1. Εάν ο αναζητών εργασία αρνηθεί τρεις προσφερόμενες θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι σύμφωνες με το Ψηφιακό Ατομικό Σχέδιο Δράσης και τα ειδικότερα χαρακτηριστικά του αναζητούντος εργασία που έχουν αποτυπωθεί σ’ αυτό, διακόπτεται η καταβολή των παροχών της περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 20 και ο αναζητών εργασία διαγράφεται από το Ψηφιακό Μητρώο της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α.) για δύο (2) έτη.
2. Εάν ο αναζητών εργασία δεν συμμετέχει σε δράση συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης που του υποδεικνύεται από τη Δ.ΥΠ.Α., διακόπτεται η καταβολή παροχών της περ. α της παρ. 1 του άρθρου 20 και ο αναζητών εργασία διαγράφεται από το Ψηφιακό Μητρώο Δ.ΥΠ.Α. για έξι (6) μήνες. Ως συμμετοχή νοείται η παρακολούθηση της δράσης κατάρτισης μέχρι την ολοκλήρωσή της και η πιστοποίησή του για την επιτυχή περάτωση της κατάρτισης.
3. Η παράλειψη σύνταξης του Ψηφιακού Ατομικού Σχεδίου Δράσης σε συνεργασία με τον εργασιακό σύμβουλο εντός των προθεσμιών που τάσσονται με την απόφαση της παρ. 7του άρθρου 52 επιφέρει τις συνέπειες της παρ. 2 του παρόντος.
4. Εάν ο αναζητών εργασία δεν εκπληρώνει λοιπές υποχρεώσεις που σχετίζονται με τη συνεργασία του με τον εργασιακό σύμβουλο, όπως αυτές εξειδικεύονται στην απόφαση της παρ. 7 του άρθρου 52, επέρχονται οι ειδικότερες συνέπειες που προβλέπονται στην απόφαση αυτή.
9. Άρθρο 22- Συνέπειες σε παράβαση των υποχρεώσεων των αναζητούντων εργασία
Η παρ. 1 να συμπληρωθεί ως ακολούθως:
«1. Εάν ο αναζητών εργασία αρνηθεί τρεις προσφερόμενες θέσεις εργασίας, οι οποίες είναι σύμφωνες με το Ψηφιακό Ατομικό Σχέδιο Δράσης και τα ειδικότερα χαρακτηριστικά του αναζητούντος εργασία που έχουν αποτυπωθεί σ’ αυτό, διακόπτεται η καταβολή των παροχών της περ. α) της παρ. 1 του άρθρου 20 και ο αναζητών εργασία διαγράφεται από το Ψηφιακό Μητρώο της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (Δ.ΥΠ.Α.) για δύο (2) έτη. Από το συγκεκριμένο εδάφιο εξαιρούνται τα άτομα με αναπηρία ή και χρόνιες παθήσεις εφόσον ο λόγος άρνησης της θέσης εργασίας σχετίζεται με την έλλειψη προσβασιμότητας και με τη μη παροχή εύλογων προσαρμογών». Πρόκειται για διάσταση που πρέπει να ληφθεί υπόψη καθώς οι εργασιακοί χώρο στο σύνολό τους δεν είναι προσβάσιμοι στα άτομα με αναπηρία.
Οι συνέπειες για τους ανέργους από την “παράβαση” των υποχρεώσεών τους προβλέπονται βαρύτερες από τις αναγραφόμενες. Καταρχήν θα πυροδοτήσουν μια άνευ προηγουμένου αύξηση των ενστάσεων λόγω των διοικητικών προστίμων που θα επιβληθούν. Η Δημόσια Διοίκηση πρέπει να ενεργεί με γνώμονα την εξυπηρέτηση του πολίτη και να προλαμβάνει τις ενστάσεις και όχι να τις προκαλεί. Συμφωνώ ότι και ο άνεργος θα πρέπει να αναλάβει τις υποχρεώσεις του, να συνεργάζεται με τον σύμβουλο και να αναζητά ενεργά εργασία. Έχει όμως το δικαίωμα να θέτει όρους οι οποίοι πρέπει να γίνονται σεβαστοί. Το διάστημα των 2 χρόνων δεν είναι σύμφωνο με την αρχή της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης και θα επιφέρει και άλλες συνέπειες. Π.χ ο αποκλεισμός για 2 χρόνια του αρνητή προς ανάληψη εργασίας τον θέτει για 2 χρόνια εκτός του περιβάλλοντος του ΟΑΕΔ. Επομένως αναζητά εργασία αλλού. Εάν όμως τερματιστεί η εργασία του για κάποιον λόγο και στοιχειοθετεί δικαίωμα επιδότησης δεν θα μπορεί να το διεκδικήσει. Επιπλέον δεν θα μπορεί να διεκδικήσει και άλλα επιδόματα ούτε να επωφεληθεί από την δυνατότητα κατάρτισης που σύμφωνα με τις διακηρύξεις προβλέπεται να τον βοηθήσει να επανενταχθεί στην αγορά εργασίας.
