• Σχόλιο του χρήστη 'Dimitris Micharikopoulos' | 30 Οκτωβρίου 2016, 12:06

    Αναφορικά με την παράγραφο 7 του άρθρου 4 θα πρέπει να θεσπιστεί υποχρεωτικά (με τη διατύπωση που υπάρχει τώρα στο κείενο του νομοσχεδίου φαίνεται να είναι προαιρετική) η σύνδεση των δημόσια προσβάσιμων σημείων επαναφόρτισης Η/Ο με ευφυή συστήματα μέτρησης, καθώς σήμερα κάτι τέτοιο είναι απολύτως εφικτό από τεχνολογική άποψη και οικονομικά είναι απολύτως εύλογο, καθώς δεν προσθέτει σημαντικό κόστος στον εξοπλισμό επαναφόρτισης (έως 10% max.). Εάν τα δημόσια σημεία πρόσβασης δεν είναι συνδεδεμένα με συστήματα μέτρησης, τότε θα είναι αδύνατη η παρακολούθηση της κατανάλωσης ενέργειας όχι μόνο από τους διαχειριστές των σημείων και τους παρόχους υπηρεσιών επαναφόρτισης, αλλά κυρίως από το διαχειριστή του δικτύου (ΔΕΔΔΗΕ), που θα πρέπε να διασφαλίζει την επάρκεια και την ευστάθεα του δικτύου διανομής με βάση και τις προβλέψεις για ζήτηση ενέργειας και από τους χρήστες Η/Ο. Επίσης, εάν δεν προβλεφθεί ως υποχρεωτική η σύνδεση των δημόσια προσβάσιμων σημείων με ευφυή συστήματα μέτρησης, θα είναι αδύνατη η παροχή υπηρεσιών σε χρήστες ηλεκτρικών οχημάτων που έχουν συμβόλαιο με διαφορετικό πάροχο υπηρεσιών από αυτόν που διαχειρίζεται ή είναι ιδιοκτήτης ενός σημείου φόρτισης χωρίς σύνδεση, καθώς θα είναι αδύνατη η περιαγωγή και η διεκπεραίωση των δεδομένων φόρτισης / κατανάλωσης ενέργειας. Η παράγραφος 8 αναφέρεται σε "διαχειριστές δημοσίων προσβάσιμων σημείων επαναφόρτισης" χωρίς να δίνεται ορισμός ποιοι θεωρούνται διαχειριστές. Ο Ν. 4277/2014 στο άρθρο 52 αναφέρεται σε Φορείς Εκμετάλλευσης Υποδομών Φόρτισης (ΦΕΥΦ) και όχι σε Διαχειριστές Δημοσίων Προσβάσιμων Σημείων Επαναφόρτισης. Θα πρέπει να διευκρινιστεί εάν οι Διαχειριστές Δημοσίων Προσβάσιμων Σημείων Επαναφόρτισης ταυτίζονται με τους ΦΕΥΦ και είτε να υιοθετηθεί σε όλα τα θεσμικά κείμενα ενιαία / κοινή αναφορά / ορισμός, είτε να διευκρινιστεί στο κείμενο του νομοσχεδίου ποιοι θεωρούνται Διαχειριστές Δημοσίων Προσβάσιμων Σημείων Επαναφόρτισης. Επίσης ο νόμος θα πρέπει να προβλέπει για τους διαχειριστές σημείων επαναφόρτισης, όχι μόνο τη δυνατότητά τους παροχής υπηρεσιών στους πελάτες (βάσει συμβολαίου κλπ.), αλλά και τη δυνατότητα ανάπτυξης δημόσια προσβάσιμων σημείων επαναφόρτισης σε ανταγωνιστική βάση, όπως συμβαίνει και στις λοιπές χώρες της ΕΕ.