Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Andreas Charitos' | 7 Μαΐου 2013, 16:49

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Για την Παλαιότητα. Η παλαιότητα εννοείται ότι δεν μπορεί να καταργηθεί. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα είναι τόσο αντιεπιστημονικό, όσο και αντιμάνατζμεντ. Η παλαιότητα μπορεί να υπερκεραστεί μόνο στις περιπτώσεις όπου ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ένας νεότερος υπάλληλος έχει επιτεύξει υψηλά αποτελέσματα και στόχους. Σε τέτοιους υπαλλήλους η νομοθεσία θα πρέπει να δίνει τη δυνατότητα και τα κίνητρα να λειτουργήσουν ως το καλό παράδειγμα μέσα σε ένα σύστημα που ανταμείβει και παρακινεί τους εργαζόμενους για επίτευξη υψηλών στόχων. Πρέπει όμως να γίνει ένας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ διαχωρισμός στους πτυχιούχους τριτοβάθμιας (ΠΕ και ΤΕ) και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Στους κατόχους περαιτέρω εξειδίκευσης (μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο) σε θέματα management. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται τόσο οι πτυχιούχοι της εθνικής σχολής δημόσιας διοίκησης όσο και οι πτυχιούχοι μεταπτυχιακών τμημάτων αναγνωρισμένων ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης του εσωτερικού και εξωτερικού με εξειδίκευση στην επιστήμη του management. Για παράδειγμα οι κάτοχοι τίτλων MBA (Master of Business Administration) που αντιπροσωπεύουν κορυφαίες σπουδές στη διοικητική επιστήμη επιβάλλεται να αξιοποιηθούν. Σήμερα στο ελληνικό δημόσιο παρουσιάζεται το εξής τραγελαφικό φαινόμενο. Λόγω της εσκεμμένης εύνοιας της ως σήμερα νομοθεσίας προς τους ΔΕ υπαλλήλους (γεγονός που ευνόησε τη γραφειοκρατία), παρατηρούμε αυτοί να προΐστανται υπαλλήλων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που είναι πολλές φορές κάτοχοι όχι μόνο προπτυχιακών αλλά και μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων. Αυτή η αντίφαση μπορεί να φανεί ξεκάθαρα στο ακόλουθο παράδειγμα: αν οποιοσδήποτε από εμάς ήταν αρχιστράτηγος υπεύθυνος μιας στρατιάς σε έναν πόλεμο, θα αναβάθμιζε ποτέ σε συνταγματάρχη έναν καλό πολεμιστή που ξέρει να χειρίζεται όπλα και να εκτελεί πιστά εντολές; Ο καλός πολεμιστής πρέπει να παρασημοφορείται δηλ να αναγνωρίζεται και να επιβραβεύεται. Δεν πρέπει όμως να του ανατίθεται η διεύθυνση μονάδων, ταγμάτων, στρατού, δηλ. η διαχείριση πόρων (ανθρώπων και εξοπλισμού). Διότι πολύ απλά του λείπει το γνωστικό επίπεδο για να διοικήσει με το σωστό τρόπο τους πόρους που διαθέτει ώστε να κερδίσει τον πόλεμο. Και αυτό δεν αποκτάται μόνον με την εμπειρία. Όμως ούτε μπορείς να πάρεις έναν υπολοχαγό και να τον κάμεις συνταγματάρχη, γιατί ο συνταγματάρχης έχει αυξημένες ευθύνες που η επιτυχής διεκπεραίωσή τους είναι και θέμα εμπειρίας. Η προώθηση ατόμων χαμηλών προσόντων σε θέσεις ευθύνης λειτουργούν ως αντικίνητρα για την αποδοτικότητα των ικανών και χρήσιμων για την οργανωτική μονάδα υπαλλήλων. Αποτελούν με λίγα λόγια το κακό παράδειγμα. Οι ικανότητες ενός υπαλλήλου αποκτούνται από τον συγκερασμό τριών προϋποθέσεων: 1. Γνωστικό επίπεδο: επιστημονική κατάρτιση 2. Εμπειρικό επίπεδο: πρακτική εφαρμογή του γνωστικού επιστημονικού ως άνω πεδίου 3. Προσωπικές ικανότητες και δεξιότητες: χαρακτηριστικά προσωπικότητας απαραίτητα για την εκτέλεση συγκεκριμένης εργασίας