• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ' | 7 Φεβρουαρίου 2020, 17:58

    Το δικαίωμα σύνταξης αποτελεί δικαίωμα αφ’ εαυτού του καθώς η σύνταξη αποτελεί χορηγία έναντι καταβληθεισών εισφορών και επομένως ΔΕΝ δικαιολογείται να συναρτάται με τυχούσα αναλαμβανόμενη εργασιακή ενασχόληση. Η δικαιολόγηση της περικοπής βασίζεται στην εσφαλμένη πεποίθηση ότι οι συνταξιούχοι παίρνουν θέσεις εργαζομένων. Η άποψη αυτή προδίδει λαϊκιστική νοοτροπία ή εναλλακτικά δείχνει βαθιά άγνοια της λειτουργίας της οικονομίας. Το παραγόμενο προϊόν υπό σταθερές τις λοιπές συνθήκες αυξάνεται ή μειώνεται με την αύξηση ή την μείωση του αριθμού των ασχολουμένων στην οικονομία. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ η πλήρης απαλοιφή οιασδήποτε πρόβλεψης για περικοπή της σύνταξης, ήτοι απαλοιφή του όλου άρθρου. Αναφορικά με την παράγραφο 5 σχετικά με την αξιοποίηση του χρόνου ασφάλισης, δεν είναι κατανοητό γιατί να «δύναται να αξιοποιήσει» και όχι «αξιοποιεί» και γιατί να απαιτείται προηγούμενη αίτηση του συνταξιούχου-ασφαλιζομένου για την προσμέτρηση του νέου χρονικού διαστήματος ασφάλισης στο αρχικό. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ η παράγραφος 5 να διατυπωθεί ως συνέχεια της παραγράφου 3 ως εξής: «Το χρονικό διάστημα νέας ασφάλισης του συνταξιούχου προσμετράται σε αυτό με βάση το οποίο έχει υπολογιστεί η τρέχουσα σύνταξή του.» Και φυσικά ο σωστός όρος δεν είναι «απασχόληση» αλλά «ενασχόληση» ως και σχετικό σχόλιο στο Άρθρο 22 – Αντικατάσταση του Άρθρου 2 του Ν. 4387/2016 «Εννοιολογικοί Προσδιορισμοί».