Πρώην Υπουργείο Διοικητικής Ανασυγκρότησης

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Teo' | 14 Μαΐου 2014, 14:33

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δεν έχω διαβάσει όλο το κείμενο του άρθρου. Διαβάζω τα σχόλια. Και βλέπω ότι ο καθένας γράφει ότι συμφέρει στον ίδιο. Όποιος σπούδασε γράφει ότι πρέπει να μετρούν τα τυπικά προσόντα περισσότερο και καθόλου η συνέντευξη. Μα, θα έπαιρνε κάποιον στην δική του επιχείρησή, και μάλιστα ως προϊστάμενο λογιστηρίου, αποθήκης ή πωλήσεων, χωρίς να τον δει? Όσοι υποστηρίζουν κάτι τέτοιο φανερώνουν γιατί δεν πρέπει να κρίνονται οι θέσεις ευθύνης μόνο είτε κυρίως από τα τυπικά προσόντα. Διότι είναι άνθρωποι με στενούς ορίζοντες. Καλοί για έρευνα στα Πανεπιστμιακά ιδρύματα και τα Ερευνητικά Ινστιτούτα ίσως, όχι όμως για να αξιολογήσουν καταστάσεις, να κρίνουν ανθρώπους και πράγματα, να πάρουν αποφάσεις, να χαράξουν πορεία, να ελιχθούν, να εμπνεύσουν. Για να μην συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι πολλοί δημόσιοι υπάλληλοι έχουν πάρει τους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς τους τίτλους, μελετώντας εν ώρα εργασίας και υπό την ανέχεια των προϊσταμένων τους, τους οποίους επιζητούν τώρα να υποσκελίσουν, αλλά και εις βάρος των συναδέλφων τους, οι οποίοι «βγάζανε» και την δική τους δουλειά, και τους οποίους επίσης θεωρούν «κατώτερους» πια, διότι δεν έχουν πλέον τα ίδια τυπικά προσόντα. Από την άλλη, όποιος έχει χρόνια και εμπειρία γράφει ότι δεν πρέπει να λαμβάνονται υπόψη τα τυπικά προσόντα. Μα, βλέπουμε προϊσταμένους και διευθυντές, οι οποίοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν την λειτουργία του διαδικτύου και άλλους που δεν γνωρίζουν να μιλούν ή να καταλαβαίνουν, τουλάχιστον, μία ξένη γλώσσα. Μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να εκπροσωπήσουν μία Υπηρεσία και να κινηθούν αποτελεσματικά και ανταγωνιστικά στον σύγχρονο, «παγκοσμιοποιημένο» κόσμο μας? Χρειάζονται, όμως, τόσα πολλά εφόδια για να «κάνεις» την δουλειά σου σωστά? Ένας προϊστάμενος λογιστηρίου με πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και 10 χρόνια εμπειρία στο αντικείμενο είναι χειρότερος από έναν συνάδελφο με δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό, όμως 2 μόνο χρόνια προϋπηρεσίας? Σίγουρα όχι, αν η δουλειά, για την οποία προορίζεται είναι μόνο η λειτουργία του λογιστηρίου. Σίγουρα ναι, αν το Ελληνικό Δημόσιο χρειάζεται την εφαρμογή σχετικής ερευνητικής προσπάθειας για την αλλαγή του φορολογικού συστήματος στο Ελληνικό Κράτος. Εσείς κρίνετε. Τέλος, υπάρχει και η χρόνια επιδίωξη των αποφοίτων ΤΕΙ να εξισωθούν επαγγελματικά και εργασιακά με τους απόφοιτους ΑΕΙ, όσον αφορά τον Δημόσιο Τομέα. Διότι, δεν μπορείς να πας σε έναν επιχειρηματία στον ιδιωτικό τομέα και να του πεις «Γιατί ζητάτε πτυχιούχο ΑΕΙ? Δεν είναι δίκαιο!». Θα σου απαντήσει «Εσύ γιατί δεν είσαι πτυχιούχος ΑΕΙ?» και εκεί θα τελειώσει η κουβέντα. Ενώ στο Δημόσιο συνεχίζεται, διότι υπάρχουν οι συντεχνίες, τα διαπλεκόμενα και, φυσικά, οι ψήφοι. Για όποιον δεν θέλει ή δεν μπορεί να κατανοήσει την διαφορά, συνολικά και όχι κατά περίπτωση, μεταξύ σπουδών σε ΤΕΙ και σπουδών σε ΑΕΙ, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να γίνουν. