• Σχόλιο του χρήστη 'ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΗΡΑΣ (ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ 8&21)' | 19 Φεβρουαρίου 2011, 23:39

    Ως μελετητής της κατηγορίας 21 όπως υφίσταται σήμερα θα ήθελα να σημειώσω ότι ο διαχωρισμός της σε μελέτες και έρευνες είναι μάλλον άστοχος. Η γεωτεχνική έρευνα είναι π.χ. μία γεώτρηση κατά την οποία λαμβάνεται το εδαφικό υλικό ώστε στη συνέχεια να ληφθούν δείγματα και να ακολουθήσει η εργαστηριακή ανάλυση με τη διεξαγωγή κατάλληλων δοκιμών. Παράλληλα όμως γίνονται και επιτόπου δοκιμές κατά την έρευνα οι οποίες προσφέρουν συμπληρωματικά πολύ χρήσιμα στοιχεία. Όμως τόσο οι δοκιμές στο πεδίο (π.χ. κατα την εκτέλεση μιας γεώτρησης) όσο και στο εργαστήριο καθορίζονται από τη φύση του έργου που θα κατασκευαστεί και είναι προϊόν την πρώτης προσέγγισης της μελέτης. Μάλιστα αρκετές φορές λόγο της ιδιαίτερης φύσης του εδάφους μπορεί να απαιτηθεί να τροποποιηθεί ο τρόπος εκτέλεσης της έρευνας (μαζί με τις επι τόπου δοκιμές) ή ακόμα και το πρόγραμμα εργαστηριακών δοκιμών που θα ακολουθήσουν γεγονός που θα επηρεάσει στη συνέχεια την μελέτη και πιθανόν να αλλάξει τον αρχικό της στόχο. Παράλληλα, είναι πολύ σημαντικό για τον μελετητή αυτής της φύσης των έργων (των γεωτεχνικών) να βρίσκεται επι τόπου στο πεδίο όπου πρόκειται να κατασκευαστεί το τεχνικό έργο για το οποίο θα εκπονήσει τη μελέτη καθώς του δίνει επιπλέον πληροφορίες για την περιοχή όπως για παράδειγμα με την καταγραφή παρακείμενων παρόμοιων με το υπό μελέτη έργο ή ιδιαιτερότητες της περιοχής σε μακροκλίμακα που δεν είναι δυνατό να αποτυπωθούν με τις δειγματοληπτικές έρευνες. Τελικά η φύση των δύο νέων κατηγοριών (25-Γεωτεχνικές μελέτες και 26 Γεωτεχνικές έρευνες) είναι αλληλένδετες και εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό η μία από την άλλη και κατά τη γνώμη μου η σωστή τους αντιμετώπιση δεν μπορεί να είναι διακριτή αλλά ενιαία. Η μέχρι σήμερα αντιμετώπιση του συγκεκριμένου αντικειμένου (η υπάρχουσα ενιαία κατηγορία 21) δίνει τη δυνατότητα άμεσης και ολοκληρωμένης αντιμετώπισης της γεωτεχνικής μελέτης. Η διακριτή αντιμετώπιση (οι δύο νέες κατηγορίες 25 και 26) θα πρέπει τουλάχιστον να εξασφαλίζει την άμεση συνεργασία των δύο ξεχωριστών εμπλεκομένων μερών σε όλα τα στάδια εκπόνησης του τελικού προϊόντος. Δηλαδή θα πρέπει ο υπεύθυνος της γεωτεχνικής έρευνας εξαρχής να εμπλέκεται στο σχεδιασμό της αρχικής μελέτης και ο υπεύθυνος της γεωτεχνικής μελέτης να εμπλέκεται στο στάδιο της εκτέλεσης των γεωτεχνικών ερευνών. Αυτό κατά τη γνώμη μου θα αυξήσει το κόστος καθώς είναι λογικό η αμοιβή του κάθε αντικειμένου να μην προκύψει απλά από το διαχωρισμό (το μοίρασμα της αρχικής αμοιβής) του φυσικού αντικειμένου αλλά να απαιτείται επιπρόσθετη αποζημείωση στο κάθε τμήμα καθώς το ένα αντικείμενο θα εμπλέκεται συνεχώς με το άλλο. Τέλος, έχω την απορία σχετικά με το πως θα διαχωριστεί ακριβώς το αρχικό αντικείμενο. Διότι ενώ είναι εύκολο να χαρακτηρίσουμε ως έρευνα μία εργασία στο πεδίο (π.