Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης' | 4 Φεβρουαρίου 2013, 21:41

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το συγκεκριμένο άρθρο περιέχει αρκετές ασάφειες και χρήζει βελτίωσης τόσο προς αποφυγή εν γένει παρεξηγήσεων όσο και για τη μη χρησιμοποίησή εδαφίων του για εξυπηρέτηση κάθε λογής σκοπιμοτήτων. Δεν έχω σκοπό να μιλήσω για προσθήκες στον νόμο (τα προηγούμενα σχόλια με κάλυψαν) αλλά για τις ασάφειες αυτού. 1. α) Τι ορίζεται ως <>; Πρόκληση σωματικών βλαβών; Πρόκληση φθορών; Απλή εκφοβιστική κίνηση; Γάβγισμα; Ποια τα όρια μεταξύ επίθεσης και απειλητικής στάσης; Μία λεπτομέρεια που προαναφέρθηκε και με την οποία συμφωνώ είναι το αν υπάρχει αιτία που δικαιολογημένα προκάλεσε την επιθετική κίνηση του ζώου. Τι γίνεται σε αυτήν την περίπτωση; Αντιμετωπίζεται το ίδιο ένα ζώο που επιτέθηκε απρόκλητα και το ίδιο κάποιο που απλά αμύνθηκε ενάντια σε ανθρώπινη επιθετική συμπεριφορά; Αν ναι, πρόκειται για πρόδηλα άδικη προσθήκη στον νόμο και μπορεί κάλλιστα να υπάρξει αντικείμενο εκμετάλλευσης. Πχ αν κάποιος μου επιτεθεί και το ζώο μου αμυνθεί, θα θεωρηθεί επικίνδυνο, με τις ανάλογες κυρώσεις (τόσο του εν λόγω νόμου, όσο και του Π.Κ. αφόυ δεν θα καλύπτομαι από νόμιμη άμυνα). Τα ζώα συντροφιάς, ως ζωντανοί οργανισμοί, έχουν ένστικτο αυτοσυντήρησης και, μολονότι συμφωνώ ότι είναι λογική επιθυμία να μην υπάρχουν σε κατοικημένες περιοχές ζώα που επιτίθενται απρόκλητα, δεν πρέπει να τους στερείται το δικαίωμα άμυνας. Δεύτερη παράλογη προσθήκη στον νόμο είναι αυτή περί απειλητικής συμπεριφοράς. Πέραν του ότι, όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, δεν ορίζεται η <> του ζώου, αυτή απέχει πολύ από την εκδήλωση επίθεσης (όπως και αν αυτή ορίζεται). Κάθε ζώο, δεσποζόμενο ή μη τηρεί απειλητική στάση όταν προκληθεί και αυτό αποτελεί ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ στον αποδέκτη αυτής και ΟΧΙ άμεσο προάγγελο επίθεσης. Με λίγα λόγια δείχνει στον αποδέκτη ότι η συμπεριφορά του είναι λανθασμένη και πρέπει να αλλάξει ώστε να αποφευχθεί η εκδήλωση επίθεσης από μέρους του ζώου. Το αστείο της υπόθεσης; Σε ανθρώπινα δεδομένα, μιλάμε για την εξίσωση της απειλής (πταίσμα) με -ακραία περίπτωση- την ανθρωποκτονία (κακούργημα). Να σημειώσω πως το παραπάνω δεν αποτελεί φυσικά επιχείρημα αλλά έναν παραλληλισμό που βρήκα τόσο εύστοχο όσο και διασκεδαστικό. 4. α) Πώς ορίζεται ο <>; Αν έχω θυληκό σκύλο αστείρωτο, θεωρούμαι δηλαδή εκτροφέας; Δηλαδή το άρθρο ουσιαστικά απαιτεί με πλάγιο τρόπο την υποχρεωτική στείρωση όλων των θηλυκών σκύλων, ή, αν ο ιδιοκτήτης δεν επιθυμεί να υποβάλει το ζώο στη διαδικασία, την έκδοση άδειας εκτροφής; 4. γ) Ποιά η αιτία της απαγόρευσης αναπαραγωγής ακρωτηριασμένων σκύλων αν αυτοί δύνανται να τελέσουν την διαδικασία αναπαραγωγής; Με δεδομένο ότι δεν πρόκειται για κληρονομική ασθένεια, ο ακρωτηριασμός δεν μπορεί να αποτελεί αιτία διάκρισης των ζώων ως προς την υγεία και ευζωία των απογόνων αυτού. Τέλος γιατί οι προσθήκες 4.α και 4.γ περιορίζονται μόνο στην εκτροφή σκύλων και όχι άλλων ζώων;Οι εκτροφείς γατών και λοιπών δεσποζόμενων ζώων δεν θα έπρεπε να ελέγχονται με αντίστοιχο τρόπο; 7. δ) Σχετικά με την αλλαγή στο αρ.9 παρ.4 περίπτωση 4γ. Σε συνδιασμό με τις ασάφειες στο 1. α) δίδεται η δυνατότητα αυθαίρετης κατηγοριοποίησης μεγάλου αριθμού αδεσπότων ως <> ώστε είτε να οδηγηθούν σε ευθανασία ή να <> εκβιαστικά σε φιλοζωικά σωματεία της εκάστοτε περιοχής. Με την εν λόγω αλλαγή, δίδεται ελευθερία επιλογής στους δήμους για μια προφανώς απάνθρωπη λύσης στο θέμα των αδεσπότων. Το εν λόγω εδάφιο είναι ίσως το πιο σημαντικό να αλλάξει γιατί μπορεί να οδηγήσει στην άδικη θανάτωση πολλών ζώων.