• Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΡΤΣΩΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ' | 20 Απριλίου 2010, 23:56

    Κύριε Υπουργέ. Με τον νέο ασφαλιστικό νόμο, θα πρέπει να αρθούν δύο αδικίες που γίνονται σε βάρος των επιζόντων συζύγων (χήρων) εργαζομένων στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα ή στο Δημόσιο, όταν ο/η θανών/ούσα σύζυγος εργαζόταν στον ίδιο τομέα. 1)Μειώνεται η σύνταξη θανάτου κατά 70% (παρ.14 άρθρου 8 του Ν. 2592/98) 2)Ο χρόνος εργασίας του επιζόντα συζύγου δεν θεωρείται συντάξιμος (αν και καταβάλλονται εισφορές) εφόσον λαμβάνει την μειωμένη (κατά 70%) σύνταξη θανάτου και δεν την έχει αναστείλει (αρθρο 58 Κώδικα Πολιτικών Συντάξεων, παρ.2 αρθρου 6 Ν. 1379/83, Ν. 1489/84) Η αδικία πρέπει να αρθεί, για λόγους δικαιοσύνης και ισονομίας, με με την υπαγωγή όλων των επιζόντων συζύγων, συνταξιούχων θανάτου του συζύγου τους, ασχέτως τομέα εργασίας (Δημόσιο ή Ιδιωτικό) στις διατάξεις της παραγράφου 6 άρθρου 63 του νόμου 2676/99, οι οποίες εξαιρούν τους επιζόντες συζύγους από τους περιορισμούς στην σύνταξη θανάτου και στο συντάξιμο του χρόνου εργασίας τους, ως συνταξιούχων θανάτου. Είμαι δημόσιος υπάλληλος με 30 έτη υπηρεσίας και θα συνταξιοδοτηθώ σε ηλικία 60 ετών με 35ετία. Η σύζυγός μου εργαζόταν σε ΝΠΙΔ του Δημοσίου με σύμβαση ΙΔ και ασφάλιση ΙΚΑ, με τις κοινές διατάξεις, επί 37 έτη. Απεβίωσε κατά την ημέρα υποβολής της αίτησης συνταξιοδότησής της στο ΙΚΑ, στις 27-2-2009. Άν πάρω την μειωμένη σύνταξη θανάτου, δεν θα είναι συνταξιμος ο χρόνος εργασίας μου στο δημόσιο, οπότε θα λάβω την σύνταξή μου σε ηλικία 64 ετών, με 29(=30-1)έτη συντάξιμης υπηρεσίας αντί για 35. Για να συνταξιοδοτηθώ στα 60 μου με 35ετία θα πρέπει να αναστείλω την σύνταξη θανάτου ή να την επιστρέψω. Και οι οικονομικές υποχρεώσεις τρέχουν (φοιτητής γιος άνεργος, στεγαστικό δάνειο). Μπορείτε να φανταστείτε, κύριε Υπουργέ, το αίσθημα τη αδικίας που ένιωσα, όταν διαπίστωσα τους παραπάνω περιορισμούς, επειδή είχα την ατυχία να χάσω την σύζυγό μου και να είμαι υπάλληλος του Δημοσίου και όχι Ιδιωτικού Τομέα ή συνταξιούχος; Μέσα στον πόνο μου προσπάθησα να κατανοήσω αυτή την διαφοροποίηση του νόμου. Ομολογώ πως δεν τα κατάφερα. Πιστεύω ότι κατανοείτε τα κοινονικοοινομικά προβλήματα που δημιουργούνται σε αρκετές παρόμοιες περιπτώσεις (εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα) και ελπίζω ότι θα τις αντιμετωπίσετε με κοινωνική ευαισθησία και αίσθημα δικαίου.