• Σχόλιο του χρήστη 'thanassis' | 23 Ιουλίου 2012, 09:43

    Πολίτες που διαθέτουν εξουσία, ειδικά στη δημόσια διοίκηση, μπορεί να τη χρησιμοποιήσουν ανεύθυνα, ασκώντας πίεση για οφέλη και τίτλους που η κοινωνία δεν έχει τη δυνατότητα να τους προσφέρει και ειδικότερα όταν κοινώς λέγοντας δεν βγάζουν τα λεφτά τους. Η έμφαση στη συμμετοχή δεν εξηγεί ακόμα πως μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι οι πολίτες θα συμμετέχουν υπεύθυνα - με δημόσιο πνεύμα μάλλον, παρά με εγωιστικό ή προκατειλημμένο τρόπο. Δυστυχώς, αυτή η πίστη στην εκπαιδευτική λειτουργία της συμμετοχής φαίνεται υπερβολικά αισιόδοξη. Αυτό είναι κάτι γνωστό για τη δημοκρατική θεωρία, δηλαδή ότι η πολιτική συμμετοχή ‘’ διευρύνει το νου των ανθρώπων, τους εξοικειώνει με συμφέροντα που βρίσκονται πέρα από την αμεσότητα των προσωπικών περιστάσεων και του περιβάλλοντός τους, και τους ενθαρρύνει να αποδέχονται ότι είναι προσήκον να εφιστούν την προσοχή τους κυρίως στις δημόσιες μέριμνες ‘’ Εάν στην κοινωνία μας και ειδικά στο χώρο της δημόσιας διοίκησης υπάρχουν σοβαρές αδικίες, οι οποίες μπορούν να επανορθωθούν με πολιτική δράση, τότε οι πολίτες πρέπει να αναγνωρίσουν την υποχρέωση να διαμαρτυρηθούν κατά αυτών των αδικιών. Ή αν οι πολιτικοί θεσμοί μας δεν λειτουργούν πλέον, ίσως εξαιτίας της υπερβολικής απάθειας ή της κατάχρησης εξουσίας, τότε οι πολίτες ( όχι οι συνδικαλιστές ) έχουν υποχρέωση να προστατεύουν τους θεσμούς από ό,τι τους υπονομεύει. Καθένας πρέπει να κάνει αυτό που ακριβοδίκαια του αναλογεί για τη δημιουργία και την υποστήριξη δίκαιων θεσμών. Η κοσμιότητα αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τα μη οικεία πρόσωπα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή. Για να κατανοήσουμε την κοσμιότητα, είναι χρήσιμο να τη συγκρίνουμε με τη συναφή απαίτηση να μην προβαίνουμε σε μεροληπτικές διακρίσεις.