• Σχόλιο του χρήστη 'Αλέξης Μπακούρος' | 14 Ιανουαρίου 2020, 12:44

    Στην Ελλάδα συναντάμε δύο μορφές συνεταιριστικών ανωνύμων εταιριών. α) αυτές που είχαν συσταθεί πριν τον 4015/11 ή συστάθηκαν μετά, από συνεταιρισμούς μόνο ή και ιδιώτες, με ελεύθερη επιλογή, όσον αφορά την κατοχή των μετοχών. Όλες αυτές οι ανώνυμες εταιρίες καλό είναι να μην θεωρούνται συνεταιρισμοί αν δεν κατέχουν τουλάχιστον 70% των μετοχών οι συνεταιρισμοί. Οι υπόλοιπες να συνεχίσουν να υφίστανται ως καθαρά εμπορικές εταιρίες. Οι συνεταιρισμοί έχουν το δικαίωμα, εφόσον τα μέλη τους το αποφασίζουν, να συμμετέχουν ή να ιδρύουν εταιρίες, με την προϋπόθεση ότι, η συμμετοχή τους σε εταιρικά σχήματα θα ενισχύσει την θέση των μελών τους και δεν θα θέτει σε κίνδυνο την αυτονομία τους. Η συμμετοχή τους αυτή είναι μία επένδυση με ρίσκα, είναι καθόλα εμπορική πράξη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπιστεί. β)και τις (ΑΕΣ) που προέκυψαν ως μετατροπή από την δυνατότητα που τους έδινε ο νόμος 4015/2011. Από τις 100 και πλέον ΕΑΣ 13 επέλεξαν να μετατραπούν σε ΑΕΣ και όχι σε συνεταιρισμούς. Οι ΑΕΣ αυτές πρέπει να κρατήσουν τον συνεταιριστικό χαρακτήρα τους, για να γίνει αυτό πρέπει να διατηρήσουν την ίδια αναλογία στην μετοχική σύνθεση τους, που είχαν ως ΕΑΣ με τους συνεταιρισμούς μέλη τους. Η μετατροπή των ΕΑΣ σε ΑΕΣ δεν είναι ίδια περίπτωση με τις υπόλοιπες ανώνυμες εταιρίες, αφού οι ΕΑΣ, αναγκάστηκαν από το νόμο να μετατραπούν. Φυσικά ούτε ο νομοθέτης αλλά ούτε οι συνελεύσεις τους ήθελαν να χάσουν τον συνεταιριστικό τους χαρακτήρα. Για να διατηρήσουν όμως τον συνεταιριστικό χαρακτήρα τους πρέπει η μετοχική τους σύνθεση να έχει την ίδια αναλογία που είχαν τα μερίδια των συνεταιρισμών στις πρώην ΕΑΣ. Με την καταστρατήγηση αυτής της αρχής, πέρα από την αλλοτρίωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος περιουσιακά στοιχεία των συνεταιρισμών που δημιουργήθηκαν μετά από πολλές δεκαετίες, να περάσουν σε χέρια ιδιωτών.