Αρχική Ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις, Αντιμετώπιση της αδήλωτης εργασίαςΆρθρο 01 – Έναρξη και λήξη του δικαιώματος σύνταξης από τον ΕΦΚΑΣχόλιο του χρήστη ΣΕΤΕ | 7 Ιουνίου 2018, 16:13
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΣΕΤΕ' | 7 Ιουνίου 2018, 16:13

    Άρθρα 5 (Διοικητικές κυρώσεις για αδήλωτη εργασία) και 6 (Δικαίωμα και προϋποθέσεις έκπτωσης) Η παροχή κινήτρων για την πρόσληψη του εργαζομένου ο οποίος βρέθηκε να εργάζεται αδήλωτος κινείται στη σωστή κατεύθυνση. Θα θέλαμε ωστόσο να προβούμε σε δύο (2) παρατηρήσεις που στόχο έχουν οι προωθούμενες ρυθμίσεις να τύχουν της μεγαλύτερης δυνατής εφαρμογής από τις επιχειρήσεις: α. Στην περίπτωση που η επιχείρηση προσλαμβάνει τον εργαζόμενο με σύμβαση εργασίας τουλάχιστον ενός έτους (περ. γ της παρ.1 του άρθρου 6) το πρόστιμο θα πρέπει να μηδενίζεται - μια τέτοια δυνατότητα πλην των άλλων θα έδινε λύση και στις περιπτώσεις που η μη δήλωση του εργαζόμενου δε γίνεται από πρόθεση της επιχείρησης, αλλά οφείλεται σε αμέλεια – παράλειψη και β. Θα πρέπει να παρέχεται και για τις εποχικές επιχειρήσεις το δικαίωμα να κάνουν χρήση της έκπτωσης της ανωτέρω περίπτωσης (περίπτωση γ της παραγράφου 1 του άρθρου 6) κατανέμοντας το ένα έτος της απασχόλησης σε δύο διαδοχικές τουριστικές περιόδους. Η ρύθμιση αυτή άλλωστε με δεδομένο πως, όπως ρητά αναφέρεται στην ανωτέρω διάταξη, το δικαίωμα επαναπρόσληψης δεν θίγεται, είναι και προς το συμφέρον του εργαζόμενου που θα μπορεί να γνωρίζει εκ των προτέρων πού θα απασχοληθεί τις προσεχείς δύο τουριστικές περιόδους. Άρθρο 9 (Ευθύνη αναθέτοντος, εργολάβου και υπεργολάβου έναντι των εργαζομένων) Είναι πρακτικά αδύνατον να μπορεί ο επιχειρηματίας να ελέγχει αν ο εργολάβος που χρησιμοποιεί τηρεί τις προς το προσωπικό που απασχολεί υποχρεώσεις του. Ακόμα και αν ζητά να του χορηγούνται αντίγραφα εξοφλητικών αποδείξεων κλπ και πάλι δεν θα μπορεί να είναι εξασφαλισμένος πως το προσωπικό που απασχολεί ο εργολάβος έχει πράγματι εξοφληθεί σχετικά και δεν έχει άλλες απαιτήσεις. Αυτό πέραν του γεγονότος πως η συγκεκριμένη ρύθμιση μπορεί να τύχει και καταχρήσεών από πλευράς εργολάβων - εργαζομένων. Σημειώνεται πως και για τα οικοδομικά έργα που υπάρχει ρητή πρόβλεψη στον Αστικό Κώδικα (άρθρο 702 ΑΚ) η ευθύνη του εργοδότη είναι περιορισμένη και συγκεκριμένα ορίζονται τα εξής: «Οι εργάτες που χρησιμοποιούνται από τον εργολάβο στην κατασκευή οικοδομικού έργου ή άλλης ακίνητης εγκατάστασης έχουν για το μισθό τους απαίτηση απευθείας κατά του εργοδότη έως το ποσό που αυτός οφείλει στον εργολάβο. Αφότου ο εργάτης δήλωσε στον εργοδότη πως ασκεί την απαίτησή του, αυτός δεν μπορεί πια να καταβάλει στον εργολάβο ή στο διάδοχό του ή να συμβιβαστεί μαζί τους έτσι ώστε να ζημιωθεί ο εργάτης.». Άρθρο 10 (Πρακτική άσκηση και μαθητεία) Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως η πρακτική άσκηση είναι απαραίτητο μέρος της εκπαίδευσης των νέων ανθρώπων που αποφασίζουν να απασχοληθούν στον τουρισμό. Πολύ περισσότερο από άλλους κλάδους της οικονομίας. Για το λόγο αυτό δεν μπορούμε να αντιληφθούμε γιατί προβλέπεται συγκεκριμένος αριθμός πρακτικώς ασκουμένων μόνο για τις τουριστικές επιχειρήσεις. Οι πρακτικώς ασκούμενοι δεν καταλαμβάνουν θέσεις εργασίας, εκπαιδεύονται δίπλα σε έμπειρους εργαζόμενους και αποτελούν τα μελλοντικά στελέχη των επιχειρήσεων. Ο όποιος περιορισμός, λοιπόν, κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε αυτονόητο πως ο περιορισμός που τίθεται με τη συγκεκριμένη διάταξη δεν περιλαμβάνει και τα προγράμματα voucher. Αυτό θα πρέπει αυτό να διευκρινιστεί ρητά, καθώς άλλως τα συγκεκριμένα ιδιαίτερα επιτυχημένα εργαλεία, τα οποία οδηγούν το ⅓ των εργαζομένων που μετέχουν σε αυτά να βρουν μόνιμη θέση εργασίας, θα καταστούν ανεφάρμοστα. Άρθρο 12 (Τροποποίηση του άρθρου 80 του ν. 4144/2013 (Α΄ 88)) Πάγια θέση μας είναι πως τα πρόστιμα για τις περιπτώσεις της μη εμπρόθεσμης γνωστοποίησης αλλαγών ωραρίου είναι αδικαιολόγητα υψηλά- εξοντωτικά . Για το λόγο αυτό έχουμε ζητήσει κατ΄ επανάληψη τον εξορθολογισμό τους. Με βάση τους ισχύοντες συντελεστές προστίμων και την κατηγοριοποίηση που προβλέπεται, για μια επιχείρηση που απασχολεί 130 εργαζόμενους το πρόστιμο για μια απλή αλλαγή ρεπό η ωραρίου υπερβαίνει τις 7.500 ευρώ. Την στιγμή μάλιστα που το πρόστιμο για έναν αδήλωτο εργαζόμενο φτάνει στις 10.500 ευρώ (με τις δυνατότητες εκπτώσεως που παρέχονται στα προηγούμενα άρθρα του συγκεκριμένου νομοσχεδίου). Είναι απόλυτα ξεκάθαρο πως δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ίδιας βαρύτητας παράβαση η απασχόληση σε άλλη βάρδια ενός εργαζομένου που είναι νόμιμα δηλωμένος για πενθήμερη οκτάωρη απασχόληση με την περίπτωση ενός μερικώς απασχολούμενου που εργάζεται επί οκτώ ώρες ημερησίως. Άρθρο 41 (Αναγνώριση Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος ως ισότιμου κοινωνικού εταίρου) Ο ΣΒΕΕ είναι εξ όσων γνωρίζουμε μια περιφερειακή οργάνωση που καλύπτει έναν τομέα της οικονομίας που ήδη εκπροσωπείται στο επίπεδο των εθνικών κοινωνικών εταίρων από τον ΣΕΒ. Αδυνατούμε, λοιπόν, να αντιληφθούμε που αποσκοπεί η προσθήκη μιας ακόμα οργανώσεως που καλύπτει τον ίδιο τομέα της οικονομίας και έχει μάλιστα πιο περιορισμένο τοπικό πεδίο εκπροσώπησης. Μια τέτοια ενέργεια ασφαλώς θα δημιουργήσει προηγούμενο και για άλλες οργανώσεις που έχουν ίσως και ευρύτερο πεδίο εκπροσώπησης από τον ΣΒΒΕ να υποβάλλουν παρόμοιο αίτημα και είναι βέβαιο πως στο τέλος θα οδηγήσει σε κατακερματισμό και αποδυνάμωση του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Άρθρο 42 (Καθορισμός της 26ης Δεκεμβρίου ως ημέρας υποχρεωτικής αργίας) Η συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων του τουριστικού τομέα λειτουργεί όλες τις ημέρες του έτους (εξαιρείται από την εφαρμογή των ρυθμίσεων περί υποχρεωτικών αργιών). Με την προτεινόμενη διάταξη, λοιπόν, προστίθεται μια ακόμα οικονομική επιβάρυνση στις τουριστικές επιχειρήσεις, οι οποίες θα υποχρεωθούν να καταβάλουν την προβλεπόμενη από το νόμο προσαύξηση για το προσωπικό που θα απασχολήσουν την 26η Δεκεμβρίου. Σημειώνεται πως στον τουριστικό τομέα, ο οποίος είναι και αυτός που θίγεται ως επί το πλείστον από τη συγκεκριμένη ρύθμιση, υπάρχουν, ήδη, σε ισχύ ΣΣΕ, οι οποίες προβλέπουν αποδοχές κατά πολύ ανώτερες της ΕΓΣΣΕ.