Η χρηστή διοίκηση επιτάσσει την επίλυση των προβλημάτων με την προτίμηση της λύσης της λιγότερο επαχθούς για την διοικούμενο. Συνεπώς διαγραφή από τα μητρώο θα μπορούσε να είναι μια κύρωση αλλά σαφώς μικρότερης διάρκειας και θα μπορούσε να επιβληθεί μόνο εφόσον γίνει σεβαστό το δικαίωμα ακρόασης του συναλασσόμενου και μόνο εφόσον επιβληθεί από ανώτερο διοικητικό όργανο δλδ μια Επιτροπή όπου θα εξετάζονται ενδελεχώς όλες οι πιθανές ιδιαιτερότητες της κάθε περίπτωσης.
Το νομοσχέδιο αντιμετωπίζει τους ανέργους ως εκ προοιμίου φυγόπονους και ύποπτους και επιρρίπτει την ευθύνη του φαινομένου της ανεργίας σε αυτούς. Το δικαίωμα της εργασίας καθίσταται μονομερής υποχρέωση, αφαιρώντας από τον άνεργο τη δυνατότητα της διαπραγμάτευσης των όρων και συνθηκών εργασίας του και αγνοώντας επιδεικτικά ότι το ισχυρό μέρος σε μια σύμβαση εργασίας δεν είναι ο εργαζόμενος, αλλά ο εργοδότης. Διαγράφει η διάταξη τους άνεργους για δύο χρόνια από τα μητρώα του ΟΑΕΔ (ΔΥΠΑ), μειώνοντας μεν τη στατιστική απεικόνιση της ανεργίας, μη επιλύοντας δε ούτε το πρόβλημα, ούτε τα αίτια. Εκτός από την «αδήλωτη εργασία» εισάγεται πλέον και επισήμως η «αδήλωτη ανεργία». Για δύο έτη η Πολιτεία διακόπτει τη διαλεκτική της σχέση με τον άνεργο. Στο διάστημα της διετίας, αν ο άνεργος βρει μόνος του εργασία και εν συνεχεία απολυθεί, δεν θα δικαιούται καν το επίδομα ανεργίας, καθώς θα «εκτίει ποινή», γεγονός που ένας δύστροπος εργοδότης μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο. Ένα ασφαλιστικό δικαίωμα χάνεται. Πρόκειται για μια κραυγαλέα ομηρία των ανέργων, οι οποίοι ρίχνονται βορρά στα εργοδοτικά συμφέροντα. Η προσωπική επιλογή των ανέργων να αποδεχθούν ή να μην αποδεχθούν τους προσφερόμενους όρους εργασίας ή ακόμα και το πρόσωπο του εργοδότη είναι καταδικαστέα για τον νομοθέτη. Όπως καταδικαστέα είναι και η ανθρώπινη διάσταση της προσωρινής δυνατότητας αποχής από τη διαδικασία ανεύρεσης εργασίας από έναν άνεργο, στον οποίο στερούνται και τα ελάχιστα κοινωνικά προνόμια που δίνει μια κάρτα ανεργίας, σε ένα κράτος μάλιστα που δεν στέκεται ουσιαστικά σε ανθρώπους με ρόλο φροντιστή μέσα σε μια οικογένεια που μπορεί να έχει ανήλικα τέκνα, υπερήλικους, ΑμεΑ ή άτομα με άνοια κ.ά..
