• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΛΕΠΗΣ ΜΙΧΑΗΛ' | 1 Μαρτίου 2011, 14:40

    Εφ'όσον νομοθετούμε ακούγοντας μόνο την νοσούσα Δημόσια Διοίκηση, που είναι ο μεγάλος ασθενής, τι άλλο να περιμένουμε εκτός από την προσαρμογή του όλου συστήματος στην Αναπηρία του ασθενούς. Το νομοσχέδιο λοιπόν αντί να φροντίσει ώστε οι Υπηρεσίες του Δημοσίου να μην είναι υπερήμερες στις υποχρεώσεις τους (π.χ. με απλούστευση διαδικασιών, περιορισμό εγκρίσεων και υπογραφών, ηλεκτρονική διαχείρηση κ.λ.π.) επιβάλοντας και κυρώσεις ακόμη στους ανήμπορους ή αδιάφορους υπαλλήλους, τους δίνει άφεση αμαρτιών και επιβαρύνει τον ανάδοχο, λέγοντας - το πρωτάκουστο - πώς αν η Υπηρεσία δεν απαντήσει ή δεν κάνει τις οφειλόμενες ενέργειες ή δεν εγκρίνει κάτι(όπως εδώ, παρ.5 άρθρου 57, τον υποβληθέντα Α.Π.Ε.) και παρέλθει άπρακτη η τρίμηνος προθεσμία, τεκμαίρεται η απόρριψή του. Ποιός άρρωστος λοιπόν θα ασχοληθεί με το να απαντήσει ή να εγκρίνει οτιδήποτε; Στην κερκίδα η μπάλα .... Έτσι θα ακολουθείται από τον ανάδοχο η διαδικασία των ενδίκων μέσων (για τεκμερόμενη απόρριψη) προσθέτοντας κόστος... αλλά όμως και αντικείμενο δουλειάς στις Υπηρεσίες ώστε να "βολευτούν" και άλλοι ασθενείς. Εύγε!