Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Στέργιος Σιφνιός, Παιδικά Χωριά SOS' | 24 Ιουνίου 2021, 20:43

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη και τη Μείωση της Φτώχειας Δημόσια Διαβούλευση Σχόλια Παιδικών Χωριών SOS Ελλάδος 24 Ιουνίου 2021 Η Εθνική Στρατηγική για την Ένταξη και τη Μείωση της Φτώχειας λαμβάνει υπόψη της τις συνθήκες (π.χ. πανδημία, οικονομική κρίση, δημογραφικό κ.λπ.), αξιοποιεί τα δεδομένα της υλοποίησης της αντίστοιχης Στρατηγικής 2014-2020 στη λογική της συνέχειας και θέτει προτεραιότητες για την Εθνική Στρατηγική 2021-2027. Από το σύνολο της Στρατηγικής λείπουν εξειδικευμένα μέτρα, προδιαγραφές και προτάσεις για την υλοποίηση των στόχων που αναφέρονται. Επιπλέον, σε αρκετά σημεία προβλέπονται υποστηρικτικοί μηχανισμοί και υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας οι οποίες είτε δεν υπάρχουν, είτε επί του παρόντος δεν είναι ούτε ολοκληρωμένες, ούτε εντατικές, ούτε όλες στο ίδιο σημείο, ούτε παρέχονται για όσο πραγματικά χρειάζεται ο εξυπηρετούμενος στη βάση της εξατομίκευσης. Οι παρατηρήσεις μας αφορούν στην σημασία της στήριξης της ευπαθούς οικογένειας με παιδιά, καθώς και η στήριξη παιδιών που έχουν απομακρυνθεί από τη βιολογική τους οικογένεια, με έμφαση στην Αποϊδρυματοποίηση και την προώθηση εναλλακτικών μορφών φροντίδας. Για τον παραπάνω πληθυσμό, στο κείμενο δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο είδος των παρεχόμενων υπηρεσιών προς το παιδί και την οικογένεια, σε συνάρτηση με τις αναπτυξιακές του ανάγκες (άρα, ολιστικά και εξατομικευμένα), αλλά μόνο σε συνάρτηση με τη διασφάλιση βασικών δικαιωμάτων (π.χ. υγεία, εκπαίδευση, δημιουργική απασχόληση κ.λπ. βλ. σελ. 40) που ναι μεν είναι προφανώς αναγκαίες, αλλά όχι επαρκείς, ειδικά για αυτούς που πέραν του αντικειμενικού τεκμηρίου της φτώχειας ή του κινδύνου να βρεθούν σε φτώχεια, η ευαλωτότητά τους συνίσταται και σε ελλιπή ενημέρωση/πληροφόρηση/γνώση σε σχέση με τις ανάγκες των παιδιών τους, αλλά και σε πολύ φτωχή κοινωνική δικτύωση. Το παραπάνω γεγονός, ειδικά αφού δίνεται προτεραιότητα στην Πρόληψη, θα έπρεπε στο πλαίσιο των σχετικών Μέτρων και Δράσεων (Παράρτημα I) να αποσαφηνίζει ή να θέτει ως προϋποθέσεις ότι αφορά σε διασφάλιση της δυνατότητας πρόσβασης σε εξειδικευμένες/επιστημονικές υπηρεσίες από διεπιστημονική ομάδα, και να θέτει την οικογένεια, ως σύστημα, στο επίκεντρο αυτής της παρέμβασης. Είναι γνωστό, π.χ., ότι καμία παρέμβαση από Ειδικό Παιδαγωγό δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική από μόνη της αν η οικογένεια για όποιους λόγους δυσλειτουργεί. Άρα, είναι αναγκαίο παράλληλα οι γονείς να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε Συμβουλευτική. Επιπλέον, η Εθνική Στρατηγική θα πρέπει να στοχεύσει στην ενδυνάμωση και περαιτέρω προώθηση της Αποϊδρυματοποίησης, με στοχευμένα επιπλέον μέτρα