• Σχόλιο του χρήστη 'Πόπη Ψαρρού' | 8 Ιουλίου 2011, 00:03

    Για ποιον σχολικό αθλητισμό μιλάμε, ή καλύτερα για ποιον αθλητισμό! Τα παιδιά μας δεν έχουν τη δυνατότητα του αθλητισμού ούτε εντός, ούτε εκτός σχολείου. Παρά μόνον την <> του <>, κυνηγόντας μόρια και ποσοστά σε ανύπαρκτους αθλητικούς χώρους, ή κι αυτοί οι ελάχιστοι που υπάρχουν βρίσκονται υπό την <> των συλλόγων. Όσο για τις ομοσπονδίες, μια μεγάλη <> με τα ίδια πρόσωπα να εναλλάσσονται για δεκαετίες στις διάφορες θέσεις, και να αποτελούν κράτος εν κράτη. Τι μοντέλο όμως είναι αυτό που θέλετε να στηρίξετε, "νους υγιείς εν σώματι υγιεί", ή την διευκόλυνση αθλητών υψηλού επιπέδου; Γιατί οι δεύτεροι αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των μαθητών-αθλητών. -Καταρχήν λοιπόν, θα έπρεπε ο αθλητισμός να γίνει υπαρκτός στα σχολεία με την δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, και με γυμναστές που θέλουν να μυήσουν τα παιδιά μας στον αθλητισμό. -Με το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και τις απαραίτητες δομές, το σχολείο να συνδυάζει την μόρφωση και καλλιέργεια της ψυχής, με τον αθλητισμό σε αναγωγή της ομαδικότητας, αρωγής και ευγενούς άμιλλας. -Την κατάργηση κινήτρων μοριοδότησης για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή τον διορισμό τους. -Την αναπλήρωση των χαμένων εκπαιδευτικών ωρών λόγω αθλητικής δραστηριότητας, κι όχι την απαξίωση των καθηγητών προς τα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό. -Να δημιουργηθούν τέτοια <> σχολεία που τα παιδιά να μπορούν να εκπληρώνουν όλες τις δραστηριότητές τους στον ίδιο χώρο, με πρόβλεψη για την μεταφορά τους όπου αυτό είναι απαραίτητο. Και μια έκκληση προς όλους εσάς τους υπέυθυνους για την παιδεία: είναι καλό να ζούμε με την ιστορία μας είναι όμως καλύτερο να γράφουμε και ιστορία! Σ΄ αυτή την χώρα που ανέδειξε πολιτισμό, δώστε μας το κίνητρο να πάψουμε να απαξιώνουμε την δημόσια παιδεία και ιδιαίτερα στους ίδιους τους μαθητές.