Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ActionAid' | 26 Μαΐου 2021, 13:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο ιατρός εργασίας δεν υφίσταται σε όλα τα εργασιακά περιβάλλοντα. Ακόμα, όμως και αν υφίστατο σε όλα, δεν είναι το πρόσωπο που θα πρέπει να λαμβάνει αυτόν τον ρόλο έστω και συμβουλευτικά. Οι περισσότεροι ιατροί εργασίας είναι συνήθως γενικοί παθολόγοι, που όση ενημέρωση και καθοδήγηση και να λάβουν δεν είναι δυνατό να συμβουλεύσουν στα όσα αναφέρει το άρθρο γιατί η αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας δεν είναι ζήτημα ιατρικό. Για την αντιμετώπιση των συνεπειών της ενδοοικογενειακής βίας σε ένα πρόσωπο απαιτείται διεπιστημονική/ διατομεακή προσέγγιση από εξειδικευμένους επαγγελματίες που θα μπορούν να ανταποκριθούν στις ιδιαιτερότητες της εκάστοτε περίπτωσης και στις ανάγκες του κάθε προσώπου. Ακόμα και όταν τίθενται ζητήματα ψυχικής ή σωματικής υγείας ως συνέπεια της άσκησης ενδοοικογενειακής βίας, απαιτείται εξειδικευμένη προσέγγιση που οι ιατροί εργασίας δεν μπορούν να προσφέρουν. Για να έχει ουσιαστικό περιεχόμενο και πρακτικό αντίκτυπο η πρόταση, θα πρέπει να συνδυαστεί με τις προτάσεις που περιλαμβάνει η Σύσταση 206 και αναφέρονται παρακάτω. Πιο συγκεκριμένα, επιβάλλεται να συμπεριλαμβάνεται η ενδοοικογενειακή βία στους παράγοντες εκτίμησης κινδύνου και η κάθε επιχείρηση να λαμβάνει τα αντίστοιχα μέτρα σε συνάρτηση με το μέγεθός της και τους οικονομικούς πόρους που διαθέτει. Για τις μικρές επιχειρήσεις, μπορεί να υπάρχει άμεση διασύνδεση με το Δίκτυο της Γενικής Γραμματείας Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων και συνεργασία με τα συμβουλευτικά κέντρα για τη διαμόρφωση εξατομικευμένου πλάνου παρέμβασης το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και την προσαρμογή της επιζώσας/ του επιζώντος στο εργασιακό περιβάλλον. Το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για μεγαλύτερες επιχειρήσεις, οι οποίες, ωστόσο, θα μπορούσαν να συστήσουν διεπιστημονικές ομάδες από εξωτερικούς συμβούλους που θα διαχειρίζονταν τις περιπτώσεις προσαρμογής στο εργασιακό περιβάλλον μεταξύ πολλών άλλων. Η ομαλή προσαρμογή και η επιστροφή στην εργασία προϋποθέτει σειρά μέτρων (βλ. παρακάτω για τις άδειες κ.λπ.), καθώς και διαρκή παρακολούθηση από τους επαγγελματίες που αναλαμβάνουν την υποστήριξη του επιζώντος προσώπου. Η ρύθμιση, όπως τίθεται, είναι άνευ πρακτικού αντικρίσματος λόγω έλλειψης εξειδίκευσης των ιατρών εργασίας και ύπαρξης άλλων καταλληλότερων λύσεων, ενώ παράλληλα ιατρικοποιεί την ενδοοικογενειακή βία σε αντίθεση με τα διεθνή πρότυπα.