Αρχική Μεταρρύθμιση Συστήματος Ανάθεσης Δημοσίων ΣυμβάσεωνΆρθρο 6Σχόλιο του χρήστη Νίκος Θ. Ποριώτης | 17 Φεβρουαρίου 2011, 11:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Θ. Ποριώτης' | 17 Φεβρουαρίου 2011, 11:00

    Σχετικώς με την παράγραφο 4 του άρθρου 6, στην οποία προβλέπεται η κατάργηση των Τεχνικών Προσφορών και η επιλογή των αναδόχων μόνο με βάση την οικονομική προσφορά, με εξαίρεση τις πολύ μεγάλες μελέτες, προϋπολογισμού άνω των 300.000 €, και τις πιό σύνθετες, με απαίτηση 3 και άνω κατηγοριών μελετητικών πτυχίων για την εκπόνησή τους, θα ήθελα να παρατηρήσω τα ακόλουθα: Η λογική της οικονομικής προσφοράς, εφόσον εφαρμοσθεί σε όλες τις κατηγορίες μελετών μέχρι 300.000 €, είναι βέβαιο ότι, σε πολλές περιπτώσεις, θα δημιουργήσει σοβαρές παρενέργειες στον εθνικό και τοπικό σχεδιασμό του δομημένου περιβάλλοντος. Τούτο έχει ως βασικό αίτιο το γεγονός οτι το κόστος των μελετών είναι πολύ μικρό, ως ποσοστό στο συνολικό κόστος ενός έργου, καθιστώντας ιδιαίτερα συμφέρουσα για κάποιους, με ειδικά κατά περίπτωση συμφέροντα, την επιδίωξη συνδιαλλαγής με μελετητές, καλύπτοντας ένα ποσοστό του κόστους της μελέτης ώστε ο μελετητής του ενδιαφερομένου να δώσει πολύ υψηλή έκπτωση και να πάρει την μελέτη, με σκοπό να την υλοποιήσει σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Πιό συγκεκριμένα, τέτοιου είδους ανεπιθύμητες κινήσεις μπορούν να γίνουν, τουλάχιστον, σε μελέτες των ακόλουθων κατηγοριών: • Πολεοδομικές και ρυθμιστικές, όπου οι νέες εντάξεις σε σχέδια πόλεων αποφέρουν μεγάλα οφέλη στους ιδιοκτήτες γης, κάποιοι από τους οποίους έχουν ήδη κάνει «διερευνητικές συζητήσεις» με γραφεία πολεοδομικών μελετών για «στρατηγικές συμμαχίες». • Συγκοινωνιακές, όπου ο κυκλοφοριακός και ο συγκοινωνιακός σχεδιασμός επηρεάζει την ποιότητα ζωής των κατοίκων και, επαγωγικά, την αξία γης των περιοχών που μελετώνται. • Οδοποιίας, όπου η επιλεγόμενη λύση επηρεάζει την τεχνική μορφή των έργων και οι εργολήπτες έχουν κάθε συμφέρον να ωθήσουν προς την επιθυμητή για την δική τους οργάνωση και εξοπλισμό λύση, «καλύπτοντας» προς τους μελετητές την διαφορά κόστους που θα δώσει μία μεγαλύτερη έκπτωση για να αναληφθεί από αυτούς η μελέτη. • Αρχιτεκτονικές, στις οποίες η μεγάλη ποικιλία πιθανών λύσεων καθιστά αναγκαία την τεχνική αξιολόγηση της πρότασης για την επιλογή της βέλτιστης. • Οικονομοτεχνικές, όπου οι επιλεγόμενες κατευθύνσεις μπορούν να επηρεάσουν τα συμφέροντα πολλών, οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να «καλύψουν» προς τους μελετητές την διαφορά κόστους που θα δώσει μία μεγαλύτερη έκπτωση για να αναληφθεί από αυτούς η μελέτη. • Στατικές, όπου, όπως και στην οδοποιία η επιλεγόμενη λύση επηρεάζει την τεχνική μορφή των έργων και οι εργολήπτες έχουν κάθε συμφέρον να ωθήσουν προς την επιθυμητή για την δική τους οργάνωση και εξοπλισμό λύση. Να σημειωθεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελετών αυτών εκπονούνται από ένα μόνο πτυχίο και έχουν προϋπολογισμούς πολύ κάτω από τις 300.000 €, με τις περισσότερες από αυτές να κινούνται συνήθως μεταξύ 60.000 και 200.000 €. Εν τέλει, οι μόνες μελέτες στις οποίες μπορεί και πρέπει να εφαρμοσθεί, χωρίς παρενέργειες, η εν λόγω ρύθμιση είναι οι απλές υποστηρικτικές μελέτες (π.χ. τοπογραφικές αποτυπώσεις, μικρά δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, γεωλογικές μελέτες, κλπ.) και με προϋπολογισμούς μέχρι 30.000 – 50.000 €, οπότε η επιλογή με μόνον την οικονομική προσφορά, χωρίς να υπάρξουν παρενέργειες, θα πρέπει να περιορισθεί σε αυτές και μόνο ενώ στις υπόλοιπες θα πρέπει να ακολουθείται η λογική της αξιολόγησης με βάση τόσο την Τεχνική όσο και την Οικονομική Προσφορά και, αναλόγως της μορφής της μελέτης, να δικαιούται ο Εργοδότης να ορίζει και μέγιστο ποσοστό έκπτωσης, κάτω από το οποίο κρίνει οτι δεν διασφαλίζεται το επιθυμητό επίπεδο ποιότητας της μελέτης.