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Κανείς από ότι βλέπω δεν έχει αναρωτηθεί για ποιόν λόγο απαιτούνται οι εξετάσεις. Μάλιστα κάποιος ανέφερε “...μερικές ερωτήσεις διαδικασιών στο δημόσιο, ώστε να φαίνεται ότι γνωρίζει ο υποψήφιος τις βασικές διαδικασίες του δημοσίου (πχ σχετικά με χρηματοδοτήσεις έργων, ΕΣΠΑ, διαγωνισμοί δημοσίου κτλ..”. Και ερωτώ, αν είχατε μία δική σας επιχείρηση και θέλατε να προσλάβετε έναν εργαζόμενο ως προϊστάμενο παραγωγής, λογιστηρίου, μηχανογράφησης, ή αποθηκών, θα τον βάζατε να γράψει τεστ? Και πάνω σε ποια ύλη? Με ή χωρίς “ανοιχτά βιβλία”? Επιδιώκετε να διαπιστώσετε το καλό μνημονικό ενός προϊσταμένου ή την ικανότητά του να κρίνει και να πάρει ευθύνες και αποφάσεις? Πόσο χρόνο χρειάζεται ένας μέσος άνθρωπος με βασικές γνώσεις υπολογιστή για να εντοπίσει έναν νόμο είτε μία εγκύκλιο στο Google και να διαβάσει το άρθρο που χρειάζεται, ώστε να κάνει την δουλειά του? Οι εξετάσεις και οι συγκρίσεις πτυχίων τείνουν να καταργηθούν πλέον. Όποιος είναι ικανός μπορεί να αποκτήσει 1-2 πτυχία. Και, αν είναι νέος, μπορεί να απομνημονεύσει και 100 σελίδες ύλη για να γράψει καλά στις εξετάσεις. Εκτός, αν οι εξετάσεις αφορούν cases και ζητηθεί να περιγράψεις το πως θα διαχειριστείς το συγκεκριμένο πρόβλημα κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Αλλά και αυτό είναι περιττό, αν κληθείς να το κάνεις μπροστά σε κάποιον γνώστη σε μία συνέντευξη. Η δική μου, λοιπόν γνώμη είναι ότι: 1. ΣΙΓΟΥΡΑ θα πρέπει να υπάρχει η συνέντευξη. 2. Θα πρέπει να μετρούν τα ΒΑΣΙΚΑ τυπικά προσόντα, δηλαδή σχετικό με το αντικείμενο πτυχίο και σχετικό μεταπτυχιακό είτε ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΕ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ (κανείς από τους σχολιάζοντες δεν αναφέρεται σε σπουδές πάνω σε βασικές είτε μεταπτυχιακές σπουδές σε management και μου κάνει εντύπωση - μάλλον κανείς δεν έχει τέτοια πτυχία είτε αυτοί που τα έχουν δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι). Τί ποιο σχετικό με την διοίκηση από τις σπουδές σε διοίκηση επιχειρήσεων? 3. Ναι στις εξετάσεις. Όχι όμως γνώσεων, αλλά ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ στο αντικείμενο και ΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. 4. Ναι σε προηγούμενη, αποδεδειγμένα ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ, εμπειρία σε θέση ευθύνης. Έναν τέτοιο υπάλληλο θα τον ήθελα προϊστάμενο στην δική μου επιχείρηση. Τώρα, βρείτε τρόπο ώστε αυτά να είναι αξιοκρατικά και αδιάβλητα. Και ας μην προτείνει ο καθένας ότι του συμφέρει. Είναι μικροπρεπές και δεν προάγει το νόημα της διαβούλευσης. Το Δημόσιο δεν έχει ανάγκη από τέτοιους εργαζόμενους και πολύ περισσότερο προϊστάμενους. Ευχαριστώ