θα μπορούσε αντί να προσπαθείτε να ενεργοποιήσετε τους ανέργους με ελεγκτικούς μηχανισμούς απλά να κατατάσσονται οι άνεργοι σε 2 κατηγορίες. 1. ΕΝΕΡΓΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ όσοι έχουν συμπληρώσει οικειοθελώς το ΨΗΔΙΑΚΟ ΑΤΟΜΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΔΡΑΣΗΣ και 2. ΕΠΙΔΟΜΑΤΙΚΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ, όσοι δεν ενδιαφέρονται για εργασία ή έχουν στόχο μόνο τα επιδόματα καιτα προνόμια της κάρτας ανεργίας. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να διαγράφονται αυτόματα μετά από 5 χρόνια από το αρχείο ή απλά να μην υππολογίζονται στην κατηγορία την ΑΝΕΡΓΩΝ.
Η ανεργία στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι είναι πλασματική κατά ένα σημαντικό ποσοστό. Είτε για κάποια ωφελήματα πχ δωρεάν μεταφορά με τον ΟΑΣΘ όπως έχει καταγραφεί στη Θεσσαλονίκη, είτε λόγω αδυναμίας πάταξης της εισφοροδιαφυγής και περιορισμού της μαύρης εργασίας.
παρ. 1 η ποινή διαγραφής πρέπει να είναι κλιμακούμενη. Ξεκινώντας από εξάμηνη, έτος αν επαναληφθεί και διετία αν συνεχιστεί η άρνηση μετά την δεύτερη επανεγγραφή.
παρ. 2 ομοίως κλιμακούμενη ξεκινώντας από τρίμηνη ποινή, εξάμηνη και έως έτος…
παρ. 5 (να προστεθεί) ο αναζητητών εργασία αξιολογεί ανώνυμα σε ηλεκτρονική εφαρμογή στην ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ τις υπηρεσίες των συμβούλων εργασίας του υποκαταστήματος του φορέα όπου εξυπηρετείται, άπαξ ετησίως.
Η ανεργία στην Ελλάδα είναι γνωστό ότι είναι πλασματική κατά ένα σημαντικό ποσοστό. Είτε για κάποια ωφελήματα πχ δωρεάν μεταφορά με τον ΟΑΣΘ όπως έχει καταγραφεί στη Θεσσαλονίκη, είτε λόγω αδυναμίας πάταξης της εισφοροδιαφυγής και περιορισμού της μαύρης εργασίας.
παρ. 1 η ποινή διαγραφής πρέπει να είναι κλιμακούμενη. Ξεκινώντας από εξάμηνη, έτος αν επαναληφθεί και διετία αν συνεχιστεί η άρνηση μετά την δεύτερη επανεγγραφή.
παρ. 2 ομοίως κλιμακούμενη ξεκινώντας από τρίμηνη ποινή, εξάμηνη και έως έτος…
παρ. 5 (να προστεθεί) ο αναζητητών εργασία αξιολογεί ανώνυμα σε ηλεκτρονική εφαρμογή στην ιστοσελίδα του ΟΑΕΔ τις υπηρεσίες των συμβούλων εργασίας του υποκαταστήματος του φορέα όπου εξυπηρετείται, άπαξ ετησίως.
Τιμωρία και ποινές, αντί εργασιακής συμβουλευτικής.
Το προτεινόμενο νομοσχέδιο είναι άδικο και μονομερές σε ό,τι αφορά τη σχέση του με τους ανέργους, καθώς από την μια επιχειρείται η εγκαθίδρυση μιας κουλτούρας τιμωρίας και ποινών αποκλειστικά προς τους ανέργους, ενώ από την άλλη δεν υπάρχει αντίστοιχη αναφορά για ποινές σε όσες επιχειρήσεις και δυνητικούς εργοδότες δεν ανταποκρίνονται σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις, όπως το να πραγματοποιούν συνέντευξη επιλογής προσωπικού με όλες και όλους τους υποψηφίους που λαμβάνουν συστατικό σημείωμα ανεξαιρέτως, δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Υπάρχει δηλαδή μια μερίδα επιχειρήσεων που δεν είναι εργοδότες ίσων ευκαιριών και λειτουργούν με στερεότυπα ως προς το φύλο, την ηλικία, την εθνικότητα, την αναπηρία και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αντιβαίνοντας τη νομοθεσία για ισότητα στην εργασία. Επίσης, υπάρχουν αναφορές από αναζητούντες εργασία ότι ορισμένοι εργοδότες προτείνουν στη συνέντευξη πράγματα που αντίκεινται στην εργατική νομοθεσία ή ζητούν «συμφωνίες κάτω από το τραπέζι» όπως η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, η επιστροφή μέρους του μισθού κ.α. Δυστυχώς, ούτε με το νομοσχέδιο αυτό δίνεται κάποιο εργαλείο στις κατά τόπους υπηρεσίες και στους συμβούλους εργοδοτών για τις απαράδεκτες αυτές πρακτικές.
