• Σχόλιο του χρήστη 'Δεκαριστου Μαρια' | 4 Φεβρουαρίου 2013, 17:33

    Ως προς τις τροπολογίες επί του Νόμου 4039 αρχικά θα ήθελα να εκφράσω ένα μεγάλο μπράβο στους αρμόδιους για μερικές πολύ σημαντικές από αυτές όπως: 1) την υποχρεωτική σήμανση των ποιμενικών σκύλων. Δεν νομίζω πως κανείς ποτέ δικαιολόγησε ή συμφώνησε με την προηγούμενη εξαίρεσή τους. 2) την απαγόρευση εισαγωγής και εμπορίας ακρωτηριασμένων σκύλων, ώστε σε μερικά χρόνια να πάψουμε επιτέλους να βλέπουμε στους δρόμους να κυκλοφορούν ακρωτηριασμένοι σκύλοι, όπως αρμόζει σε μια Ευρωπαϊκή χώρα και σύμφωνα με τις επιταγές της Ευρωπαϊκής οδηγίας 15620/10.Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν έχουν προβλεφθεί οι αντίστοιχες ποινές στους παραβάτες στον πίνακα με τα πρόστιμα κλπ 3) το να κρατούνται δεμένοι οι σκύλοι στη βόλτα, ώστε να αποφευχθούν ατυχήματα με αυτοκίνητα, σκυλοκαβγάδες, φόλες, λέρωμα σε παιδικές χαρές, χοροπήδημα σκύλων σε περιπατητές που πιθανόν να φοβηθούν, κυνήγημα ποδηλάτων, ανθρώπων που κάνουν τζόκινγκ κλπ. Ταξιδεύοντας πολύ, πουθενά δεν είδα σκύλους να κυκλοφορούν χωρίς να κρατιούνται από το λουρί. Οι σκύλοι στο εξωτερικό, αφήνονται ελεύθεροι για να εκτονωθούν και να παίξουν, μόνο σε συγκεκριμένα για αυτή τη δουλειά περίκλειστα ασφαλή πάρκα. Ήδη και στη χώρα μας μερικοί δήμοι έχουν ορίσει τέτοιους χώρους όπως για παράδειγμα στον Χολαργό. Είναι προφανές ότι όταν ο συνοδός του σκύλου δεν έχει τον έλεγχό του, πολλά κακά μπορεί να συμβούν, και αυτή η διορθωτική τροπολογία έρχεται να προλάβει ώστε να μην συμβούν πολλά από αυτά. Έχω όμως και δύο παρατηρήσεις να κάνω. 1) στο πέμπτο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 6, αναγράφεται ; «ή σημειώνονται περισσότεροι από δύο τοκετοί ανά έτος σε θηλυκό σκύλο εκτροφής» αυτό προφανώς αναφέρθηκε εκ παραδρομής γιατί ο Νόμος 4039 στο άρθρο 6 αναφέρει σαφέστατα ότι : «θηλυκοί σκύλοι αναπαραγωγής δεν γονιμοποιούνται σε καμία περίπτωση πριν από την παρέλευση εννέα μηνών από τον τελευταίο τοκετό.(και προβλέπονται και ποινές)» Άρα νόμιμος είναι μόνον ένας τοκετός ανά έτος και επομένως δεν στέκει η αναφορά σε δύο τοκετούς ανά έτος, γιατί αντίκειται στο νόμο. 2) Δεν είναι σαφής ο προσδιορισμός στους ορισμούς (άρθρο 1) του επικίνδυνου ζώου. Η τροπολογία αναφέρει : «Επικίνδυνο ζώο συντροφιάς είναι το ζώο συντροφιάς, που εκδηλώνει επιτυχή επίθεση ή ανεπιτυχή προσπάθεια επίθεσης ή απειλητική στάση και συμπεριφορά προς τον άνθρωπο ή τα άλλα ζώα» Ένας μικρόσωμος σκύλος, είναι πολύ φυσικό και πολύ πιθανό να γαβγίσει από φόβο έναν μεγαλόσωμο σκύλο. Αυτό δεν πρέπει να παρερμηνευθεί σαν απειλητική στάση και άρα επιθετικότητα. Είναι απλά η προσπάθεια του μικρόσωμου να απομακρύνει τον κίνδυνο που φοβάται ότι θα υπάρξει από τον μεγαλόσωμο. Όμως στην τροπολογία, δεν γίνεται διάκριση και ανάλυση του τι σημαίνει απειλητική στάση, κάτι που εύκολα μπορεί να παρερμηνευθεί και να δημιουργήσει μελλοντικά προβλήματα. Πιστεύω πως οι άστοχες εκφράσεις πρέπει να αφαιρεθούν. Επικίνδυνος είναι ο σκύλος που έχει εκδηλώσει επίθεση, έχει δαγκώσει και από τη συμπεριφορά του είναι εμφανές ότι έχει την πρόθεση να ξαναδαγκώσει. Θα έπρεπε κάποιος συμπεριφοριστής σκύλων να βοηθήσει κάνοντας τον διαχωρισμό μεταξύ επιθετικότητας, φοβίας, ανασφάλειας, επιφυλακτικότητας και ντροπαλότητας. Δεν μπορούμε όλα αυτά να τα έχουμε στο ίδιο τσουβάλι με την ίδια αξία ως προς την επικινδυνότητα. Αυτό είναι κάτι που πρέπει οπωσδήποτε να επαναδιατυπωθεί ορθά.