Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Κατερίνα Τσ.' | 29 Ιουλίου 2021, 14:48

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ύπαρξη ενός σχεδίου δράσης για την ισότητα των φύλων είναι πολύ σημαντικό βήμα για ένα κράτος που θέλει να διατείνεται ότι ενδιαφέρεται για την πρόνοια και την κοινωνική ευημερία των πολιτών της, και δη των γυναικών που αποτελούν διαχρονικά έναν ταλαιπωρημένο από διακρίσεις πληθυσμό. Το σχέδιο είναι πολυποίκιλο ως προς τους άξονες του και τους φορείς που ερωτήθηκαν/συνεργάστηκαν για την δημιουργία του. Στα θετικά του σημεία η πρόθεση εκπαίδευσης μιας ευρείας γκάμας επαγγελματιών (αστυνομικοί, εκπαιδευτικοί, προσωπικό υγείας) που παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην ανίχνευση και πρόληψη της βίας κατά των γυναικών. Τόσο ο ΕΚΔΔΑ όσο και το ΕΚΚΑ είναι δυο εξαιρετικοί φορείς που μπορούν ουσιαστικά να συμβάλλουν. Η πρόθεση εκπαίδευσης βέβαια δεν πρέπει να συγχέεται με την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην διάθεση (;) των ομάδων να εκπαιδευτούν. Η εκπαίδευση θα πρέπει να είναι καθολική και ενιαία για τους επαγγελματικούς κλάδους, προκειμένου να μπορέσει να εφαρμοστεί και καθολικά ως χάραξη πολιτικής. Επίσης, σημαντική δυνητικά και η αναφορά στις επιτροπές ισότητας σε επίπεδο δήμων και περιφέρειας για την εφαρμογή του σχεδίου σε τοπικό επίπεδο, με την προϋπόθεση πως είναι ουσιαστικά ενεργές και δεν έχουν δημιουργηθεί λόγω υποχρεωτικότητας. Σε ότι αφορά τον 1ο άξονα για την πρόληψη και καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών: -Άμεση υιοθέτηση του όρου "γυναικοκτονία" για να χαρακτηρίσει και να περιγράψει τα εγκλήματα αφαίρεσης της ζωής γυναικών από άνδρες του στενού κοινωνικού περιβάλλοντος τους (πρωην/εν διαστάσει/νυν συζύγους, συντρόφους, πατέρες κλπ) και αυστηροποίηση των ποινών. Η υιοθέτηση του όρου γυναικοκτονία, έναντι της ανθρωποκτονίας ως ισχύει, θα καταδείξει όχι μόνο τις ποιοτικές διαφορές που ισχύουν στα εγκλήματα κατά των γυναικών, αλλά και το μέγεθος του προβλήματος, με την οποία η ελληνική κοινωνία έχει βρεθεί αντιμέτωπη. - Άρση του νομοσχεδίου για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια και επαναδιαπραγμάτευση του τρόπου με τον οποίο θα ορίζεται η επιμέλεια των τέκνων διαζευγμένων γονέων, ιδιαίτερα σε περίπτωση κακοποίησης. - Αυστηροποίηση των ποινών που επιβάλλει το ΕΣΡ και πιο ενδελεχής έλεγχος των λεγομένων/γραφόμενων ως προς το σεξιστικό περιεχόμενο τους. Τον τελευταίο καιρό καταγράφεται σωρεία σεξιστικών χυδαιοτήτων σε τηλεόραση και τύπο και εξαιρετικά μεροληπτική στάση έναντι των θυτών. Οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να ενταχθούν και εκείνοι ως επαγγελματική ομάδα στην προαναφερθείσα εκπαίδευση. - Να ληφθεί υπόψιν η γνώμη και τα αιτήματα φεμινιστικών συλλογικοτήτων που κάνουν χρόνια τώρα εξαιρετική δουλειά στην επίλυση ζητημάτων έμφυλης βίας. Ο πρώτος άξονας είναι ο πιο σημαντικός κατά την γνώμη μου διότι όσο οι γυναίκες βρίσκονται σε κίνδυνο, δε νοείται να μιλάμε για ανάπτυξη και επιχειρηματικότητα και θέσεις ηγεσίας, διότι χωρίς το βασικό δίχτυ διασφάλισης της ατομικής ακεραιότητας (σωματικά και ψυχολογικά) είναι αναπόδραστο οι γυναίκες να αποθαρρύνονται. Σε ότι αφορά τον 3ο άξονα για την ισότιμη συμμετοχή στην αγορά εργασίας: Πολύ σημαντική στο νέο εργασιακό νομοσχέδιο η θέσπιση άδειας για όλες τις εργαζόμενες που μέχρι τώρα εξαιρούνταν από την 6μηνη άδεια ανατροφής (π.χ ΙΔΟΧ σε ΟΤΑ). Χρήσιμο θα ήταν να ενισχυθεί η ενημέρωση όλων των αρμόδιων υπαλλήλων των γραφείων προσωπικού για τα δικαιώματα των εγκύων/λεχώνων, καθώς πολλές φορές έχουν πλήρη άγνοια και προκαλούν γραφειοκρατική και διοικητική ταλαιπωρία. Επίσης ο ΣΕΠΕ θα μπορούσε να έχει διακριτό τμήμα πληροφόρησης και ενημέρωσης για τα δικαιώματα των γυναικών που εγκυμονούν/ γεννούν.