• Σχόλιο του χρήστη 'Σωματειο "Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ"' | 29 Απριλίου 2010, 08:04

    Εγκαταλείφθηκε εντελώς αναίτια και χωρίς κανένα απολύτως σκεπτικό η προβλεπόμενη εκ του Νόμου 383/1976 Ιδιότυπη Μεταφορική Εταιρεία – Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (Ι.Μ.Ε.-Ε.Π.Ε.). Είναι βέβαιο ότι το πεπαλαιωμένο νομοθετικό πλαίσιο έχει καταστήσει τον συγκεκριμένο εταιρικό τύπο επιχειρησιακό «απολίθωμα» το οποίο δεν μπορεί πλέον να παρακολουθήσει τις σύγχρονες ανάγκες της αγοράς των χερσαίων οδικών εμπορευματικών μεταφορών. Εντούτοις δεν θα πρέπει να διαφύγει της προσοχής σας ότι: 1.- Από επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών (πρβλ. Πόρισμα Επιτροπής 2002) το 86% των εταιρειών που λειτουργούν σήμερα στις μεταφορές, έχουν την μορφή Ι.Μ.Ε. – Ε.Π.Ε. 2.- Ο συγκεκριμένος εταιρικός τύπος δημιουργήθηκε μόνο για τις οδικές εμπορευματικές μεταφορές και αφού ελήφθησαν υπόψιν οι ανάγκες και οι ιδιαιτερότητες του κλάδου των συγκεκριμένων μεταφορών. 3.- Δεν υπάρχει καμμία ουσιαστική νομική διαφορά μεταξύ της μισθωτικής Ε.Π.Ε. που προβλέπεται από το παρόν σχέδιο νόμου (παρ. 2β) και της Ι.Μ.Ε.- Ε.Π.Ε. (άρθρο 3 ν. 383/1976). Επεξηγηματικά αναφέρουμε ότι στην μίσθωση ενός Δ.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου ο ιδιοκτήτης του Δ.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου θα παραχωρεί την χρήση του οχήματος του στην Ε.Π.Ε. δια συμβάσεως μισθώσεως, ενώ στην ΙΜΕ-ΕΠΕ σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 3 παρ. 1 εδ αα΄ του ν. 383/1976 ο ιδιοκτήτης του Δ.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου παραχωρεί «την άσκησιν του δικαιώματος εκμεταλλεύσεως του, δι` ούτινος συμμετέχει, φορτηγού αυτοκινήτου, αδιαλείπτως καθ` άπασαν την διάρκειαν της εταιρικής σχέσεως, δυνάμενος να παρακρατή πάντα τα λοιπά επί τούτου δικαιώματα και ιδία την κυριότητα και νομήν» όπως αυτολεξεί αναφέρεται στο σχετικό εδάφιο του Νόμου 383/1976. 4.- Σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να στερηθούμε της δυνατότητας να επιλέξουμε μεταξύ όλων των υπαρχόντων κεφαλαιουχικών εταιρικών τύπων (Α.Ε. – Ε.Π.Ε. και Ι.Μ.Ε.-Ε.Π.Ε.) χωρίς αποκλεισμούς και σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να εξαναγκαστούμε να προχωρήσουμε σε διάλυση των επιχειρήσεων (ΙΜΕ-ΕΠΕ) που συντηρούμε με κόπους και θυσίες τόσα χρόνια, προκειμένου να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις. Όπως προαναφέραμε είναι αναγκαίο να προβλεφθεί στο σχέδιο νόμου και η σύσταση Ιδιότυπων Μεταφορικών Εταιρειών (ΙΜΕ-ΕΠΕ) οι οποίες θα δύνανται να διενεργούν εθνικές, διεθνείς, νομαρχιακές και ειδικές μεταφορές πετρελαιοειδών προϊόντων, παράλληλα δε θα πρέπει να θεσμοθετηθεί η δυνατότητα των ΙΜΕ-ΕΠΕ να προσφέρουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες με την εισαγωγή τους στον χώρο της αποθήκευσης, διανομής (Logistics), ομαδοποίησης φορτίων και συσκευασίας αυτών, την δημιουργία εμπορευματικών κέντρων, πρατηρίων καυσίμων για τον εφοδιασμό των οχημάτων της εταιρείας και λοιπές συναφείς υπηρεσίες. Επίσης η φορολόγηση του μεταφορέα θα πρέπει να ολοκληρώνεται εντός των κόλπων της εταιρείας καθώς ο μεταφορέας θα έχει παραδώσει καθ’ ολοκληρία την χρήση και εκμετάλ-λευση του Δ.