• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ' | 7 Φεβρουαρίου 2020, 17:12

    Αν και η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης για τους αναφερόμενους κινδύνους είναι ορθή εν τούτοις η ασφάλιση "δημοσίου δικαίου", δηλαδή παρεχόμενη από το κράτος, περιορίζει την ελευθερία του ασφαλισμένου να επιλέγει ιδιωτική ασφάλιση, αποτελεί κρατιστική παρέμβαση σοσιαλιστικής νοοτροπίας εκτός κάθε έννοιας σεβασμού της ελευθερίας του πολίτη και επομένως ΔΕΝ δικαιολογείται. Ουδείς εχέφρων πολίτης ο οποίος αγαπά την ελευθερία του και επιθυμεί να αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτήν επιλέγει να αναθέτει στο κράτος την ασφάλιση υγείας του και την συνταξιοδότησή του. Και αυτό διότι ο πολίτης αυτός α) δεν μπορεί να αποκλείσει την ανάληψη της διακυβέρνησης από κρατιστές πολιτικούς οι οποίοι α1) διαπνεόμενοι από λαϊκιστικό οίστρο αρέσκονται να αποδίδουν ασφαλιστικά δικαιώματα σε εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια οι οποίοι δεν έχουν καταβάλει ή/και δεν καταβάλλουν εισφορές –ήταν μια προηγηθείσα κυβέρνηση του ιδίου με αυτό το οποίο κυβερνά σήμερα κόμματος η οποία εισήγαγε τέτοια ρύθμιση και ήταν η τελευταία πριν από την παρούσα κυβέρνηση η οποία το επεξέτεινε– επιπλέον δε ουδεμία αναλογιστική μελέτη λαμβάνει υπόψη της την λαϊκιστική εκτροπή των εκάστοτε κρατιστικών κυβερνήσεων και α2) αυθαιρετούν προκειμένου να επιβάλλουν τις ιδεοληψίες τους σε βάρος της ισονομίας και της οικονομικής δικαιοσύνης, και γ) η επάρκεια των πολιτικών αυτών στην διαχείριση ασφαλιστικών θεμάτων ουδόλως τεκμηριώνεται αφού εάν διέθεταν τις σχετικές ικανότητες θα τις είχαν αποδείξει εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα ασφαλειών. Προς ενίσχυση των ανωτέρω σχετικά με τα σημεία αυθαιρεσίας αναφέρουμε i) το αυθαίρετο των εισφορών σύνταξης γήρατος τόσον απολύτως όσο και μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων (20% επί των αποδοχών για τους μισθωτούς (Άρθρο 5, Άρθρο 27 παρ. 1 και Άρθρο 38 Ν. 4387/2016) και –πλέον– ανεξαρτήτως αποδοχών για τους αυτοτελώς ασχολουμένους και ελεύθερους επαγγελματίες (Άρθρο 39 Ν. 4387/2016) και τους αγρότες (Άρθρο 40 Ν. 4387/2016)), ii) το αυθαίρετο των ποσοστών αναπλήρωσης (Άρθρο 8, Άρθρο 28 και Άρθρα 17 και 36 Ν. 4387/2016) και iii) το αυθαίρετο των εισφορών υγείας τόσον απολύτως όσο και μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων-συνταξιούχων (Άρθρο 41 και Άρθρο 44 Ν. 4387/2016), προφανώς σε αντιστοιχία με το πόσο αρεστή θέλει να είναι η (εκάστοτε) κυβέρνηση στις αντίστοιχες κατηγορίες ασφαλιζομένων. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να παρέχεται στον πολίτη το δικαίωμα επιλογής αποκλειστικά ιδιωτικής ασφάλισης. Στην περίπτωση αυτή αφενός μεν το κρατικό σύστημα ασφάλισης μπορεί να διατηρηθεί –για όσους πολίτες αισθάνονται υπήκοοι– αφετέρου δε το κράτος αναλαμβάνει να ικανοποιήσει σε βάθος χρόνου μέχρις εξαλείψεώς των όλες τις ασφαλιστικές δεσμεύσεις τις οποίες έχει αναλάβει τόσο προς νυν συνταξιούχους όσο και προς μη ακόμη συνταξιούχους οι οποίοι όμως έχουν καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό είναι το τίμημα-άχθος της άφρονος πολιτικής των προηγηθεισών λαϊκιστικών κυβερνήσεων οι οποίες απένειμαν δικαιώματα αρχικώς από τις ίδιες των ασφαλισμένων καταβληθείσες εισφορές, στην συνέχεια και αφού τις εξήντλησαν αυτές από τις τρέχουσες εισφορές των άλλων εργαζομένων, στην συνέχεια και αφού τις εξήντλησαν και αυτές από κρατικές δαπάνες και στην συνέχεια αφού τις εξήντλησαν και αυτές από κρατικά χρέη τα οποία μεταξύ άλλων οδήγησαν το κράτος μας στην χρεοκοπία και μάλιστα υπό κυβέρνηση του ιδίου με το σημερινό κυβερνών κόμματος. Επίσης, η συσχέτιση της ασφάλισης με την εργασία δεν λαμβάνει υπόψη της το ότι οι κίνδυνοι εξαιτίας των οποίων επιβάλλεται η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης υπάρχουν ανεξαρτήτως της εργασιακής ενασχόλησης ή μη και επομένως η συσχέτιση αυτή ΔΕΝ δικαιολογείται. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να αποσυνδεθεί η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης από την προϋπόθεση οιασδήποτε εργασιακής ενασχόλησης. Και οι εργασιακώς αυτοτελώς ασχολούμενοι είναι αυτοασχολούμενοι και ΟΧΙ αυτοαπασχολούμενοι καθώς ο εργαζόμενος ασχολείται ενώ αυτοαπασχολείται αυτός ο οποίος δεν εργάζεται αλλά διατρίβεται με άλλα εκτός της εργασίας του αντικείμενα.