• Σχόλιο του χρήστη 'Βασιλική Παπαγεωργίου' | 27 Μαρτίου 2022, 01:59

    Η παράγραφος 7 του άρθρου 52, προεξαγγέλλει μια περίπλοκη διαδικασία που θα επιχειρήσει να επιλύσει γραφειοκρατικά τις ασάφειες και τις αντιφάσεις ανάμεσα στα άρθρα 20, 21 και 22 (βλ. και σχόλιό μου στο 22). Το πρόβλημα είναι ότι το μοντέλο του ανέργου ΔΥΠΑ, φτιάχνεται μέσω απαγορεύσεων. Ο άνεργος δεν είναι αυτά που κάνει προς εύρεση εργασίας (ισχύοντες ορισμοί ΟΑΕΔ, ΕΕ, ΔΟΕ), είναι αυτά που του προτείνονται από τη ΔΥΠΑ και για τα οποία είναι υπόλογος- και που δεν διευκρινίζονται στο παρόν νομοσχέδιο (βλ. άρθρο 21: αποδοχή "προσφερόμενων θέσεων", συμμετοχή σε καταρτίσεις "που υποδεικνύονται από τη Δ.ΥΠ.Α.",). αυτό φυσικά δημιουργεί ένα άδικο νομοσχέδιο. Έτσι, θα πρέπει αντί να τεκμαίρεται μια άρνηση για συνεργασία από την προφορική συζήτηση ή, από άλλους τρόπους που σκέφτεται ο νομοθέτης και δεν μας είναι σαφείς από το ήδη δημοσιευμένο σχέδιο νόμου, ΑΝΤΙΘΕΤΑ, να τεκμαίρεται μια κατάφαση, και να είναι δεκτές δηλώσεις/τεκμηριώσεις (προφορικές αν πρόκειται για ατομική συμβουλευτική ή, εν πάσει περιπτώσει, με άλλο πρόσφορο τρόπο απόδειξης) όπου ο συναλλασσόμενος θα καταθέτει ότι αναζήτησε ενεργά εργασία κατά το προηγούμενο διάστημα με τον τάδε ή δείνα τρόπο.