• Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος Τσάμης' | 24 Σεπτεμβρίου 2011, 09:18

    Μόνο μερικές παρατηρήσεις κυρίως πάνω στα ήδη δημοσιευμένα σχόλια. 1. Τα περισσότερα από τα σχόλια επί του Άρθρου 29 περί Μεταβατικών Διατάξεων, αναφέρονται στην παράγραφο 6, σχετικά με την ένταξη υπαλλήλων οι οποίοι διαθέτουν τα τυπικά προσόντα, στον εισαγωγικό βαθμό της κατηγορίας Ερευνητών, χωρίς να προηγηθεί σχετική δημόσια προκήρυξη. Η αστοχία της παραγράφου είναι ασφαλώς προφανής. Όμως αφορά λιγότερους από 20 υπαλλήλους του ΕΘΙΑΓΕ, ή ποσοστό περίπου 3% του εργατικού του δυναμικού. 2. Η παθογένεια της οικογενειοκρατίας εκτιμώ ότι δεν αφορά στο ΕΘΙΑΓΕ περισσότερό από ότι στο σύνολο της χώρας μας, όπου κινείται έτσι κι αλλιώς σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. 3. Αναφορικά με το θέμα της αξιολόγησης να θέσω μερικά μόνο απλά ερωτήματα: Μήπως έγινε ποτέ, έστω και μία εκτίμηση για το upper management του Ιδρύματος (Πρόεδρος, Γενικός Διευθυντής) αναφορικά με τα αποτελέσματα και τους στόχους που υλοποιήθηκαν, γενικότερα το ρόλο που έχει κληθεί να επιτελέσει το Ίδρυμα στην ελληνική κοινωνία κατά τη διάρκεια της τελευταίας εικοσαετίας; Πότε πραγματικά λειτούργησαν ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια στην αξιολόγηση του ερευνητικού προσωπικού του ΕΘΙΑΓΕ, λαμβάνοντας υπόψη τους προϋπολογισμούς των προγραμμάτων που έχουν υποβληθεί και υλοποιηθεί σε σχέση με τις ανελαστικές δαπάνες των Ινστιτούτων; Πότε πραγματικά έχει αξιολογηθεί το επιστημονικό μη ερευνητικό προσωπικό του Οργανισμού, σχεδόν 250 εργαζόμενοι; Μήπως στην πραγματικότητα οι προοπτικές εξέλιξης, προώθησης, αξιοποίησης και επιμόρφωσής του είναι περίπου μηδενικές ; Πότε υπεύθυνα εξετάσθηκε ο ρόλος των συνδικαλιστικών ηγεσιών καθώς και η ευθύνη τους για τη σημερινή κατάσταση του Οργανισμού; Για ποιό λόγο έχει αποδεκατιστεί ο αριθμός των ερευνητών στον Οργανισμό; Μήπως γιατί όποιος δεν φοβόταν την αξιολόγηση επέλεγε να εργασθεί κατά κύριο λόγο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς το εργασιακό περιβάλλον του ΕΘΙΑΓΕ είχε προ πολλού πάψει να είναι ελκυστικό; Αυτούς θα πρέπει να ψέξουμε για την απόφασή τους; Ή μήπως το επιστημονικό μη ερευνητικό προσωπικό το οποίο αποσπάσθηκε είτε στο ΥΠΑΑΤ είτε σε άλλα Υπουργεία προς αναζήτηση μιας καλύτερης μέρας; Το κρίσιμο μέγεθος για τη λήψη αποφάσεων θα έπρεπε να είναι το ποσοστό που καλύπτουν η μισθοδοσία μαζί με τις λειτουργικές δαπάνες επί του συνόλου της επιχορήγησης του Τακτικού Προϋπολογισμού. Δυστυχώς, το ποσοστό αυτό είναι εξαιρετικά υψηλό. Θα πρέπει η έννοια της αξιολόγησης να σταματήσει να είναι ταμπού για τη χώρα μας. Αξιολόγηση παντού, στα τυπικά προσόντα, στην εργασιακή εμπειρία, την προσωπικότητα αλλά και την καταλληλότητα για την θέση την οποία καλείται να υπηρετήσει ο κάθε εργαζόμενος. Ασφαλώς θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και κοινωνικά κριτήρια όμως η νοοτροπία «και ποιος είναι αυτός που θα με αξιολογήσει» έχει μεγάλη ευθύνη για την σημερινή μας κατάσταση. Ας μάθουμε επιτέλους με ποιά κριτήρια πρόκειται να σχηματισθούν οι λίστες της εργασιακής εφεδρείας σε βάθος χρόνου και στις τρεις φάσεις υλοποίησής της. Μήπως όμως πρώτα θα έπρεπε να ξεκινήσει ένας σχεδιασμός για την έτσι κι αλλιώς απαραίτητη επανατοποθέτησή τους στην αγορά εργασίας, ώστε να αποφευχθούν νέες στρατιές ανέργων οι οποίες θα απειλήσουν ουσιαστικά και ανεπανόρθωτα αυτή τη φορά τη συνοχή της κοινωνίας; Με εκτίμηση, Γιώργος Τσάμης Οικονομολόγος Διεύθυνση Αγροτικής Πολιτικής Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων