• Σχόλιο του χρήστη 'Φωτεινή Κυζούλη' | 13 Απριλίου 2011, 22:56

    13 Απριλίου 2011 Σχετικά με το Σχέδιο Νόμου: Αρχίζοντας από τον ορισμό του ζώου ως «έμβιο» όν, μέσα στην απεραντοσύνη του ο συγκεκριμένος ορισμός είναι εξαιρετικά περιορισμένος, όταν πρόκειται για τα ζώα συντροφιάς, τα οποία εκτός από «έμβια» είναι και έ μ ψ υ χ α όντα ! Επίσης, ο ορισμός της «ευζωίας», τόσο στον ελαττωματικό Ν. 3170/2003, όσο και στο παρόν σχέδιο νόμου, αποτελεί στείρα τεχνοκρατική προσέγγιση του θέματος. Με τον τρόπο που έχει αποδοθεί στο Ν. 3170/2003 αλλά και στο παρόν σχέδιο νόμου, ο ορισμός της «ευζωίας» είναι αυθαίρετος και λανθασμένος, έχοντας ενδεχομένως καταλήξει στο συγκεκριμένο ορισμό καλοπροαίρετοι μεν φιλόζωοι, οι οποίοι ωστόσο δ ε ν διαθέτουν προσωπική τριβή με μεγάλο αριθμό ζώων ταυτόχρονα και επομένως δ ε ν έχουν προβεί σε μαζικές παρατηρήσεις, που άνετα θα αποτελούσαν βάσεις αξιόπιστων συμπερασμάτων. Θα μπορούσαμε να μιλάμε για ιδανικές συνθήκες διαβίωσης των ζώων (= ε υ ζ ω ί α), αν επρόκειτο για μέρη όπου τα περισυλλεγόμενα ζώα, μετά την αναγκαστική κακοποίησή τους (= στείρωση), θα μπορούσαν πλέον να ζουν ελεύθερα και μ έ χ ρ ι να πεθάνουν από φ υ σ ι κ ά αίτια, όπως π.χ. απέραντα, ηλιόλουστα λιβάδια, με ασφαλή καταλύματα και επάρκεια τροφής και νερού, γιατί οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία το «ευ ζην» (= ευζωία) για την περίπτωση ζώου, αναμφίβολα αποτελεί ανθρώπινη αυθαιρεσία και αλαζονεία. Ασφαλώς, ο περιορισμός – χωρίς αλυσίδα ! - ενός ζώου σε περιφραγμένο χώρο λίγων τετραγωνικών μέτρων, όπως απαιτείται για την «νομιμοποίηση» του κατόχου του, δ ε ν συνιστά «ευζωία», παρά συμβιβαστική λύση, βολική στο έμβιο όν, που αυτοαποκαλείται «άνθρωπος».