• Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Μεταξάς' | 4 Δεκεμβρίου 2017, 15:48

    Ο νομοθέτης επιχειρεί να αντιμετωπίσει ένα θέμα ζωτικής κοινωνικής σημασίας, μόνο που δεν μας λέει: 1ον) Σε τι θα ωφελήσει, επί του πρακτέου, η θεσμοθέτηση του Εθνικού Συμβουλίου, στην ταχύτερη, αποτελεσματικότερη και ηθικότερη λειτουργία του θεσμού υιοθεσιών, αναδοχών; 2ον) Πώς επιδιώκεται να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο δολίων "φυσικών" γονιών, που για αλλότριους λόγους "παρκάρουν" τα παιδιά στα σχετικά ιδρύματα; 3ον) Πώς θα παταχθεί η διαφθορά που ενδημεί; 4ον) Πώς θα αξιολογούνται τα εμπλεκόμενα φυσικά και νομικά πρόσωπα; Πχ, αν ο πληθυσμός των παιδιών χωρίς οικογένεια αυξάνεται, κάτι δεν κάνουμε καλά, ως κοινωνία και κράτος. Η επαγγελματική αναδοχή κινδυνεύει να γίνει ... θεσμοθετημένη διαφθορά. Θα ήταν απείρως προτιμότερο, μέσω φοροαπαλλαγών (στείλτε από κει που ήρθαν, τρόικες εξωτερικού και εσωτερικού) και παρομοίων κινήτρων να στηριχθεί οικονομικά η ανάδοχη και θετή οικογένεια. Ύστατο, αλλ' όχι έσχατο: Τίνι τρόπω διασφαλίζεται η ποιότητα, καταλληλότητα, οικογενειών με γονείς ιδίου φύλου; Τούτο δεν σημαίνει ότι είναι εξ ορισμού ακατάλληλοι, μα ούτε και εξ ορισμού κατάλληλοι. Ο παρών νόμος είναι μονάχα η αρχή, για πολλή και αδιάκοπη δουλειά πάνω στο ζήτημα. Ευχαριστώ.