Χ. φορτηγού αυτοκινήτου του στην εταιρεία. Το ανωτέρω προτεινόμενο εταιρικό καθεστώς είναι αποδεδειγμένα απείρως πιο ελκυστικό για τους μεταφορείς από το προτεινόμενο καθεστώς των μισθωτικών Α.Ε. και Ε.Π.Ε. που περιλαμβάνεται στο σχέδιο νόμου όπου παρουσιάζονται κάποια σημαντικά νομικά κενά και συγκεκριμένα: 1.- Η σύμβαση μίσθωσης κατά το Π.Δ. 91/88 έχει προκαθορισμένη μέγιστη χρονική διάρκεια (3 ετία). Η σύνδεση της τύχης μιας εταιρείας με μια σύμβαση μίσθωσης με εκ του νόμου ορισμένη διάρκεια ή με συμβάσεις ανάθεσης έργου, θεωρούμε ότι δεν προάγει βιώσιμα, ισχυρά και ανταγωνιστικά εταιρικά σχήματα αλλά προσωρινές, θνησιγενείς και ευκαιριακές ενώσεις. Ποια θα είναι η τύχη των μελών των υπό σύσταση εταιρειών μετά τις λήξεις των συμβάσεων μισθώσεως ή των συμβάσεων ανάθεσης έργου; 2.- Θα είναι δυνατή η σύσταση εταιρείας ανεξαρτήτως συνολικού μικτού βάρους των εισφερθέντων κατά κυριότητα ή μίσθωση αυτοκινήτων; Θα είναι δυνατή η σύσταση εταιρείας έστω και με ένα Δ.Χ. φορτηγό αυτοκίνητο; 3.- Προβλέπεται από την κείμενη νομοθεσία η μίσθωση οχήματος με οδηγό; Προβλέπεται η μίσθωση οδηγών ή μήπως είναι ορθότερος ο νομικός χαρακτηρισμός της συγκεκριμένης μίσθωσης ως σύμβαση έργου; 4.- Ποια θα είναι η φορολογική αντιμετώπιση των μισθώσεων και των συμβάσεων έργου ενόψει της συμμετοχής στις υπό σύσταση μισθωτικές ΕΠΕ και ΑΕ; Με την παρούσα και ισχύουσα φορολογική νομοθεσία είναι αδύνατη – ασύμφορη η σύναψη συμβάσεων μισθώσεως και συμβάσεων έργου για τους μεταφορείς. 5.- Μήπως όλοι αυτοί οι προβλεπόμενοι τύποι εταιρειών προάγουν την δημιουργία κεφαλαιουχικών εταιρειών από μεγαλοϊδιοκτήτες Δ.Χ. φορτηγών αυτοκινήτων, οι οποίοι είναι οι μοναδικοί που έχουν την δυνατότητα να συστήσουν κεφαλαιουχικές εταιρείες (ΑΕ και ΕΠΕ) και οι οποίοι στην συνέχεια θα μισθώσουν τα οχήματα των μεμονωμένων αυτοκινητιστών μετατρέποντας τους από ιδιοκτήτες σε οδηγούς – υπαλλήλους; 6.- Με την προβλεπόμενη δυνατότητα – αρμοδιότητα του Υπουργού Μεταφορών να καθορίσει τους όρους της μίσθωσης και τους όρους παροχής υπηρεσιών (παρ. 2β), για τις υπό σύσταση εταιρείες και με δεδομένη την απουσία του εταιρικού τύπου της ΙΜΕ-ΕΠΕ, εγκαταλείπεται η τύχη των μεμονωμένων αυτοκινητιστών στις «διαθέσεις» του εκάστοτε Υπουργού Μετα-φορών. Η δυνατότητα μεταβίβασης των μετοχών των νέων εταιρειών που προβλέπεται στην παράγραφο 3 του άρθρου 2 ουσιαστικά καθιστά ανενεργή την παράγραφο 4 του άρθρου 4 του σχεδίου νόμου. Μπορεί να απαγορεύεται η μεταβίβαση των εκδοθησομένων αδειών κυκλοφορίας εντός της πενταετίας από την έκδοση τους αλλά αφ’ ής στιγμής επιτρέπεται η μεταβίβαση των ονομαστικών μετοχών ελεύθερα και χωρίς χρονικούς περιορισμούς, αντί μεταβιβάσεως αδειών οι νέοι ιδιοκτήτες θα μεταβιβάζουν μετοχές ή εταιρικά μερίδια. Η δυνατότητα ένταξης των μεταφορικών ΑΕ και ΕΠΕ στον ανα-πτυξιακό νόμο υφίσταται και υπό το υφιστάμενο νομοθετικό καθεστώς, συνεπώς με την παράγραφο 6 του άρθρου 3 το παρόν σχέδιο νόμου «κομίζει γλαύκας εις Αθήνας».