Επίσης, το εδάφιο 1ο του αρ.22 για διετή αποκλεισμό ενός ανέργου μετά τη διαγραφή του από το μητρώο επειδή αρνήθηκε 3 προτάσεις για εργασία ανάλογη του προφίλ του είναι αναχρονιστικό. Τι θα γίνουν όσοι διαγράφονται; Μήπως θα είναι αυτοί οι πλέον αδύναμοι που έχουν ανάγκη στήριξης; Πράγματι, υπάρχει σήμερα ένα γενικευμένο φαινόμενο αντίστασης, αντί όμως να διερευνηθούν τα αίτια (που ίσως μερικά να εκθέσαμε παραπάνω), αντιμετωπίζεται με μια μάλλον ακραία τιμωρία το σύμπτωμα. Στη σημερινή εποχή της ρευστότητας, της αβεβαιότητας, των μεταβάσεων και των προκλήσεων για την υποκειμενική ευζωΐα των ανθρώπων η αποστέρηση των όποιων ευκαιριών της κάρτας ανεργίας δεν μπορεί να είναι η λύση. Εν ολίγοις, το νομοσχέδιο υπόσχεται κάτι που δεν αναφέρει ρητά, την ευθυγράμμιση των αμφιλεγόμενων αριθμών περί ανεργίας της ΕΛΣΤΑΤ με αυτούς της εγγεγραμμένης ανεργίας του ΟΑΕΔ, είναι ένα νομοσχέδιο που κατά τη γνώμη μου θα εντείνει τις ανισότητες, μιας και στα κρίσιμα άρθρα για το Ατομικό Σχέδιο Δράσης δεν υπάρχει σαφής αναφορά στην εκπαίδευση για την διαχείριση της σταδιοδρομίας, ούτε follow up.
ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ 20, 21, 22: Aνεργος της ΔΥΠΑ που τιμωρείται και ο Eργασιακός Σύμβουλος που δεν μπορεί να επιτελέσει το ρόλο του
Το Άρθρο 20 <>, πολύ ωραία, με απλότητα και σαφήνεια σκιαγραφεί μία ΔΥΠΑ, με τον εργασιακό σύμβουλο να κατέχει ρόλο ολοκληρωμένης συμβουλευτικής υποστήριξης, όπως εξάλλου αρμόζει στη θέση του και στους λόγους για τους οποίους προσελήφθη και στον ΟΑΕΔ.//ιδίως τα: γ) προώθηση εξατομικευμένων συμβουλευτικών υπηρεσιών και υπηρεσιών επαγγελματικού προσανατολισμού, δ) σύμπραξη στη σύνταξη και αναθεώρηση του Ψηφιακού Ατομικού Σχεδίου Δράσης, ε) ενημέρωση για τα δικαιώματα και τις παροχές που δικαιούνται και συνδέονται με την ιδιότητα του αναζητούντος εργασία ή του ανέργου και τις συνθήκες στην αγορά εργασίας//
ΟΜΩΣ: το Άρθρο 21<>, και κυρίως το Άρθρο 22 <> δεν φαίνεται να είναι σε συμφωνία με τα προηγούμενα του άρθρου 20, όπου ορίζεται τι προσφέρει η ΔΥΠΑ και η περίφημη «σύμπραξη» ανέργου-εργασιακού συμβούλου. Έτσι, αυτή η αναντιστοιχία μοιάζει να εξαπατά τον άνεργο, που καλείται να συμμορφωθεί με υποχρεώσεις του είναι αναντίστοιχες με αυτό που του προεξαγγέλλει η ΔΥΠΑ στο αρθρο 20.
