• Σχόλιο του χρήστη 'Δρ. Λουκία Αικατερινιάδου, Ερευνήτρια ΕΘΙΑΓΕ' | 20 Σεπτεμβρίου 2011, 13:53

    Το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου, αποτελεί τυπικό δείγμα της κυρίαρχης (τα τελευταία τριάντα χρόνια) «φιλόδοξης» και «οραματικής» πολιτικής η οποία στηριζόταν κυρίως σε μεγαλόσχημες εξαγγελίες υποτιμώντας την αποτελεσματικότητα και τη λειτουργικότητα των όσων εξαγγέλλονταν. Τα αποτελέσματα αυτής ακριβώς της πολιτικής ζούμε με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία διετία. Η βασική φιλοσοφία του προτεινόμενου θεσμικού πλαισίου είναι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη Εθνικής Πολιτικής Γεωργικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, Εθνικής Πολιτικής Εφαρμοσμένης Αγροτικής Έρευνας και Εθνικής Πολιτικής Διασφάλισης Ποιότητας στον αγροτικό τομέα. Οι συγκεκριμένες λέξεις έχουν σημανθεί από το συγγραφέα με στόχο την ανάδειξη της ιδιαίτερης σημασίας τους. Ο συγγραφέας λοιπόν εξαρχής, κάνει σαφές ότι στόχος είναι η δημιουργία ενός οργανισμού o οποίος θα παράγει ολοκληρωμένη Εθνική Πολιτική στον αγροτικό τομέα! Υπενθυμίζουμε ότι το προσωπικό που πρόκειται να στελεχώσει το νέο φορέα είναι ερευνητές, επιστήμονες, διοικητικοί και βοηθητικό προσωπικό, παρασάγγες μακράν αυτού που θα αποκαλούσαμε παραγωγοί πολιτικής (policy makers). Κάνουν έρευνα, διδάσκουν ελέγχουν. Συχνά με υψηλή εξειδίκευση (ερευνητές) διαθέτουν πολύχρονη εμπειρία σε τομείς εφαρμογής της εθνικής ή/και κοινοτικής πολιτικής. Εύλογα αναρωτιέται κανείς λοιπόν, με ποιο προσωπικό θα σχεδιαστεί και αναπτυχθεί αυτή η ολοκληρωμένη Εθνική Πολιτική στον αγροτικό τομέα? Σε περίπτωση θετικής απάντησης ο συγγραφέας θα πρέπει α) να αποδείξει ότι υπάρχει αυτό το προσωπικό (βιογραφικά και προηγούμενη ανάλογη εμπειρία) και β) να δώσει το νέο περιεχόμενο εργασίας του ΥΠΑΑΤ ξεκινώντας από τον πολιτικό προϊστάμενο (Υπουργό), συνεχίζοντας με το πολυάριθμο σώμα των Συμβούλων και καταλήγοντας και περιγράφοντας τα νέα καθήκοντα των υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου οι οποίοι σχεδιάζουν ή θα έπρεπε να σχεδιάζουν πολιτική, αυτών δηλαδή που μέχρι τώρα αποκαλούσαμε policy makers. Εκτός και αν έμμεσα υποκρύπτεται η διάλυση του ΥΠΑΑΤ ως «πιλοτική, υποδειγματική εφαρμογή» της εξαγγελίας για άμεση συρρίκνωση του δημόσιου τομέα! Το προτεινόμενου Σχέδιο Νόμου, θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί το Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου, όπου ο προαναγγελθείς θάνατος είναι αυτός του σωστού και ρεαλιστικού προγραμματισμού, των μικρών σταθερών βημάτων, της αποτελεσματικότητας, του ορθολογισμού, της εξοικονόμισης πόρων (ανθρώπινων και υλικών). Αντ΄ αυτού διασφαλίζει με αξιοπιστία και συνέπεια τη δημιουργία ενός οργανισμού- μαμούθ στον οποίο ο Διευθύνων Σύμβουλος θα πρέπει να διοικεί 4 Γενικές Διευθύνσεις, 7 Περιφερειακές Διευθύνσεις (με μη καθορισμένες αρμοδιότητες!), 5 υπάρχουσες Γεωργικές Σχολές, 7 Κέντρα Γεωργικής Επαγγελματικής Κατάρτισης, 11 Ινστιτούτα Εφαρμοσμένης Αγροτικής Έρευνας και 1 Συμβούλιο Πιστοποίησης, αποδεικνύοντας περίτρανα κατά πόσο η πολιτική ηγεσία έχει καταφέρει να κάνει την κρίση ευκαιρία!!