Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γεώργιος Μακράκης' | 26 Μαρτίου 2022, 20:00

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τους ανέργους ως εκ προοιμίου φυγόπονους και ύποπτους και επιρρίπτει την ευθύνη του φαινομένου της ανεργίας σε αυτούς. Το δικαίωμα της εργασίας καθίσταται μονομερής υποχρέωση, αφαιρώντας από τον άνεργο τη δυνατότητα της διαπραγμάτευσης των όρων και συνθηκών εργασίας του και αγνοώντας επιδεικτικά ότι το ισχυρό μέρος σε μια σύμβαση εργασίας δεν είναι ο εργαζόμενος, αλλά ο εργοδότης. Διαγράφει η διάταξη τους άνεργους για δύο χρόνια από τα μητρώα του ΟΑΕΔ (ΔΥΠΑ), μειώνοντας μεν τη στατιστική απεικόνιση της ανεργίας, μη επιλύοντας δε ούτε το πρόβλημα, ούτε τα αίτια. Εκτός από την "αδήλωτη εργασία" εισάγεται πλέον και επισήμως η "αδήλωτη ανεργία". Για δύο έτη η Πολιτεία διακόπτει τη διαλεκτική της σχέση με τον άνεργο. Στο διάστημα της διετίας, αν ο άνεργος βρει μόνος του εργασία και εν συνεχεία απολυθεί, δεν θα δικαιούται καν το επίδομα ανεργίας, καθώς θα "εκτίει ποινή", γεγονός που ένας δύστροπος εργοδότης μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Ένα ασφαλιστικό δικαίωμα χάνεται. Πρόκειται για μια κραυγαλέα ομηρία των ανέργων, οι οποίοι ρίχνονται βορρά στα εργοδοτικά συμφέροντα. Η προσωπική επιλογή των ανέργων να αποδεχθούν ή να μην αποδεχθούν τους προσφερόμενους όρους εργασίας ή ακόμα και το πρόσωπο του εργοδότη είναι καταδικαστέα για τον νομοθέτη. Όπως καταδικαστέα είναι και η ανθρώπινη διάσταση της προσωρινής δυνατότητας αποχής από τη διαδικασία ανεύρεσης εργασίας από έναν άνεργο, στον οποίο στερούνται και τα ελάχιστα κοινωνικά προνόμια που δίνει μια κάρτα ανεργίας, σε ένα κράτος μάλιστα που δεν στέκεται ουσιαστικά σε ανθρώπους με ρόλο φροντιστή μέσα σε μια οικογένεια που μπορεί να έχει ανήλικα τέκνα, υπερήλικους, ΑμεΑ ή άτομα με άνοια κ.ά..