ΓΙΑΤΙ αποδεικνύεται ότι το Ψηφιακό Ατομικό Σχέδιο Δράσης είναι κάτι απόλυτα οριοθετημένο, μη προσαρμοσμένο στις ανάγκες του ανέργου, που του ζητά πολύ περισσότερα από όσα δίνει. Απαγορεύει δε ουσιαστικά στον άνεργο της ΔΥΠΑ να είναι ενεργός, αναζητώντας εργασία και κατάρτιση με άλλους προσφερόμενους τρόπους (πχ αναζητώ θέση στο δημόσιο μέσω ΑΣΕΠ, Ή κατάρτιση στο ΚΕΔΙΒΙΜ κάποιου ΑΕΙ) και ενδέχεται να τον τιμωρεί γι’ αυτό, αφού αυτά τα παραδείγματα δεν λογίζονται ως κατάφαση του αναζητούντος προς την αγορά εργασίας παρά μόνο είναι η άρνηση στις περίφημες τρεις φορές προτάσεων ΔΥΠΑ που τον καθιστά υπόλογο!!! Αυταρχικά του υποδεικνύεται να μάθει τεχνικές προσαρμογής του στο μοντέλο ΔΥΠΑ, παρά το να ωφεληθεί πραγματικά.
Υπάρχει τεράστια ανακολουθία, που θα είναι πηγή αφόρητων εντάσεων όπως πρακτικά μπορούμε να το δούμε, από εμπειρικά βιώματα πχ ο εργασιακός σύμβουλος ενημερώνει και συζητά με τον άνεργο για <>(άρθρο 20), ΠΧ «στην περιοχή μας υπάρχουν αρκετά φροντιστήρια που αναζητούν καθηγητές γερμανικής γλώσσας» αλλά του «απαγορεύει» να αναζητήσει εργασία με άλλο τρόπο από αυτόν που προτείνει η ΔΥΠΑ , που παρότι δεν έχει θέση για καθηγητή γερμανικών θα τον τιμωρήσει αν αρνηθεί τρεις φορές τις υποδείξεις της. Πολύ απλά, υπάρχει προπάντων μια εξόφθαλμη θεσμική ασυμφωνία αφού οι ενέργειες, οι οποίες συνιστούν ενεργό αναζήτηση απασχόλησης, αναφέρονται ενδεικτικά στον Κανονισμό 1897/2000 της Επιτροπής της Ε.Ε. (και ουδόλως περιορίζονται σε αυτά που προτείνει η ΔΥΠΑ)
ΑΡΑ η τιμωρητική στα άκρα και ασφυκτικά οριοθετημένη πολιτική ανεργίας στα άρθρα του υπό διαβούλευση νομοσχεδίου, όχι μόνο αντιβαίνει στους όρους μιας κοινωνικής πολιτικής για την ανεργία, αλλά παράλληλα θα δυσχεράνει τη θέση των υπαλλήλων ΔΥΠΑ/ΟΑΕΔ, και δη των εργασιακών συμβούλων, θα υποθάλψει το έργο της εργασιακής συμβουλευτικής που θα μετατραπεί σε έργο ελέγχου και επιβολής ποινών και θα δημιουργήσει περιβάλλον προστριβών και συγκρούσεων ανάμεσα σε υπηρεσία και συναλλασσόμενους σε μια περίοδο οξυμένης και παρατεταμένης οικονομικής κρίσης.
Για να μην τρέχει κανείς στο άρθρο 52, όπου δεν έχει και τίποτα να κερδίσει, αναφέρεται ότι «7. Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Δ.ΥΠ.Α. ορίζεται ο τρόπος με τον οποίο εξειδικεύονται οι υποχρεώσεις των άρθρων 20 και 21, μετά από την κατάρτιση του Ψηφιακού Ατομικού Σχεδίου Δράσης, και εξειδικεύονται όπου είναι απαραίτητο οι προϋποθέσεις για να επέλθουν οι συνέπειες του άρθρου 22, καθώς και οι συνέπειες σε περίπτωση κατά την οποία ο αναζητών εργασία δεν τηρεί τις επιμέρους υποχρεώσεις του για συνεργασία με τον εργασιακό σύμβουλο.». Παραπέμπετε με άλλα λόγια στο άρθρο 52, με γνώμονα την εξειδίκευση της λίαν επιεικώς απαράδεκτης ηθικά και νομικά απαίτησης σχετικά με τις «ΛΟΙΠΕΣ υποχρεώσεις που σχετίζονται με την συνεργασία του με τον εργασιακό σύμβουλο», ενώ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ το άρθρο 52 ΔΕΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΕΙ ΤΙΠΟΤΑ από τα του παρόντος άρθρου.
