Αρχική Μεταρρύθμιση Συστήματος Ανάθεσης Δημοσίων ΣυμβάσεωνΆρθρο 6Σχόλιο του χρήστη ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ | 18 Φεβρουαρίου 2011, 10:32
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΕΛΙΟΣ' | 18 Φεβρουαρίου 2011, 10:32

    Σήμερα, στους διαγωνισμούς ανάθεσης των μελετών, τα περισσότερα προβλήματα σχετίζονται με τις γραφειοκρατικές διαδικασίες και τις μεγάλες καθυστερήσεις στη λειτουργία των επιτροπών. Τα κριτήρια ανάθεσης χαρακτηρίζονται από έλλειμμα αντικειμενικότητας και οι συνεδριάσεις των επιτροπών για την ανάθεση αντί να διαρκούν δύο ή τρεις εβδομάδες, απαιτούν χρονικά διαστήματα εξαμήνων και πολλές φορές ετών. Ως αποτέλεσμα έχουμε την επικέντρωση της προσπάθειας στις διαδικασίες ανάθεσης και όχι στην παραγωγή του έργου. Οι διαγωνισμοί των μικρότερων τάξεων πτυχίων θα μπορούσε να είναι περισσότερο αποδοτικοί με την υιοθέτηση της άποψης να διενεργούνται σε μικρότερες γεωγραφικές ενότητες. Για παράδειγμα, θα μπορούσε οι διαγωνισμοί των μελετών για τις Α & Β Τάξεις πτυχίων να αφορούν μόνο το δυναμικό που εργάζεται στα διοικητικά όρια των Περιφερειών. Με αυτό τον τρόπο, απλοποιούνται οι διαδικασίες και επίσης δίνεται η δυαντότητα στην Πολιτεία να εισάγει ρυθμίσεις που κινούνται στην κατεύθυνση της βέλτιστης αξιοποίησης του παραγωγικού δυναμικού μας. Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες σε ότι αφορά τους διαγωνισμούς πρέπει να ελαφρυνθούν δραστικά. Παράλληλα, τα κριτήρια ανάθεσης είναι μεγάλη ανάγκη να γίνουν περισσότερο δίκαια. Αντικειμενικά κριτήρια βέβαια, ποτέ δεν έχουμε όταν παρά τις πολλές και επώδυνες αρνητικές εμπειρίες, από το Νόμο προβλέπεται να βαθμολογούνται: "Τεχνικές Εκθέσεις για την κατανόηση του αντικειμένου", "ο βαθμός επάρκειας των (προτεινόμενων) διαδικασιών για την παραγωγή της μελέτης", "η σαφήνεια στον καθορισμό των καθηκόντων της ομάδας" και "ο βαθμός συνοχής της προτεινόμενης ομάδας μελέτης" .... Η κατάσταση, που μπορεί να διαμορφώνεται με αυτές τις "ατελέσφορες" απόψεις, πληρώθηκε και πληρώνεται από όλους(μελετητές και φορείς ανάθεσης) πολύ ακριβά. Η θέσπιση κριτηρίων ανάθεσης, τα οποία δεν θα επιτρέπουν τις υποκειμενικές κρίσεις των επιτροπων και θα μας οδηγήσουν σε διακαιότερες και περισσότερο αποτελεσματικές διαδικασίες, είναι πλέον αδήριτη απαίτηση. Σε ότι αφορά τη συγκεκριμένη ανάγκη, το κριτήριο που κατά τη γνώμη μου πρέπει να προκριθεί (για όλες τις μελέτες και ανεξαρτήτως ύψους προεκτιμώμενης αμοιβής) είναι η πλέον συμφέρουσα οικονομική προσφορά, που θα προκύπτει από τη χαμηλότερη οικονομική προσφορά και την πλήρη αιτιολόγησή της ως προς: α) τις ανειλημμένες και ανεκτέλεστες υποχρεώσεις των υποψηφίων αναδόχων, οι οποίες ας σημειωθεί δεν είναι δυνατό να υπερβαίνουν ανεξέλεγκτα τα ανώτατα οικονομικά όρια που από τις τάξεις των πτυχίων ορίζονται (π.χ. οι ανειλημμένες υποχρεώσεις δε θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερες των διπλάσιων ανώτατων οικονομικών ορίων) και β) την τεκμηρίωση των δυνατοτήτων του Αναδόχου, για τη διασφάλιση όλων των ικανών και αναγκαίων προϋποθέσεων απρόσκοπτης εκπόνησης του αντικειμένου, σύμφωνα με όσα από τους κανονισμούς ή τις ισχύουσες προδιαγραφές επιτάσσονται. Ειδικότερα πρέπει να αναφερθεί ότι προέχει η αξιολόγηση της δυνατότητας διάθεσης της απαραίτητης υλικοτεχνικής υποδομής και του στελεχιακού δυναμικού των υποψηφίων Αναδόχων (με πραγματικά στοιχεία και χωρίς ασάφειες ή προοπτικές πριμοδοτήσεων από φερόμενους συνεργάτες κ.λπ.), σε σχέση με τις απαιτήσεις του διαγωνισμού αλλά και σε ότι συνδυασμένα μπορεί να αναδεικνύεται από τις ανεκτέλεστες υποχρεώσεις τους.