Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Χάρης Ξεζωνάκης' | 22 Νοεμβρίου 2015, 15:07

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η παρέμβαση αυτή στη διαβούλευση του παρόντος νομοσχεδίου, γίνεται προκειμένου να εκφραστεί η αγωνία για την εξέλιξη του συνεταιριστικού κινήματος αλλά και η παράλληλη αγωνία πολλών ανθρώπων που το υπηρετούν και το υπηρέτησαν στο παρελθόν. Από μια πρώτη ανάγνωση, προκύπτει το συμπέρασμα πως οι άλλοτε τριτοβάθμιες συνεταιριστικές οργανώσεις δεν αναφέρονται σε κανένα σημείο. Επισημαίνεται αυτό όχι μόνον ως πρώην και νυν εργαζόμενοι σε μια από αυτές (ΕΛΑΙΟΥΡΓΙΚΗ) αλλά και ως εκδήλωση αγωνίας, όπως προαναφέρθηκε, για την συνολική πορεία των συνεταιρισμών στη χώρα. Το πρώτο αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι ρίχνονται στον κάδο της εκκαθάρισης ως κολυμπήθρα ξεπλύματος του "ένδοξου" παρελθόντος. Επί αυτών υπάρχουν δύο επισημάνσεις. Η πρώτη σχετίζεται με όσους εργάζονται ή εργάστηκαν σε αυτές και μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης και των σωρευμένων χρόνιων προβλημάτων, κατάφεραν με υπέρμετρες προσωπικές θυσίες να τις κρατήσουν όρθιες. Κατάφεραν να εξακολουθούν να υπάρχουν στο χάρη της πρωτογενούς παραγωγής και στην αγορά, μέσω των άλλοτε κραταιών τους εμπορικών σημάτων. Επιπλέον, εξαιτίας των οικονομικών συγκυριών, επιχείρησαν σε ένα κατακερματισμένο χώρο, να εκπροσωπήσουν αξιοπρεπώς τους Έλληνες παραγωγούς. Η δεύτερη επισήμανση, αφορά στο γεγονός ότι, παρόλο που υπήρχαν οι προϋποθέσεις, ακριβώς λόγω του κατακερματισμού και των μικροσυμφερόντων, δεν κατέστη δυνατό, η προώθηση των προϊόντων να έχει αντίκρυσμα στο σύνολο ή έστω σε ένα μεγάλο μέρος των παραγωγών.Αυτό οφείλεται εξ' άλλου, στην παντελή, από την πλευρά της πολιτείας, έλλειψη κεντρικής πολιτικής κια κυρίως κλαδικής, ανά προϊόν, πολιτικής. Κορυφαίο παράδειγμα, η ύπαρξη εκατοντάδων brand names(εμπορικών ονομάτων) που χρησιμοποιούνται για το ελαιόλαδο, έναντι ενός ελαχίστου αντίστοιχου αριθμού για το ισπανικό ελαιόλαδο. Προσπάθειες χρόνων προς αυτή τη κατεύθυνση έπεσαν στο κενό. Το εντελώς αντίθετο παράδειγμα μπορεί να δει κανείς στους αντίστοιχους γαλακτοκομικούς συνεταιρισμούς του βορρά της Ευρώπης( Ολλανδία, Δανία), που λειτουργούν ως πολυεθνικές επιχειρήσεις. Οι αφορισμοί, οι λοιδορίες και οι αποκλεισμοί, εξαιτίας ενός ομολογουμένως όχι και τόσο "ηθικού", σε πολλές περιπτώσεις, παρελθόντος, δεν σημαίνει ότι όλα μπορούν να μπουν στο χωνευτήρι ενός νόμου. Μπορεί κανείς να αντιπαραβάλει πως πραγματικά αυτό αποτελεί μια λύση, πράγμα όμως που οδηγεί σε μακροχρόνιες διαδικασίες με τραγικές συνέπειες τόσο για τους απασχολούμενους, νυν και πρώην, και προμηθευτές, όσο και για το ίδιο το κράτος και τις διάφορες εκφάνσεις του(Εφορία, ασφαλιστικά ταμεία κ.λ.π). Πολύ δε περισσότερο, όταν μιλάμε για απαξιωμένες περιουσίες, ενίοτε δε και ανύπαρκτες. Σε κάθε περίπτωση, η μελέτη και η σωστή εκτίμηση μιας δεδομένης ιστορικότητας μπορεί να συμβάλλει σ' έναν σοφότερο νόμο. Η εποχή μας, αν και στη παρούσα φάση είναι εξαιρετικά δύσκολη οικονομικά, δίνει ευκαιρίες κυρίως μέσω ευρωπαϊκών κονδυλίων και προγραμμάτων ή ακόμα μέσω χρηματοοικονομικών εργαλείων, για την αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των φορέων διαχείρισης των ελληνικών αγροτικών προϊόντων όχι στη λογική και πάλι του κατακερματισμού αλλά της ομογενοποίησης, ώστε το μέρος να γίνει όλον. Τέλος, είναι σκόπιμο να εξεταστεί και η ανθρώπινη πλευρά, καθώς ως εργαζόμενοι, πρώην και νυν, βρεθήκαμε επί σειρά ετών (5 και πλέον χρόνια) να διεκδικούμε και να προσπαθούμε να κατοχυρώσουμε νομικά, τον κόπο μας που περιλαμβάνει δεδουλευμένες (και φορολογημένες!) αμοιβές, αποζημιώσεις κ.λ.π και που αθροιστικά ξεπερνούν το 1.2 εκ ευρώ! Θυμίζω, πως η πρώτη πράξη νομοθετικού περιεχομένου, της τότε νέας κυβέρνησης (Ιανουάριος 2015), αφορούσε στην πληρωμή των εργαζομένων της ΕΒΖ. Φοβούμενοι πως οι κόποι μιας ολόκληρης ζωής, κινδυνεύουν να χαθούν, ακριβώς επειδή στηρίξαμε για πάνω από 25 δύσκολα χρόνια τη συνεταιριστική ιδέα με τεράστιο προσωπικό και οικονομικό κόστος, και που εξακολουθούμε να πληρώνουμε βαρύ, παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψη σας την παρέμβαση αυτή