Καταφανώς το όλο νομοσχέδιο έχει χτιστεί στην υποχρεωτική και επί ποινή άρνησης κατάρτιση των ανέργων, σε -αυτό που η ιστορία έχει δείξει ότι είναι- χαμηλότατης υποστάθμης ΚΕΚ, ανεξαρτήτως του μορφωτικού επιπέδου του/της ανέργου/ης, με μοναδικό στόχο την κατεύθυνση πακτωλού χρημάτων σε ιδιωτικούς παρόχους κατάρτισης. Στοχευμένα προωθείται στα δελτία τύπου και τα ΜΜΕ η διαγραφή των ανέργων μετά από τρεις αρνήσεις θέσεων εργασίας (με τα σημερινά δεδομένα πλήρως ανεφάρμοστο), αλλά η ουσία και του άρθρου, και του νομοσχεδίου είναι ακριβώς αυτή. Μείωση των στοιχείων ανεργίας του ΟΑΕΔ μέσω της διαγραφής ανέργων που αρνούνται έστω και μία φορά να συμμετάσχουν στον παραλογισμό και τη διασπάθιση δημοσίου χρήματος της ατέρμονης και ανούσιας κατάρτισης. Ακριβώς επειδή αυτοί είναι οι στόχοι, και όχι η αναβάθμιση των δεξιοτήτων των ανέργων, στα επιμέρους, δε γίνεται καμία αναφορά στο ρόλο των ΑΕΙ και ΑΤΕΙ στην κατάρτιση, δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη προϋπόθεση για το πλαίσιο της κατάρτισης όπως γίνεται για την άρνηση θέσης εργασίας, δηλαδή η κατάρτιση να είναι σύμφωνη με το Ατομικό σχέδιο δράσης και τα ειδικά χαρακτηριστικά των ανέργων, όπως και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο επιλογής από τους/ις ανέργους/ες προγραμμάτων που να ταιριάζουν στις ανάγκες τους (ότι υποδειχθεί από τη ΔΥΠΑ). Καμία αναφορά στα αντικείμενα της κατάρτισης, καμία αναφορά σε συγκεκριμένα πρότυπα ποιότητας, γενικότητες και αερολογίες, μέχρι να στερέψουν τα κονδύλια (που θα μπορούσαν να διατεθούν στην εργασία και όχι στην κατάρτιση σε μία χώρα με 40% απόφοιτους/ες πανεπιστημίου και 1,1 εκ ανέργους/ες).
Α)
i) Βάσει του Αρ. 22 παρ. 1 του Συντάγματος «Η εργασία αποτελεί δικαίωμα και προστατεύεται από το Kράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών και για την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού και αστικού πληθυσμού. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας».
-> Ο προσδιορισμός της «κατάλληλης εργασίας» όπως αυτή περιγράφεται στο νομοσχέδιο (άρθρο 17) δεν συνάδει με τη διασφάλιση εργασίας που προάγει την ηθική και υλική εξύψωση του εργαζομένου καθώς η μη περίληψη του οικονομικού κριτηρίου δεν διασφαλίζει την «υλική εξύψωση» όπως αυτή αποτελεί συνταγματική στόχευση της πολιτείας. Η απουσία προσδιορισμού της σωματικής δυνατότητας του ανέργου στην ανταπόκριση των συνθηκών εργασίας καθώς και του γεωγραφικού προσδιορισμού, από τον προσδιορισμό της κατάλληλης εργασίας του νομοσχεδίου, καταστρατηγεί το Αρ. 21 του Συντάγματος περί προστασίας της οικογένειας του γάμου της μητρότητας και παιδικής ηλικίας και των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρίες
ii) Η έννοια της προσφερόμενης θέσης εργασίας (και όχι της προσφερόμενης υπόδειξης σε θέση εργασίας όπως αναφερόταν μέχρι πρότινος ο νομοθέτης στις πράξεις που αφορούσαν την πρόταση του Εργασιακού Συμβούλου του ΟΑΕΔ στον άνεργο) εγκλείει την έννοια της κλειστής – μη διαπραγματεύσιμης στις συνθήκες της θέσης εργασίας. Μια τέτοια θέση εργασίας αφ’ ενός θίγει την παρ. 2 του Αρ. 22 του Συντάγματος περί ελεύθερης διαπραγμάτευσης και αφ’ εταίρου ορίζεται ως «αναγκαστική εργασία» κατά συνέπεια προσκρούει στο Αρ 4 του Συντάγματος
-> Ο έλεγχος και ο ορισμός ενός πολίτη ως μη αναζητών/ούσα εργασία, δεν επιτρέπει με κανένα τρόπο τον μελλοντικό στιγματισμό του ως μη αναζητών/ούσα (πολύ δε μάλλον για το διάστημα των 2 ετών). Η τιμωρία ενός πολίτη σε 2 χρόνια εξορίας από το Ψηφιακό Μητρώο της ΔΥΠΑ που του αποστερεί στοιχεία πρόσβασης στην αγορά εργασίας επειδή αρνήθηκε μια αναγκαστική εργασία, ορίζεται πολυπλεύρως ως αντισυνταγματική και κατά συνέπεια ακυρούται. Προτείνεται η πλήρης αφαίρεση της παρ. 1
Β)
i) Η κατάρτιση δεν αποτελεί στοιχείο ενεργούς αναζήτησης της εργασίας σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 1897/2000 κατά συνέπεια και η ποινή που εκπορεύεται από τον αυθαίρετο προσδιορισμό της ενεργούς αναζήτησης αποκλειστικά από την σχετιζόμενη με την κατάρτιση είναι άκυρος.
