• Σχόλιο του χρήστη 'Φόρουμ Κοινωνικής Επιχειρηματικότητας' | 14 Ιανουαρίου 2020, 10:17

    Άρθρ. 4, παρ. 1: Ο νομοθέτης θεσπίζει έναν ελάχιστο αριθμό ιδρυτικών μελών προκειμένου μια ένωση προσώπων να αποκτήσει νομική προσωπικότητα. Αυτό δεν έχει ως σκοπό να εισαγάγει ένα αυθαίρετο αριθμητικό κριτήριο, αλλά να αποτρέψει τη σύσταση μιας ένωσης, η οποία θα ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατη λόγω μη επαρκούς αριθμού συμμετεχόντων μελών. Στην περίπτωση των εταιρειών, η σύστασή τους επιτρέπεται με τη σύμπραξη δύο εταίρων. Τίθεται άρα το ερώτημα γιατί στην περίπτωση των συνεταιρισμών που αποτελούν εμπορική εταιρεία κατά το τυπικό σύστημα πρέπει να προβλεφθεί σημαντικά υψηλότερος αριθμός, από τη στιγμή που δεν μπορούμε εκ των προτέρων να προδικάσουμε την αποτυχία ενός ολιγομελούς συνεταιρισμού, που ενδέχεται να έχει αποφασίσει να αυξήσει τον αριθμό των μελών του σταδιακά; Βλ. και Εισηγητική Έκθεση στο σχέδιο νόμου για τις «Αγροτικές Συνεταιριστικές Οργανώσεις», 27 Ιανουαρίου 2000 σ. 19 : «Πρωτεύει όμως η βούληση των μελών να συνεργαστούν και αυτό δεν επιτυγχάνεται με την πίεση του νομοθέτη προς αριθμητική διόγκωση. Η εθελοντική συσπείρωση μεγάλου αριθμού μελών μπορεί να προέλθει μόνο από κατανόηση των πλεονεκτημάτων που συνδέονται με το μεγάλο επιχειρηματικό μέγεθος και όχι με την υποχρεωτική θέσπιση μεγάλου αριθμού μελών». Ως εκ τούτου, προτείνεται η εισαγωγή του ελαχίστου των 3 μελών για όλα τα είδη συνεταιρισμών, των 7 μελών στην περίπτωση των ΑΣ, όπως άλλωστε υποδεικνύει η διεθνής πρακτική και διατήρηση των 5 ιδρυτικών μελών για τους γυναικείους συνεταιρισμούς.