χ. μία γεώτρηση, ένα σκάμμα, μία επί τόπου δοκιμή κλπ) υπάρχουν και οι δοκιμές οι οποίες γίνονται εργαστηριακά. Οπότε στις γεωτεχνικές έρευνες θα περιλαμβάνονται και οι δοκιμές στο εργαστήριο ή αυτές δεδομένου ότι καθορίζονται στον αριθμό, στο είδος και τη φύση τους αποκλειστικά από το στόχο της μελέτης θα αποτελούν κομμάτι της γεωτεχνικής μελέτης? Και γιατί τελικά να διαχωρίζονται από τις επι τόπου δοκιμές οι οποίες επηρεάζονται και καθορίζονται εν πολλοίς από τους ίδιους παράγοντες με τις εργαστηριακές δοκιμές? Ίσως θα μπορούσε να εισαχθεί η έννοια της προκαταρκτικής γεωτεχνικής μελέτης όπου θα καθορίζονται κάποια από τα παραπάνω ζητήματα χωρίς όμως να μπορούν να αντιμετωπιστούν τα επιμέρους ιδιαίτερα θέματα που προκύπτουν λόγο της ιδιαιτερότητας του εδάφους κατά τη διάρκεια εκτέλεσης των ερευνών, όμως και πάλι αυξάνεται το κοστολόγιο του τελικού προϊόντος (μελέτης και έρευνας) μέσω της εισαγωγής της αμοιβής της προκαταρκτικής μελέτης. Ακομα και αν η προκαταρκτική μελέτη είχε την έννοια ότι πρόκειται για μια δυναμική μελέτη-ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνεται η συνεχής παρακολούθηση και συντονισμός όλων των θεμάτων που προκύπτουν από τις πολλές αβεβαιότητες που περικλύει η φύση αυτού του αντικειμένου θα κατέληγε στην αύξηση του κόστους αφού εκεί όπου με το σημερινό πλαίσιο απαιτείται μία μονάδα για να εκτελέστεί ένα συγκεκριμένο έργο με το καινούργιο πλαίσιο θα απαιτούνται τρεις. Δηλαδή, συμπερασματικά θεωρώ ότι η φύση των γεωτεχνικών εργασιών αποτελεί ένα ενιαίο αντικείμενο που ο επιμερισμός του μπορεί να γίνει μόνο με τη δημιουργία επιπλέον μηχανισμών που θα διασφαλίζουν την ενιαία του αντιμετώπιση, γεγονός αντιφατικό. Εάν τελικά ο στόχος είναι πραγματικά να αυξήσουμε το αντικείμενο απασχόλησης και τις θέσεις εργασίας επιμερίζοντάς το, τότε είναι μεν θεμιτό αλλά τελικά μη ορθολογικό καθώς θα οδηγεί σε σπατάλη και τελικά στην κατανάλωση των διαθέσιμων πόρων σε μικρότερο αριθμό εργασιών άρα τελικά και στη μείωση των θέσεων εργασίας. Εκτός και αν δεδομένης την οικονομικής συγκυρίας μπορεί να συμβεί ο παραπάνω επιμερισμός του αντικειμένου με τις πρόσθετες προβλέψεις που ανέπτυξα παραπάνω, χωρίς καμία πρόσθετη επιβάρυνση (καμία αύξηση των αμοιβών) οπότε αυτό αποτελεί εκβιαστικό δίλλημα και είναι παντελώς άδικο και θα έχει σίγουρα επιπτώσεις στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών από τους μελετητες. Όπως φυσικά την ίδια πτώση στην ποιότητα του τελικού προϊόντος θα επιφέρει και ο απλός διαχωρισμός του ενιαίου αντικειμένου χωρίς κανένα πρόσθετο μέτρο. Ως μελετητής της κατηγορίας 8 (στατικές μελέτες σήμερα)θεωρώ ότι είναι πολύ λογικός ο διαχωρισμός του αντικειμένου στα κτιριακά έργα και τεχνικά εργα (8 και 9 αντίστοιχα) καθώς όντως πρόκειται για δύο διακριτά αντικείμενα όπου το καθένα από αυτά απαιτεί γνώσεις και εμπειρία που μπορούν να αναπτυχθούν από τους μελετητές στα πλαίσια της εξειδίκευσης και χωρίς να σημαίνει κατα ανάγκη ότι το υψηλό επίπεδο γνώσης στο ένα αντικείμενο διασφαλίζει την επάρκεια στο άλλο. Με εκτίμηση Χήρας Σ. Σταύρος