• (Παράγραφος 1): Σύμφωνα με τα αναφερόμενα στο σχέδιο ανάλυσης συνεπειών του νομοσχεδίου, στόχο της προωθούμενης ρύθμισης αποτελεί η αποτροπή της εξώθησης στην αποχώρηση από την αγορά εργασίας, εργαζόμενων με ‘αυξημένα οικογενειακά βάρη’ και κριτήριο προς συνδρομή της απόδειξης τούτου, ‘τον σοβαρό ιατρικό λόγο’, που υπαγορεύει την ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης συνοικούντος με τους/τις εργαζόμενους/ες προσώπου. Στα κριτήρια για τη θεώρηση των περιπτώσεων εργαζόμενων με ‘αυξημένα οικογενειακά βάρη’ θα πρέπει, κατά την εκτίμησή μας, να ληφθεί υπόψη ότι τα παιδιά με αναπηρία και τα άτομα με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες αντιμετωπίζουν περιορισμούς ως προς την αυτοεξυπηρέτησή τους και έχουν όχι απλώς σημαντικές, αλλά και συστηματικές ανάγκες φροντίδας ή/και υποστήριξης στην καθημερινή τους διαβίωση από τρίτα πρόσωπα. Στην κάλυψη αυτών των αναγκών φροντίδας και υποστήριξης, κατά κύριο ή/και αποκλειστικό λόγο, καλούνται να ανταπεξέλθουν τα μέλη που κατοικούν στο ίδιο νοικοκυριό με το/α άτομο/α με αναπηρία, πρωτίστως οι γονείς, κηδεμόνες και αδέλφια αυτών, συνθήκη που εξυπακούεται πως επιδρά δυσμενώς στα μεγέθη εκροών από την αγορά εργασίας που καταγράφονται για τους/τις εργαζόμενους/ες αυτούς/ες. Προτείνεται, κατ’ επέκταση, στα κριτήρια για την πρόσβαση στο συγκεκριμένο δικαίωμα, να αποτυπωθεί ρητά η ύπαρξη αναπηρίας και τα αποδεικτικά μέσα αυτής, σύμφωνα με τα ακόλουθα: «1. Κάθε εργαζόμενος που έχει συμπληρώσει έξι (6) μήνες συνεχόμενης ή με διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου δικαιούται άδεια φροντιστή, [….], εφόσον το πρόσωπο αυτό έχει ανάγκη σημαντικής φροντίδας ή υποστήριξης για σοβαρό ιατρικό λόγο ή λόγω ύπαρξης αναπηρίας, η οποία βεβαιώνεται με ιατρική γνωμάτευση ή πιστοποιητικό αναπηρίας, κατά περίπτωση». Περαιτέρω, συνεκτιμώντας πως η συνθήκη της αναπηρίας συνήθως υπερβαίνει τον, ενδεχομένως, έκτακτο ή/και βραχύχρονο χαρακτήρα της ανάγκης φροντίδας με τον οποίο μπορούν να ερμηνευθούν ή/και να συνηγορήσουν άλλοι ‘ιατρικοί λόγοι’, εκτιμάται πως η προσαύξηση της άδειας φροντιστή για τις περιπτώσεις εργαζόμενων, όπως ορίζονται στο άρθρο 26, οι οποίοι/ες διαμένουν στο ίδιο νοικοκυριό με άτομο/α με αναπηρία (γονείς, κηδεμόνες, αδέλφια, λοιποί συγγενείς κ.α.), κατά πέντε (5) επιπλέον ημέρες, ανταποκρίνεται πληρέστερα στην ανάγκη της σημαντικής/συστηματικής φροντίδας/υποστήριξης που χρήζουν τα άτομα αυτά.