ii) Σύμφωνα με τον νομοθέτη η ενεργής αναζήτηση εργασίας καταδεικνύεται μέσω της πιστοποίησης του για την επιτυχή περάτωση της κατάρτισης. Κάτι τέτοιο αποτελεί κατάφωρη διάκριση απέναντι σε άτομα με αναπηρία, άτομα με αναπτυξιακές διαταραχές, ηλικιωμένους ή ηλεκτρονικά αναλφάβητους καθώς η μη επιτυχής προαγωγή σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης σημαίνει αποστέρηση από το κράτος στον πολίτη της πρόσβασης του σε δημόσια αγαθά που σχετίζονται με την διευκόλυνση στην αγορά εργασίας.
iii) Ο έλεγχος και ο ορισμός ενός πολίτη ως μη αναζητών/ούσα εργασία, δεν επιτρέπει με κανένα τρόπο τον μελλοντικό στιγματισμό του ως μη αναζητών/ούσα (πολύ δε μάλλον για το διάστημα των 6 μηνών). Η τιμωρία ενός πολίτη σε 6 μήνες εξορίας από το Ψηφιακό Μητρώο της ΔΥΠΑ που του/της αποστερεί στοιχεία πρόσβασης στην αγορά εργασίας επειδή δεν κατόρθωσε να περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις ενός προγράμματος κατάρτισης που φέρει στοιχεία αναγκαστικότητας, ορίζεται πολυπλεύρως ως αντισυνταγματική και κατά συνέπεια ακυρούται. Προτείνεται η πλήρης αφαίρεση της παρ. 2
Γ)
i) Εάν σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Κανονισμό 1897/2000 ο άνεργος αποδείξει ότι είχε προβεί, με οποιοδήποτε από τους τρόπους που ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός προβλέπει, σε πράξεις που συνδέονται με την αναζήτηση εργασίας τεσσάρων εβδομάδων προ της ημερομηνίας αναφοράς ή σκόπευαν να εκκινήσουν δραστηριότητα μισθωτή ή μη μισθωτή σε διάστημα δυο εβδομάδων από την ημερομηνία αναφοράς τότε δικαιούνται να διατηρήσουν την ιδιότητα της ανεργίας ανεξάρτητα από τη σύνταξη ή όχι του Ψηφιακού Ατομικού Σχεδίου Δράσης.
ii) Ο έλεγχος και ο ορισμός ενός πολίτη ως μη αναζητών/ούσα εργασία, δεν επιτρέπει με κανένα τρόπο τον μελλοντικό στιγματισμό του ως μη αναζητών/ούσα (πολύ δε μάλλον για το διάστημα των 6 μηνών). Προτείνεται η πλήρης αφαίρεση της παρ. 3 ή ο εμπλουτισμός της με τα προβλεπόμενα από την Ευρωπαϊκή Οδηγία
Δ) Οι παράγραφοι 3 και 4 που παραπέμπουν στην παρ. 7 του αρ. 52 δηλαδή παραπέμπουν σε διοικητικές πράξεις εσωτερικές της ΔΥΠΑ και μελλοντικά προσδιορισμένες καταστρατηγούν την αρχή 5Α του Συντάγματος περί του δικαιώματος στην πληροφόρηση και δεν επιτρέπουν στον πολίτη την άσκηση πράξεων και δράσεων σύννομες. Ως εκ τούτου προτείνεται η πλήρης αφαίρεση των παραγράφων αυτών ή ο σαφής προσδιορισμός τους