• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Ευθυβουλίδης' | 2 Απριλίου 2010, 23:36

    Μια ακόμη «υπάρχουσα κατάσταση» (ή καλύτερα «υπάρχων καθεστώς»), είναι η άνιση κατανομή βαρών και απολαβών με βάση την ηλικία, δηλ., ο διαχωρισμός σε «νέους» (χαμένους) και «παλιούς» (κερδισμένους) ασφαλισμένους. Στη σύγχρονη Ελλάδα, οι ταξικές διαφορές ωχριούν μπροστά στις ηλικιακές διαφορές, ως προς την κατανομή πόρων, απασχόλησης, θέσεων, ασφάλειας εργασίας, απολαβών, εισφορών. Η γενική ιδέα της ασφάλισης (τουλάχιστον μέχρι και σήμερα) ήταν ότι κάθε γενιά υποστηρίζει και την προηγούμενη, και όχι ότι αποταμιεύει χρήματα για το δικό της μέλλον. Είναι άστοχο να ψάχνει κανείς τα χρήματα των εισφορών του (πήγαν στους γονείς του). Ακόμη και αν είχαν μπει στην κατάψηξη, θα τα είχε αφανίσει ο πληθωρισμός. Η γενιά που μεγάλο μέρος της έχει βγει στη σύνταξη, δηλ., η γενιά του «Πολυτεχνείου» ή γενιά του '70, υποστήριξε την άτυχη γενιά του «πολέμου» ή γενιά του '40. Κατέθεσε πολλά στεφάνια και λίγα χρήματα. Η γενιά του '2000 ή γενιά των «700 ευρώ» ή γενιά των «νέων ασφαλισμένων», αδυνατεί να υποστηρίξει τη γενιά του '70. Επειδή μετά από 2.5 γενιές τα δυτικά κράτη ξαναμπήκαν σε φάση οικονομικής ύφεσης. Οι «νέοι» ασφαλισμένοι (από 1993 και μετά), συγκριτικά με τους «παλιούς» ασφαλισμένους, συνεισφέρουν (χωρίς να ερωτηθούν φυσικά) με μεγαλύτερο ποσοστιαίο μέρος του μισθού τους, για αρκετά περισσότερα χρόνια, ακόμη και με «ειδική εισφορά νέων ασφαλισμένων», για να πάρουν (αν πάρουν) σύνταξη σε μεγαλύτερη ηλικία, μάλλον χωρίς «εφάπαξ», με περικοπές στην ιατρική περίθαλψη. Αμφιβάλλω αν εκπροσωπούνται στα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών φορέων και στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, τα οποία έχουν αποφασίσει για τον αμφιβόλου συνταγματικότητας διαχωρισμό των πολιτών σε προ 1993 και μετά 1993.