που συμπληρώνουν την ως τώρα προσπάθεια. Στο πλαίσιο αυτό, προτείνουμε: Πρόληψη & Ενδυνάμωση της Οικογένειας σε κρίση Απαραίτητη είναι η διασφάλιση της δυνατότητας πρόσβασης κάθε οικογένειας σε εξειδικευμένες υπηρεσίες, η οποία θα πρέπει να εστιάζει: -στην έγκαιρη ανίχνευση/διάγνωση των αναπτυξιακών δυσκολιών των παιδιών. Είναι γνωστό και τεκμηριωμένο, ότι όσο αργότερα διαπιστώνονται τα όποια προβλήματα, τόσο δυσκολότερη και λιγότερο αποτελεσματική είναι η παρέμβαση. -στην άμεση δυνατότητα πρόσβασης στις αντίστοιχες δομές και υπηρεσίες που προγραμματικά είναι αρμόδιες για το θέμα (βλ. ΚΕΣΥ). Είναι γνωστό ότι ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, ο χρόνος αναμονής πολλές φορές ξεπερνάει και τα δύο έτη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αφενός μεν η κατάσταση να είναι μη αναστρέψιμη μετά από ένα σημείο, αφετέρου δε τον στιγματισμό και την κατηγοριοποίηση πολλών παιδιών (π.χ. σε Ειδικά Σχολεία), κάτι που, φυσικά, βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τις μελλοντικές τους προοπτικές. -στο βαθμό που αυτές οι δυσκολίες ανιχνεύονται, η δυνατότητα λήψης των κατάλληλων θεραπειών/παρεμβάσεων θα πρέπει να είναι συνάρτηση όχι του Ασφαλιστικού Ταμείου και άρα περιορισμένη (προκαθορισμένο πακέτο αριθμού συνεδριών), αλλά της συγκεκριμένης ανάγκης κάθε παιδιού και για όσο χρόνο κρίνεται απαραίτητο. -Με τη λογική της μίας «στάσης» (one stop shop) για την παροχή αυτών των εξειδικευμένων υπηρεσιών, η προβλεπόμενη δημιουργία και λειτουργία Κέντρων Κοινωνικής Στήριξης ως επέκταση/συμπλήρωμα των Κέντρων Κοινότητας (σελ. 28) θα πρέπει στη φάση υλοποίησής τους να έχουν ως κριτήριο το παραπάνω και όχι να δημιουργήσουν μεγαλύτερη διασπορά, ασυνέχεια και σύγχυση αρμοδιοτήτων, πράγμα που η εμπειρία έχει μέχρι στιγμής καταδείξει σε ανάλογες περιπτώσεις. -Στην ίδια λογική θα έπρεπε να διασφαλίζεται, ότι αυτού του είδους οι δομές θα είναι στελεχωμένες από επιστημονικό προσωπικό όλων των ειδικοτήτων (Κοινωνικός Λειτουργός, Ψυχολόγος, Ειδικός Παιδαγωγός, Λογοθεραπευτής, Εργοθεραπευτής και ιδανικά - Παιδοψυχίατρος) με μόνιμες θέσεις εργασίας και όχι ως προσωπικό με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αποϊδρυματοποίηση Προτείνουμε την ενίσχυση και επέκταση της υλοποίησης της Αποϊδρυματοποίησης: -Είναι απαραίτητη και κρίσιμη η επαρκής στελέχωση των κοινωνικών και διεπιστημονικών υπηρεσιών, τόσο στις δομές φροντίδας όσο και στους φορείς Εποπτείας -Είναι επίσης απαραίτητη η θεσμοθέτηση λειτουργικού πλαισίου ποιοτικής φροντίδας για τα Ιδρύματα, για όσο χρονικό διάστημα λειτουργούν -Είναι απαραίτητη η στήριξη της βιολογικής οικογένειας, τόσο στο «πριν» την απομάκρυνση του παιδιού όσο και στο «μετά» την τοποθέτηση του παιδιού σε ανάδοχο οικογένεια, αξιοποιώντας την προοπτική για μια πιθανή επανασύνδεση/επιστροφή του παιδιού στο πλαίσιό της.