαλλήλου, στιγματίζοντάς τον εργασιακά. - Στο παρ. 2 πρέπει να προστεθούν τα εξής: Στο α. 4 παρ. 4 του 3758/2009 αντικαθίσταται το εδ. 2 ως εξής: «Η επικοινωνία με τον οφειλέτη πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις αρχές της παρ. 1 εντός εύλογου χρόνου και με συχνότητα οχλήσεων όχι πέραν της μίας ανά μήνα.» Αιτιολόγηση Η εμπειρία της ΕΚΠΟΙΖΩ καταδεικνύει ότι η μεγάλη συχνότητα της επικοινωνίας με υπερχρεωμένους οφειλέτες δεν οδηγεί σε πραγματοποίηση της επιδιωκόμενης συναλλαγής, δεν έχει δηλαδή εισπρακτικό αποτέλεσμα, ιδίως σε περιπτώσεις όπου το διαθέσιμο εισόδημα του οφειλέτη δεν επαρκεί για την κάλυψη βασικών αναγκών. Αντίθετα, διαμορφώνει ένα κλίμα «τρομοκρατίας» στον οφειλέτη, ο οποίος αισθάνεται κυνηγημένος και νιώθει ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο.