• Σχόλιο του χρήστη 'Κώστας Κ' | 26 Ιανουαρίου 2020, 15:54

    Διαφαίνεται ότι το άρθρο αυτό μεροληπτεί εις βάρος των εργαζομένων στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα που συνταξιοδοτούνται και δεν προωθεί το Δημόσιο συμφέρον, με τον εξής τρόπο: στον Ιδιωτικό Τομέα, εφόσον ένας εργοδότης επιθυμεί να επαναπροσλάβει έναν αξιόλογο, έμπειρο και αποδοτικό εργαζόμενό του, την επομένη από την ημέρα που αυτός θα υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης, μπορεί να το κάνει εύκολα. Αντίθετα, αν μια Δημόσια Υπηρεσία θελήσει να κάνει το ίδιο για κάποιο αξιόλογο, έμπειρο και αποδοτικό Δημόσιο Υπάλληλο, προφανώς δεν έχει την δυνατότητα να το κάνει (είναι προφανές ότι κάποιος απλός δημόσιος υπάλληλος - δηλαδή κάποιος που δεν διαθέτει τα απαραίτητα προσόντα ή/και διασυνδέσεις για να επαναπροσληφθεί στο Δημόσιο ως Μετακλητός ή Σύμβουλος ή Πρόεδρος κάποιου Φορέα κλπ. - δεν έχει τρόπο να συνεχίσει να εργάζεται στην θέση που είχε την ημέρα που υπέβαλλε Αίτηση Συνταξιοδότησης). Ως εκ τούτου το με Δημόσιο θα στερηθεί την εμπειρία και την αποδοτικότητα αξιόλογων δημοσίων υπαλλήλων οι οποίοι επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται για κάποιο χρονικό διάστημα, ο δε πρώην δημόσιος υπάλληλος δεν έχει πρακτικά ελπίδες να βρει νέα δουλειά στον Ιδιωτικό τομέα όντας σε ηλικία συνταξιοδότησης (62+). Υπάρχει όμως και άλλος ένας παράγοντας που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη: ανάλογα με το Ταμείο, ο χρόνος μέχρι να εκδοθεί η σύνταξη μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικός π.χ. για το πρώην ΤΣΜΕΔΕ ο συνταξιούχος για 9 με 12 μήνες δεν παίρνει τίποτα, μετά λαμβάνει την "προσωρινή σύνταξη" ενώ η οριστική κύρια σύνταξη του εκδίδεται σε τρία χρόνια περίπου και ακολουθεί η επικουρική μετά από κάποιους μήνες (επισημαίνεται ότι υπάρχουν πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι που είναι ασφαλισμένοι σε άλλα Ταμεία και όχι στο ταμείο Δημοσίου). Προφανώς αυτή είναι μία "απαράδεκτη" κατάσταση, όπου το κράτος ενώ συνεχίζει να έχει όλες τις οικονομικές απαιτήσεις από τον συνταξιούχο (π.χ. ΕΝΦΙΑ), του στερεί με δική του (του κράτους) υπαιτιότητα το εισόδημά του. Παρότι έχουν γίνει εξαγγελίες για να διορθωθεί το πρόβλημα αυτό, δεν μπορεί να παραβλεφθεί του γεγονός ότι σε (πάρα) πολλές περιπτώσεις και για πραγματικούς και υπαρκτούς λόγους, η υλοποίηση απαιτεί τελικά σημαντικά μεγαλύτερο χρόνο από τον αρχικά υπολογισθέντα. Συνδυάζοντας τα παραπάνω, καλό θα ήταν να υπάρξει κάποια μεταβατική διάταξη που να δίνει την δυνατότητα και στους δημοσίους υπαλλήλους (πολύ δε περισσότερο σε αυτούς που είναι ασφαλισμένοι σε Ταμεία που σήμερα καθυστερούν πολύ την έκδοση σύνταξης - προσωρινής και οριστικής), να συνεχίσουν να εργάζονται στην θέση που είχαν στο δημόσιο και μετά την υποβολή αίτησης συνταξιοδότησης, ώστε να μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, προσφέροντας ταυτόχρονα και στο δημόσιο την εμπειρία τους. Θα μπορούσε ενδεχομένως στην περίπτωση αυτή, να υπάρξει πρόβλεψη ώστε να γίνεται αυτεπαγγέλτως η διακοπή της εργασίας στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα, αυτού που έχει υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης, την επομένη της έκδοσης της οριστικής κύριας και της επικουρικής σύνταξής του (και ο πρώην Δημόσιος υπάλληλος να εμπίπτει πλέον στις υπάρχουσες διατάξεις του Άρθρου αυτού).